H “ευκαιρία” της Iεράς Πανορθόδοξης Συνόδου

Του Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου

Ἕνα σπουδαῖο καί ἱστορικό ἐκκλησιαστικό γεγονός πρόκειται νά πραγματοποιηθεῖ φέτος στή χώρα μας. Πρόκειται γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πού θά πραγματοποιηθεῖ στήν Κρήτη τό διάστημα ἀπό 18ης ἕως 27ης  Ἰουνίου 2016. Ἡ Σύνοδος θά ξεκινήσει ἐπισήμως μέ Πανορθόδοξη Θεία Λειτουργία, πού θά τελεσθεῖ στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Μηνᾶ Ἡρακλείου, τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς 19 Ἰουνίου, καί οἱ ἐργασίες της θά διεξαχθοῦν στήν Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία Κρήτης, στό Κολυμπάρι Χανίων.

Ἡ Σύνοδος αὐτή εἶναι καρπός ἑνός ὁράματος πολλῶν δεκαετιῶν ἀλλά καί μιᾶς μακρᾶς προπαρασκευαστικῆς διαδικασίας, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἐπίσημα τό 1961. Τήν τελική ἀπόφαση τῆς πραγματοποίησής της ἔλαβαν δύο Συνάξεις ὅλων τῶν Προκαθημένων τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, πού συγκλήθηκαν τόν Μάρτιο τοῦ 2014 στήν Κωνσταντινούπολη καί τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016 στή Γενεύη.

Τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου θά προεδρεύσει ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί θά συμμετάσχουν ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι ἀπό ὅλες τίς ἀνά τόν κόσμο Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Σήμερα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχουν 14 Πατριαρχεῖα καί Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες θά ἐκπροσωπηθοῦν στή Σύνοδο ἀπό τόν Προκαθήμενό τους καί 24 ἐπισκόπους τους ἑκάστη. Τό γεγονός εἶναι πράγματι ἱστορικό, διότι θά εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συνολικά, ὑπό τή σημερινή της μορφή, θά συνέλθει συνοδικά σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο.

Πρώτιστος σκοπός τῆς Πανορθόδοξης αὐτῆς Συνόδου εἶναι νά ἑδραιώσει τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἑνότητα πού θεμελιώνεται στήν κοινή ὀρθόδοξη πίστη καί τά ἱερά Μυστήρια (εἰδικά αὐτό τῆς Θείας Εὐχαριστίας). Μέ τόν τρόπο αὐτό, θά καταδειχθεῖ καί συνοδικά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι τό ἄθροισμα πολλῶν Ἐθνικῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλά ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.

Τά θέματα πού θά συζητηθοῦν εἶναι τά ἑξῆς: 1) ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας στό σύγχρονο κόσμο 2) ἡ ἐκκλησιαστική ὀργάνωση τῆς λεγόμενης «ὀρθόδοξης διασπορᾶς», δηλαδή τῶν ὀρθόδοξων κοινοτήτων πού βρίσκονται στή Δυτική Εὐρώπη, τήν Ἀμερική καί τήν Αὐστραλία, 3) ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως μίας Αὐτόνομης Ἐκκλησίας 4) τό Μυστήριο τοῦ Γάμου καί τά κωλύματα αὐτοῦ 5) ἡ σπουδαιότητα τῆς νηστείας καί ἡ τήρησή της σήμερα καί 6) οἱ σχέσεις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέ τόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο.

Τά ζητήματα αὐτά, πού καθορίστηκαν ἤδη τήν ἐποχή τῆς ἀποφάσεως τῆς σύγκλησης τῆς Συνόδου καί ἔτυχαν συλλογικῆς προετοιμασίας ἀπό Διορθόδοξες Ἐπιτροπές καί Διασκέψεις, φαίνονται ἐκ πρώτης ὄψεως ὅτι δέν εἶναι ἴσως σήμερα ἀπό τά πλέον φλέγοντα προβλήματα. Ἐντούτοις, πρόκειται γιά σημαντικά θέματα, κατά τό πλεῖστον βέβαια ἐσωτερικῆς ὀργανώσεως, πού χρήζουν διευθετήσεως, ὥστε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ μία φωνή καί «ἐν μιᾷ καρδίᾳ» νά ἐκφέρει στό μέλλον λόγο καί ἐπί ἄλλων ζητημάτων πού ἀπασχολοῦν τήν ἴδια ἀλλά καί τόν σύγχρονο ἄνθρωπο. Βέβαια, ἡ Σύνοδος θά ἔχει τήν εὐκαιρία νά ἀπευθυνθεῖ πρός ὅλο τόν κόσμο, τόσο πρός τούς πιστούς ὅσο καί πρός κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως, μέσω τοῦ τελικοῦ καί ἐπίσημου Μηνύματός της. Σέ μία ἀνθρωπότητα πού σπαράσσεται ἀπό διαιρέσεις καί συγκρούσεις, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θά στείλει μήνυμα ἐλπίδος καί καταλλαγῆς.

Ἀξίζει, τέλος, νά τονιστεῖ ὅτι τό γεγονός τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, πέρα ἀπό τίς ἀποφάσεις πού θά λάβει, εἶναι αὐτό καθεαυτό ἰδιαίτερα σημαντικό. Ἡ πραγματοποίηση τῆς Συνόδου θά ἀποτελέσει μία πολύτιμη ἐμπειρία, πού θά σφραγίσει τό μέλλον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τῆς παρουσίας της στόν κόσμο.

 

Ι. Μ. Δημητριάδος

Διαβάστε ακόμα