῾Ο ἀκαδημαϊκός διδάσκαλος Ευάγγελος Θεοδώρου, μια από τις σπουδαιότερες φυσιογνωμίες της Ορθοδόξου Θεολογίας -ο οποίος διετέλεσε καθηγητής της Πρακτικής Θεολογίας εις την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών- εκοιμήθη πλήρης ημερών εις ηλικίαν 97 ετών.
Ἐγεννήθη το 1921 στο Αϊδίνι (τίς Τράλλεις) της Μικράς Ασίας. Ολοκλήρωσε την βασικήν εκπαίδευσή του στον Πειραιά και το 1938 εισήχθη πρώτος εις την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1943, απεφοίτησε με άριστα και στην συνέχειαν εργάσθηκε ως βοηθός εις την Πάντειον Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών.
Άριστος γνώστης –από τα φοιτητικά χρόνια του- της γερμανικής, της αγγλικής και της γαλλικής, ηργάσθη ως καθηγητής σε διάφορα Κολέγια, ενώ το 1949 προσελήφθη ως συντάκτης του περιοδικού «Εκκλησία». Το 1951-1952 δίδαξε ως πρώτος καθηγητής της «Προπαρασκευαστικής Σχολής Διακονισσών» της Αποστολικής Διακονίας. Το 1952-1953 συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Marburg της Γερμανίας, όπου εκτός των θεολογικών μαθημάτων παρηκολούθησε Φιλοσοφία, Ψυχολογία, Παιδαγωγικά και Κοινωνιολογία. Το 1954 ανακηρύχθηκε με άριστα διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και στα επόμενα έτη υπηρέτησε στο Ανώτατο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο της Ριζαρείου Σχολής, εις το Φροντιστήριον υποψηφίων Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας, εις την Σχολή Πολέμου, στην Σχολήν Εθνικής Αμύνης και στο Ραδιοφωνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας κατά την περίοδο 1967-1970 κι εξεπροσώπησε την Εκκλησία της Ελλάδος σε διεθνή θεολογικά συνέδρια και συνδιασκέψεις.
Εχρημάτισε Κοσμήτωρ στις Θεολογικές Σχολές Θεσσαλονίκης και Αθηνών, καθώς και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1980-1981).
Ο αείμνηστος Ευάγγελος Θεοδώρου ήτο αξιαγάπητος από τους φοιτητές του κι αυτό γιατί είχεν ανακαλύψει τον τρόπο να αγγίζῃ τις καρδιές και τις συνειδήσεις τους.
Ήτο πολυγραφότατος και μέσα από το πολυσχιδές έργο του (θεολογικό, φιλοσοφικό, κοινωνιολογικό), τμήμα του οποίου έχει μεταφρασθεί σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες, προέβαλε τον Χριστόν ως αρχετυπικό τρόπο ὑπάρξεως, εστιάζοντας στην ουσία της ζωής. Κατά την άποψη πολλών υπήρξεν εισηγητής της αναβιώσεως του θεσμού των διακονισσών και οι σχετικές μελέτες του κυκλοφόρησαν διεθνώς.
Εις όλον τον βίο του υπερασπίσθηκε σθεναρῶς την Ορθοδοξίαν ως Ορθοπραξία, διότι κατανοούσε πλήρως ότι αυτή αποτελεί το θεμέλιο της σωτηρίας του ανθρώπου, καθώς επίσης και την καρδιά τοῦ Μυστηρίου της θείας Οικονομίας.
Οι ιδέες του, οι αρχές και οι αξίες του δεν κινδυνεύουν να λησμονηθούν στό πέρασμα του χρόνου, αφού αποτυπώθησαν εις την ιστορία μέσα από το πολυσήμαντον έργο του.
Εὐτύχησα νά γεύωμαι ἐπί ἔτη καί ἔτη τήν πατρικήν ἀγάπη τοῦ ἀλήστου μνήμης καθηγητοῦ, ὁ ὁποῖος συνεδέετο ἔκπαλαι -ἀπό τά φοιτητικά χρόνια- στενῶς μετά τοῦ μακαριστοῦ θείου μου Μητροπολίτου Χίου Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Χρυσοστόμου Γιαλούρη. Εὐκαίρως-ἀκαίρως μοῦ μιλοῦσε περί τοῦ σεπτοῦ Ἀρχιερέως φίλου του, καθώς εἶχαν συνυπηρετήσει σέ διάφορες ἐπάλξεις τῆς Στρατευομένης Ἐκκλησίας καί μάλιστα μοῦ ἐνεχείρησε μακρόν ἐξαίρετο κείμενό του, πού ἀποκλειστικῶς συνέταξε γιά τό σύν Θεῷ ἐκδοθησόμενον βιβλίον, ἀναφορικῶς μέ τόν ἀνηφορικόν βίον τοῦ Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Γιαλούρη. Μοῦ ἀνέθεσεν, ἐπίσης, ὁ καθηγητής -ὡς Διευθυντής- τήν στήλη τῶν Ἐπικαίρων τοῦ περιοδικοῦ «Ἐφημέριος», τήν ὁποία συνέτασσα ἐπί σειράν ἐτῶν. Ἐπίσης στενῶς συνεδέετο ὁ καθηγητής Εὐ. Θεοδώρου μετά τοῦ συμπατριώτου μου καί καθηγητοῦ μου ἀειμνήστου Ἰωάννου Φουντούλη, διαδόχου του στήν Ἕδρα τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οἱ καθηγηταί Φουντούλης καί Θεοδώρου, προεξάρχοντος τοῦ θείου μου Ἱεράρχου Χρυσοστόμου Γιαλούρη, τά μέγιστα συνετέλεσαν εἰς τόν πνευματικόν ἐξοπλισμόν μου!..
Κύριος ὁ Θεός, ταπεινῶς εὔχομαι καί προσεύχομαι, νά ἀναπαύῃ τόν μακαριστόν Εὐάγγελον Θεοδώρου -ὁ ὁποῖος Τόν ὑπηρέτησε παντί σθένει, ὅπως καί οἱ προαναφερθέντες- ἐν χώρᾳ ζώντων καί σκηναῖς δικαίων.
Εὐγνωμόνως
Mανώλης Mελινός, θεολόγος συγγραφεύς
Διευθυντής Bιβλιοθήκης τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου
τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος
