Με λαμπρότητα τελέσθηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός στον Ι. Ν. Ζωοδόχου Πηγής Κάτω Πατησίων. Χοροστάτησε ο Σεβασμιωτατος Μητροπολιτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων, πλαισιωμένος από τον προϊστάμενο του Ναού Ιερομ. Φώτιο Καραδήμα και άλλους προσκυνητές ιερείς. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ξεκίνησε με τον στίχο απο τα στιχηρά του εσπερινού :
“Ρείθρα των ιάσεων αναβλυστάνεις Παρθένε “.
Μέσα στο φως και την χαρά της Αναστάσεως, είπε, προβάλλει η μορφή της Παναγίας. Αυτή πόνεσε περισσότερο, αυτή δικαιούται να χαίρεται και περισσότερο.
Τί εορτάζουμε ; Τα Εγκαίνια Ναού ,που έκτισε ο Αυτοκράτορας Λέων ο Θράξ. Σύμφωνα με ευσεβή παράδοση,όταν ήταν απλός στρατιώτης καθ’ υπόδειξη της Παναγίας, θεράπευσε τυφλό από το νερό μιας πηγής. Εκεί έκτισε τον Ναό. Υπάρχει και σήμερα εκεί στην Κωνσταντινούπολη,ο Ναός των Βλαχερνών ,της Ζωοδόχου Πηγής. Τι σημαίνει όμως αυτό το προσωνύμιο της Παναγίας, Ζωοδόχος Πηγή ;
Αρχικά φαίνεται αντιφατικό. Ζώο – δόχος είναι αυτός που δέχεται. Πηγή είναι αυτή που προσφέρει. Ακριβώς στην Παναγία πραγματοποιήθηκε η υπέρβαση της αντιφάσεως.
Ζωοδόχος : Η Παναγία δέχτηκε στην γαστέρα της τον Χριστό,που είναι η Ζωή. Γίνεται η ένωση της ανθρώπινης και της θείας φύσεως, με αποτέλεσμα την ανακαίνιση της ανθρώπινης φύσεως και την θέωσή της, που επισφραγίζεται με την Ανάσταση.
Πηγή : Πηγάζει ,προσφέρει την ζωή, αφού γεννά τον Δοτήρα της ζωής. Γιατί ο Χριστός ήλθε ” ίνα ζωήν έχωςιν και περισσόν έχωςιν ” οι πιστοί ( Ιωάν. ι, 10 ). Ήλθε όχι απλώς για να διορθώσει την ζωη μας, αλλά για να γίνει η ζωή μας. Και ο άνθρωπος θέλει να ζήσει. Η επιθυμία του όμως αυτή συντρίβεται στον αμετακίνητο βράχο του θανάτου.
Και ο φόβος του θανάτου, έστω και υποσυνείδητος, είναι η αιτία και κάθε άλλου φόβου, αγωνίας και ανασφάλειας, αλλά και παθών : της απληστίας, του ” φάγωμεν και πίωμεν,
αύριον γαρ αποθνήσκομεν ” ( Α Κοριν. ιε, 32 ). Αλλά όταν μένουμε ενωμένοι με τον Χριστό,ο θάνατος χάνει το κεντρί του. Ο θάνατος για τον πιςτό,είναι η απόθεση του φθαρτού μας σαρκίου στην ιματιοθήκη του τάφου και η αναμονή της αφθαρσίας, που θα μας επενδύσει ο Θεός κατα την ανάσταση.
Η Παναγία, λοιπόν, μας καλεί να μένουμε ενωμένοι με τον Χριστό, ώστε να αναφωνούμε κι εμείς μαζί με τον Απ. Παύλο : ” πού σου, θάνατε, το κέντρον ; πού σου, Άδη, το νίκος ;
( Α Κοριν. ιε, 55 ).
Και συμπληρώνει ο Ιερός Χρυσόστομος : ” Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται “. Αυτήν την ζωή της Αναστάσεως ας βιώνουμε καθημερινά. Επαναλαμβάνοντας όχι μόνο με την φωνή,αλλά και με την ζωή μας την θριαμβευτική κραυγή: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
