Πρὸς τοὺς διαγωνιζομένους μαθητὲς τῶν Πανελλαδικῶν Ἐξετάσεων
«Τριγύριζα στοὺς κήπους ἑνὸς ἀσύλου γιὰ παράφρονες, ὅταν γνώρισα ἕναν νεαρὸ ἄνδρα ποὺ διάβαζε ἕνα βιβλίο φιλοσοφίας. Ἡ συμπεριφορά του καὶ ἡ προφανὴς καλὴ ὑγεία του, τὸν ἔκαναν νὰ ξεχωρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλλους τροφίμους. Κάθισα δίπλα του καὶ ρώτησα:
– Τί κάνεις ἐδῶ;
Μὲ κοίταξε, ἔκπληκτος. Καὶ βλέποντας ὅτι δὲν ἤμουν ἕνας ἀπὸ τοὺς γιατρούς, ἀπάντησε:
– Εἶναι πολὺ ἁπλό: Ὁ πατέρας μου, ἕνας λαμπρὸς δικηγόρος, ἤθελε νὰ γίνω σὰν αὐτόν. Ὁ θεῖος μου ποὺ κατέχει ἕνα μεγάλο ἐμπορικὸ κέντρο, ἤλπιζε πὼς θὰ ἀκολουθήσω τὸ παράδειγμά του. Ἡ μητέρα μου ἤθελε νὰ εἶμαι ἡ εἰκόνα τοῦ ἀγαπημένου της πατέρα. Ἡ ἀδελφή μου ἔβαζε τὸν σύζυγό της πάνω ἀπὸ ἐμένα, φέρνοντάς τον ὡς παράδειγμα τοῦ ἐπιτυχημένου ἄνδρα. Ὁ ἀδελφός μου προσπάθησε νὰ μὲ προπονήσει γιὰ νὰ γίνω διάσημος ἀθλητὴς ὅπως ὁ ἴδιος. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ στὸ σχολεῖο, μὲ τὸν καθηγητὴ πιάνου καὶ τὸν καθηγητὴ τῶν ἀγγλικῶν. Ἦταν ὅλοι πεπεισμένοι καὶ ἀποφασισμένοι ὅτι ἦταν τὸ καλύτερο δυνατὸ παράδειγμα πρὸς μίμηση.
Κανένας ἀπὸ αὐτοὺς δὲν μὲ κοίταξε ὡς ἕνα ἄτομο, ἀλλὰ ἦταν σὰν νὰ κοιτάζουν τὸν ἑαυτό τους στὸν καθρέφτη. Γι’ αὐτὸ κι ἐγὼ ἀποφάσισα νὰ ἐγγραφῶ στὸ ἄσυλο.
Τουλάχιστον ἐδῶ μπορῶ νὰ εἶμαι ὁ ἑαυτός μου».
(Χαλὶλ Γκιμπράν, Τὸ ἄσυλο).
Ἕνα πολὺ ξεκάθαρο μήνυμα στέλνει μὲ τὸ περιστατικὸ αὐτὸ ὁ Λιβανέζος φιλόσοφος καὶ λογοτέχνης Χαλὶλ Γκιμπράν. Ἡ αὐτοπραγμάτωση, ἡ ἀνάδειξη τοῦ δικοῦ σου ἑαυτοῦ, δὲν εἶναι τόσο εὔκολη ὑπόθεση. Σὲ διεκδικοῦν πολλοὶ σχεδιάζοντας γιὰ σένα, χωρὶς ἐσένα.
Ἐσὺ ὅμως τί κάνεις; Γιατί θέλεις νὰ σπουδάσεις; Τίνος τὰ σχέδια πραγματώνεις; Τὰ δικά σου ἢ κάποιου τρίτου; Εἶσαι ὁ ἐαυτός σου; Ἢ διολισθαίνεις, ἀκούσια ἴσως, στὸ νὰ ὑποδύεσαι καὶ νὰ ἐνσαρκώνεις τὰ ὄνειρα κάποιου ἄλλου;
Οἱ γονεῖς συνήθως ἔχουν τὶς δικές τους ἀπαιτήσεις πάνω σου. Δὲν μποροῦν νὰ συμφιλιωθοῦν εὔκολα μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶσαι ἄλλος ἄνθρωπος, ἀνεξάρτητος ἀπὸ αὐτούς, ἐλεύθερος νὰ ἔχεις τὰ ὄνειρά σου, νὰ κάνεις τὶς ἐπιλογές σου, ἀκόμα καὶ τὰ λάθη σου. Ἡ ἀγάπη τους, ἡ μέριμνά τους γιὰ σένα, ἡ ὑπερβολικὴ συνήθως ἀγωνία τους γιὰ τὸ μέλλον σου, τοὺς ὠθεῖ, ἀνεπίγνωστα πολλὲς φορές, νὰ παίρνουν πρωτοβουλίες πάνω σου πέραν τοῦ δέοντος. Δὲν μποροῦν νὰ ἀποστασιοποιηθοῦν ἀπέναντί σου. Τὸ κίνητρό τους καλό, ὁ τρόπος τους ὅμως λάθος. Καὶ κοντὰ στοὺς γονεῖς, ὁ περίγυρος. Συγγενεῖς καὶ φίλοι κανοναρχοῦν ἀδιάκοπα γιὰ τὸ πὼς πρέπει νὰ …τραγουδᾶς καὶ νὰ χορεύεις ἐσύ. Ὁ κλοιὸς γύρω σου, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ τοὺς μοιάσεις, εἶναι συνήθως ἀσφυκτικός.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως μεριά, ὁ Θεὸς σὲ ἔπλασε ἐλεύθερο. Ἔδειξε μάλιστα ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γι’ αὐτό. Καὶ δὲν σοῦ ἔδωσε ἐλευθερία, γιὰ νὰ παρεμβαίνει αὐθαίρετα κατόπιν καὶ νὰ τὴν καταργεῖ. Καμμιὰ φιλοδοξία τέτοιου εἴδους δὲν τὸν διακατέχει. Σέβεται σκανδαλωδῶς ὅ,τι σοῦ ἔδωσε. Περιμένει ὅμως ἀπὸ σένα, μέσα ἀπὸ δικές σου ἐλεύθερες ἐπιλογές, νὰ ἀναδείξεις δημιουργικὰ τὴ μοναδική σου ὕπαρξη. Νὰ κάνεις τὴν ὀρθὴ καὶ ὑπεύθυνη χρήση τοῦ ἀναντικατάστατου ἀγαθοῦ ποὺ σοῦ χαρίστηκε.
Γιατὶ εἶναι συγκλονιστικὸ τὸ γεγονός, ὅτι μέσα στὸν ἄπειρο χῶρο καὶ στὸν ἀπέραντο χρόνο τοῦ σύμπαντος, εἶσαι μοναδικὸς καὶ ἀνεπανάληπτος. Σκέψου το λίγο αὐτό. Γιὰ χιλιάδες χρόνια, ἀναρίθμητα ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ἄνθρωποι πέρασαν, περνοῦν καὶ θὰ περάσουν ἀπ’ τὸν κόσμο μας. Δυὸ ἴδιοι δὲν ὑπῆρξαν, δὲν ὑπάρχουν καὶ δὲν θὰ ὑπάρξουν ποτέ. Μιὰ ἐκρηκτικὴ ποικιλία ζωῆς ξεπηδάει ἀπὸ τὴ δημιουργικὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ἀποστρέφεται ἰδιαίτερα τὰ κλωνοποιημένα ὄντα ὁ Θεός. Δὲν τὸν ἐνθουσιάζουν μορφές-ἀντίγραφα, φωτοτυπίες. Γι’ αὐτὸ καὶ θέλημά του εἶναι νὰ βρίσκει ὁ καθένας, νὰ ἀξιοποιεῖ, νὰ πραγματώνει τὴ δική του προσωπικὴ καὶ ἰδιαίτερη ὕπαρξη.
Σκοπός σου λοιπόν, νὰ ἀναζητᾶς τὸ δικό σου πρόσωπο. Τὴ δική σου ταυτότητα. Τὴ δική σου εἰκόνα. Καιρὸς νὰ ἀπογαλακτισθεῖς, νὰ ὡριμάσεις, νὰ ἀνδρωθεῖς. Νὰ πραγματώσεις μὲ κόπο, μὲ εὐθύνη, τὴ δική σου μοναδικὴ ἀνεπανάληπτη μορφή. Μὴν ἐπιτρέπεις νὰ παρεμβαίνει ἄλλος καὶ νὰ σὲ ὑποκαθιστᾶ. Μὴ νομίζεις πὼς τὰ προσωπεῖα, ποὺ πολλοὶ φιλοδοξοῦν νὰ σοῦ φορέσουν, θὰ σὲ κάνουν ἀρεστὸ στοὺς γύρω σου. Ἐπικεντρώσου στὸ δικό σου πρόσωπο. Γίνε ὁ ἑαυτός σου!
Ὁ Θεὸς ποὺ σὲ ἔπλασε θὰ σὲ ρωτήσει κάποτε, τί ἀπέγινε ἡ εἰκόνα ποὺ σοῦ ἔδωσε. Γιατὶ καὶ αὐτός, μὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι ὅλοι, περιμένουν ἀπὸ σένα κυρίως αὐτό: Νὰ τοὺς χαρίσεις τὴν ὀμορφότερη ἐκδοχὴ τοῦ ἑαυτοῦ σου.
Ἂν τὸ πετύχεις, θὰ εἶναι μιὰ ὑπέροχη,
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Μὲ πατρικὲς εὐχὲς
Ὁ Μητροπολίτης
Ὁ Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης Χρυσόστομος
