Με μεγάλη συμμετοχή πιστών έλαβε χώραν ο Πανηγυρικός Εσπερινός στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Πάντων Καλλιθέας. Χοροστάτησε ο Σεβασμιωτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων πλαισιωμένος από του ιερείς του Ναού,και πολλούς προσκυνητές ιερείς.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος πήρε αφορμή από τον στίχο του Αναγνώσματος :
” Η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης “. Αυτό,είπε, τονίζει το Ανάγνωσμα ,που μόλις ακούσαμε για τους ανθρώπους του Θεού. Πράγματι όλοι οι άγιοι και οι μάρτυρες προχωρούσαν στους αγώνες τους πνευματικούς ή στο μαρτύριο με την ελπίδα της αθανασίας. Εγνώριζαν ότι ” ουκ αξία τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι “. Πίστευαν ότι προχωρούσαν προς το ” αεί ευ ζειν “.
Αυτή η ελπίδα της αιώνιου ζωής έχει βασική σημασία για την ζωή του παρόντος. Χωρίς αυτήν ο άνθρωπος προχωρεί ” από το μηδέν στο πουθενά “. Οι συνέπειες για ενα τέτοιο άνθρωπο είναι πολύ σοβαρές.
1. Κατάσταση πανικού. Ο άνθρωπος χωρίς ελπίδα αιωνιότητας ζει μια κατάσταση ανασφάλειας,που δεν είχαν οι άνθρωποι περασμένων εποχών ,που δεν είχαν χάσει αυτήν την ελπίδα. Σήμερα ο άνθρωπος χωρίς αυτήν την ελπίδα εν πολλοίς προσπαθεί να ” γαντζωθεί ” στα περιορισμένα όρια αυτής της ζωής. Οπως γράφει ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος : ” ορώμεν δε και πάςαν την ανθρωπίνην σπουδήν προς τούτο βλέπουςαν, όπως εν τω ζήν διαμένοιμεν “. Και προσκολλάται σε χρήματα ,σε κτήματα,σε ανθρώπους. Ο πανικός του τέλους τον απειλεί. Και μετά όλα τελειώνουν.
Αυτός ο πανικός περιπλέκει τα προβλήματα της ζωής,που αδυνατεί άνθρωπος να αντιμετωπίσει με επιτυχία.
2. Όταν ο άνθρωπος απορρίψει την ελπίδα της αιωνιότητας, το ” συν Χριςτώ είναι “,που αναφέρει ο Απ. Παύλος ( Φίλιππ. Α, 23 ), προσπαθεί να βρεί υποκατάστατα. Π.χ. την πίστη στην πρόοδο,που θα λύσει όλα τα προβλήματα,όπως νομίζει. Όμως η εποχή
μας,εποχή τόσης προόδου και τόσης δυστυχίας,τον απογοητεύει.
3. Κυνηγά την δύναμη. Την εξουσία κάθε μορφής, χωρίς αναστολές,για να νικήσει τις ανασφάλειές του. Η έννοια της αμαρτίας παραμερίζεται. Δεν υπάρχει ηθικό και ανήθικο. Καλό και κακό. Υπάρχει μόνο χρήσιμο και άχρηστο στην επιδίωξή του για δύναμη και ζωή. Ο άνθρωπος γίνεται τότε κυνικός,υλιστής,ωφελιμιστής, αποτρόπαιος !
Μόνο η πίστη στην αιωνιότητα, στο ” αεί ευ είναι ” , που ενεύρωνε τους Αγίους, μπορεί να οδηγήσει κι εμάς σε μια ζωή ανθρώπινη. Με αισιοδοξία και ασφάλεια. Ζωή αγώνος και επιτυχίας. Νυν και αεί.
