Του Μάριου Λεμονάκη, αποφοίτου της Πατριαρχικής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης
«Χάριτι Θεού» εορτάσαμε και φέτος με πολύ κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια τη σπουδαιότερη και λαμπρότερη όλων των Θεομητορικών εορτών της Εκκλησίας μας και μια από τις σημαντικότερες του εκκλησιαστικού έτους, τη Κοίμηση της Θεοτόκου κι αυτό, γιατί μέσω της εν λόγω εορτής μας παρουσιάζεται ολόκληρη η αγιασμένη επί της γης πορεία της.
Το αναστάσιμο μήνυμα που φανερώνεται στην εορτή αυτή, συνέβαλε ώστε τα πιστά μέλη της Εκκλησίας να τη χαρακτηρίζουν ορθώς ως «Πάσχα του Καλοκαιριού». Επιπλέον μέσα από το θάμβος της εορτής της Kοιμήσεως προβάλλεται η χαρά της Αναστάσεως, της αφθαρσίας και της αιωνιότητας. Γιατί όντως η Κοίμησή της είναι μαρτυρία και βεβαίωση του περάσματος από το θάνατο στη ζωή. Επιπροσθέτως η εορτή λειτουργεί ως ένα άλλο, ένα δεύτερο και μυστηριώδες Πάσχα της Εκκλησίας.
Η Υπεραγία Θεοτόκος διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας. Είναι θυγατέρα του Ιωακείμ και της Άννας, η οποία ήταν στείρα και παρόλα αυτά κατάφερε με τη θερμή πίστη και τις ειλικρινείς προσευχές της προς το Θεό, να κυοφορήσει την Υπεραγία Θεοτόκο. Εκείνη αποτελεί τη Πρέσβειρα και τη Μεσίτρια όλων των Χριστιανών.
Το γεγονός ότι η Θεοτόκος μετέχει στη Σάρκωση του Λόγου, έχει ως αποτέλεσμα αυτή να κατέχει υψηλή θέση στη Λατρεία και στη Θεολογία της Εκκλησίας. Μέσα από τη λειτουργική ζωή στο Ναό, τις πάμπολλες εικόνες, τους ύμνους, φαίνεται η ατελείωτη αγάπη της, με την οποία «πλημμυρίζει» η ζωή μας. Οι ονομασίες που έχουν αποδοθεί προς τιμήν της, ξεπερνούν τις 2.000.
Για την Υπεραγία Θεοτόκο έχουν χτιστεί αμέτρητοι Ναοί που είναι αφιερωμένοι στο πρόσωπό της και έχουν συνταχθεί προς τιμήν της υπέροχοι εκκλησιαστικοί ύμνοι. Έχουν επίσης ιστορηθεί πολλές εικόνες αφιερωμένες σε αυτήν, στις οποίες ορισμένες φορές επιτελείται κάποιο θαυμαστό γεγονός.
Από την 1η Αυγούστου μέχρι και τη 15η του μηνός, που εορτάζεται και τιμάται η μνήμη της, έχει θεσπιστεί να υπάρχει νηστεία και αυτή ορίστηκε για το λόγο ότι και η Παναγία νήστεψε πριν τη Κοίμησή της. Επιπλέον, καθιερώθηκαν να ψάλλονται εναλλάξ την περίοδο αυτή ο Μικρός και ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας προς την Υπεραγία Θεοτόκο, επειδή δημιουργούν μια όμορφη διάθεση μέσα στη μάστιγα της καθημερινότητας καθώς και γιατί αποτελεί την έκφραση του λαού προς εκείνη. Γράφτηκαν, επιπροσθέτως, για να τιμηθεί όπως της αρμόζει η εορτή της Κοιμήσεώς της. Ο Μικρός συντάχθηκε από το Θεοστήρικτο το Μοναχό ή από το Θεοφάνη, ενώ ο Μεγάλος από το Θεόδωρο Δούκα το Λάσκαρη. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η εορτή αποδίδεται στις 23 Αυγούστου.
Οι Πατέρες και Θεολόγοι της Εκκλησίας, ονομάζουν και αναφέρουν την Παναγία «Θεοτόκο» και «Ανθρωποτόκο». Ο Κύριλλος Αλεξανδρείας ενσωμάτωσε τους παραπάνω όρους κι αναφέρει ότι ονομάζεται «Θεοτόκος», διότι κυοφορήθηκε από αυτήν τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος, με ψυχή και λογική, ενώ «Ανθρωποτόκος», επειδή έχει τη μορφή και του δούλου αλλά και του Θεού.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας δε παρέλειψαν να τονίσουν στις ομιλίες τους για τη Κοίμηση της
Θεοτόκου, ότι η αγιότητά της έγινε η αφορμή για να γίνει η Μετάστασή της. Mε το να ονομάζεται η Θεοτόκος «Θεομήτωρ» υπογραμμίζεται η υπεροχή της έναντι των άλλων Αγίων και Δικαίων και επίσης διαφαίνεται η καθαρότητα και αγιοσύνη της. Επίσης η θεία της μητρότητα αποτελεί τη σφραγίδα «των υπέρ νουν αγαθών της» και η οποία εκφράζει τη τελείωση ή Μετάσταση της.
Ας προσευχηθούμε λοιπόν στη «πηγή της ζωής» και Μητέρα του Ιησού Χριστού, Υπεραγία Θεοτόκο, να μας δίνει πάντοτε υγεία, χαρά και πνευματική πρόοδο στη ζωή μας. Επιπλέον, για να υπάρχει αγάπη και ειρήνη στον κόσμο: Σε εσένα Δέσποινα Θεοτόκε προστρέχουμε σε κάθε δυσκολία και θλίψη της ζωή μας. Εσύ που μας απέδειξες με τη ζωή σου ότι μπορούμε να είμαστε σύσσωμοι και σύναιμοι, υιοί και συγκληρονόμοι του Χριστού και της αιώνιας ζωής. Γι’αυτό και εσύ άπλωσε το μαφόριό σου και σκέπασέ μας από κάθε κακό. Δώσε μας υπομονή και παρηγοριά. Γέμισε με χαρά τη καρδιά μας.
Ας εμπιστευόμαστε λοιπόν τα πάντα στη Παναγία μας, και ας τη τιμούμε σε όλη μας τη ζωή όχι μόνο με λόγια, «αλλ᾿ εν έργω και αληθεία» . Τέλος, ας τη παρακαλέσουμε να μας βοηθήσει ώστε ο καθένας μας ξεχωριστά να βιώσει και να γευτεί τη προσωπική του Ανάσταση και να περάσει με τις πράξεις και την αγάπη του προς το συνάνθρωπο, από το θάνατο της αμαρτίας στην αιώνια ζωή.
