Μᾶς προξένησε μεγάλη λύπη ἡ ἀναχώρηση ἐκ τοῦ κόσμου τούτου τοῦ ἀγα­πη­τοῦ μας ἀειμνήστου π. Κων/νου Στρατηγοπούλου. Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχασε ἕναν τίμιο Λειτουργό, ἕναν ἀφοσιωμένο ἱεραπόστολο, ἕναν ἀφανή καί ταπεινό ἐργάτη τῆς σωτηρίας πολλῶν ψυχῶν.

Τόν ἐγνώρισα τό 1984, ὡς ὑπάλληλο εἰς τόν τομέα τῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἀπο­στολικῆς Διακονίας καί ὑπεύθυνο τοῦ Φροντιστηρίου Ὑποψηφίων Κατη­χη­τῶν. Ἀργότερα συνεργασθήκαμε εἰς τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ­λάδος, ὅταν ἔκανε τήν ἐκπομπή«Ραδιοπαράγκα» μέ ἐπίκαιρα θέματα, τά ὁποῖα ἀνέ­βαζαν κατακόρυφα τήν ἀκροαματικότητα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκ­κλη­σίας καί παράλληλα ἄναβαν ἡφαίστεια σέ μερικούς ἐκκλησιαστικούς, οἱ ὁποῖοι ζη­τοῦ­σαν τήν κεφαλήν του «ἐπί πίνακι». Κανένας ἀπό τήν Κεντρική Διοίκηση τῆς Ἐκ­κλησίας δέν ἔθεσε θέμα διακοπῆς τῶν ἐκπομπῶν του, οὔτε αὐτός ὁ μακαριστός Ἀρχιε­πίσκοπος Σεραφείμ, ὅταν σέ μιά Ραδιοπαράγκα ἐπέκρινε κάποιες ἐνέργειες του. Μοῦ εἶχε πεῖ τότε ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ: «Ἄστον νά γαυγίζει. Καί τά μαντρόσκυλα χρειάζονται».

Ὁ π. Κων/νος ἦταν ἀπόλυτος στά πιστεύω του καί στή ζωή του. Ἀναλώθηκε στήν προσφορά πρός τήν νεολαία. Ἔφερε κοντά στήν Ἐκκλησία νέους περιθω­ρια­κούς, προβληματικούς, μέ μύρια προβλήματα, τούς ὁποίους μετέβαλε σέ ἀρνία τοῦ Θεοῦ. Εἶχαν ἀπόλυτη ἐφαρμογή στήν ποιμαντική του οἱ λόγοι τοῦ Οἰκοδεσπότου τῆς πα­ρα­βολῆς: «Ἔξελθε εἰς τάς πλατείας καί ρύμας τῆς πόλεως καί τούς πτω­χούς καί ἀναπήρους καί χωλούς καί τυφλούς εἰσάγαγε ὥδε…» (Λουκ. 14, 21). Γιά πολ­λά παιδιά, πού εἶχαν ξεφύγει καί ἀκολουθήσει μιά καταστροφική πορεία, ἦταν ὁ παπᾶ Κων/νος, τό γαλήνιο λιμάνι καί τό καταφύγιο τῶν ψυχῶν τους.

Ὅπου ὑπηρέτησε ἐργάσθηκε ταπεινά καί ἥρεμα στόν τομέα τῆς παρα­στρα­τη­­­­μένης νεολαίας. Ἦταν καινοτόμος στήν μέθοδο προσεγγίσεως τῶν ψυχῶν. Ἄνοι­γε νέους δρόμους, πού ξεκινοῦσαν ἀπό τήν γνήσια λειτουργική παράδοση καί πα­τε­ρική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἔδιδε τήν ἐντύπωση τοῦ κατά Χρι­­στόν σαλοῦ. Ἦταν, ὅμως, ἕνα τέλειο πρότυπο ποιμένος καί ἐξομολόγου. Τό κί­νη­μά του δέν αὐτοπροσδιορίσθηκε. Τό ἐνέταξε στήν Ἐνορία καί στήν Μητρόπολη, πού διακονοῦσε. Κύριο χαρακτηριστικό του ἡ ἀπόλυτη ὑπακοή εἰς τόν Ἐπίσκοπό του.

Ὁ π. Κων/νος Στρατηγόπουλος διέθετε μόρφωση. Γιά ἐκεῖνον ὅμως τό ἀπο­τε­­λεσμα­τικότερο μέσο γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ ἔργου του ἦταν ἡ λειτουργική ζωή καί οἱ ἐμπειρίες ἀπό τήν συμμετοχή του στή ζωή καί στό πνεῦμα τῶν Ἁγίων.

Θά μείνει στήν ἱστορία, ὡς ὁ ἱερέας ἐκεῖνος, πού κατώρθωσε νά σπάσει τά ὅρια τῆς σεμνοπρέπειας καί νά ἀνοίξει τήν ἀγκαλιά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας μας «στούς ἀναπήρους, πτωχούς καί χωλούς» κατά πνεῦμα. Ὄντως ὑπῆρξε μιά ἐμβλη­ματική παρουσία στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἄς εἶναι ἡ μνήμη του αἰωνία!

 

†Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ