Του Ιερομ. Ιωακείμ Οικονομίκου, Ιεροκήρυκα της Ι. Μ. Κίτρους 

Στις 30 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας τιμά και εορτάζει την μνήμη του Αγίου, Ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Την ημέρα αυτή εορτάζει η Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, τον Ιδρυτή και Προστάτη της. Για τον λόγο αυτόν, θα θέλαμε μέσα από την φιλόξενη ιστοσελίδα Arxon.gr να εκφράσουμε ορισμένες σκέψεις μας για την Μεγάλη Εκκλησία.

Τι είναι για την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού η Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως; Ποιός ο ρόλος και η ευθύνη διακονίας της μέσα στο Σύστημα Διοικήσεως της Εκκλησίας μας;

Όταν λέμε “Μεγάλη Εκκλησία” εννοούμε τον καταρχήν Ναό την Αγίας του Θεού Σοφίας, η οποία για πάνω από χίλια χρόνια αποτελούσε την Έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Οικουμενικής Ορθοδοξίας. Mε την ίδια έννοια εννοούμε μέχρι και σήμερα, εκτός από την Αγία Σοφία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο φιλοξενεί την καρδιά και την καντήλα της Μεγάλης Εκκλησίας, στο μαρτυρικό και ιστορικό Φανάρι εντός του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου.

Η Μεγάλη Εκκλησία, είναι ο θεμέλιος λίθος επάνω στον οποίο εδράζεται η ακαινοτόμητος αλήθεια του Χριστού όπως αυτή διατυπώθηκε μέσα από τις Οικουμενικές Συνόδους. Η Μεγάλη Εκκλησία είναι αυτή πού αναλαμβάνει την διακονία, λειτουργώντας αδιάλειπτα μέχρι σήμερα και μέχρι το τέλος του κόσμου και της ιστορίας το Μυστήριο της Πεντηκοστής, σκορπίζοντας από την Πόλη των πόλεων, από το Κέντρο του πολιτισμένου κόσμου, τα νάματα και της Πίστεως και των Ιδανικών του Γένους.

Οι Οικουμενικές Σύνοδοι που οργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν στο κανονικό έδαφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είναι ο αιμοδότης της Εκκλησίας, κανοναρχώντας την ζωή της Καθόλου Εκκλησίας δια του Κανονικού Δικαίου.

Η Μεγάλη Εκκλησία, είναι η Εκκλησία της δοξολογίας και της μαρτυρίας, η Εκκλησία της σταυρικής θυσίας και διακονίας. Είναι η Εκκλησία πού σηκώνει τον δικό της Σταυρό, αλλά και τον Σταυρό του Γένους, ανεβαίνοντας τον δικό της Γολγοθά, στον λόφο του Φαναρίου, ξέροντας ότι στο τέλος του δρόμου προσμένει η Ανάσταση και το φώς εκ Φαναρίου.

Η Μεγάλη Εκκλησία, σε όλο το διάβα των αιώνων και της ιστορικής της διαδρομής, είναι αυτή πού εκτός από την διατήρηση του ανόθευτου Δόγματος της Εκκλησίας, κατήχησε τους λαούς εκτός της Αυτοκρατορίας, διαφυλάσσοντας την ιδιαιτερότητα των λαών που κατηχούσε και διακονούσε. Η Μεγάλη Εκκλησία σεβάστηκε την ιδιαιτερότητα, την γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα, χωρίς να τους αφομοιώσει, όπως συνέβη με άλλες Εκκλησίες και Ομολογίες, οι οποίες όπου  πήγαν ως άποικοι προσπάθησαν να τους αφομοιώσουν.

Η Μεγάλη Εκκλησία σε όλη την ιστορική πορεία της, ποτέ δεν επιδίωξε να αποκτήσει δόξα και μάλιστα κοσμική. Αυτό είναι ίδιον των μικρών και των αδυνάτων. Η δόξα της Μεγάλης Εκκλησίας, είναι τα Δόγματα, οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά και τα αίματα, οι θυσίες, και τα μαρτύριά της. Δόξα της και καύχημα είναι η Κλειστή Πύλη, για να θυμίζει σε όλους τα πάθη της, και τα πάθη της πονεμένης Ρωμηοσύνης. Δόξα της και υπερηφάνεια της είναι οι χιλιάδες Ρωμηοί που αποτελούν λίπασμα για την εναπομείνασα και πάντοτε ακμάζουσα Ρωμηοσύνη της Πόλης.

Η Μεγάλη Εκκλησία, όπως προσφυώς γράφτηκε, δεν γνωρίζει απλά ιστορία, αλλά είναι η ιστορία της Εκκλησίας, το πέρασμα του Αγίου Πνεύματος στην εκκλησιαστική ιστορία, και γι’ αυτό πονά. Η Μεγάλη Εκκλησία αναδείχθηκε Θεσμός Οικουμενικός ως πρός την λειτουργία και την αποστολή της.

Εν τέλει, η Μεγάλη Εκκλησία είναι ό,τι τιμιώτερο, υψηλότερο και πολυτιμότερο έχουμε ως Γένος.

 

Χρόνια πολλά στην Μεγάλη Εκκλησία.