Επιστολή του Μητροπολίτη Πισιδίας προς τον Μητροπολίτη Ζάμπιας

25 Σεπτεμβρίου, 2019
11:22 πμ

Ο διακεκριμένος Ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Σωτήριος, έστειλε την κατωτέρω επιστολή, προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Ζάμπιας Ιωάννη, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, εξ αφορμής της πρόσφατης επιτιμητικής επιστολής του Σεβ. Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα, προς τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μοζαμβίκης κ. Χρυσόστομο, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Ακολουθεί η Επιστολή:

Σεβασμιώτατε Αδελφέ Άγιε Ζάμπιας,

Σας απευθύνω το γράμμα μου αυτό για να σας συγχαρώ εγκάρδια για την τεκμηριωμένη απάντησή σας στην ιταμή επιστολή, που Σας έστειλε ο επιτιμητής των πάντων, ακόμη και του Οικουμενικού Πατριάρχου, Σεβ. Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων, για μία ενέργειά σας, που εκφράζει την χριστιανική σας αγάπη και συμπαράσταση προς ένα Ιεράρχη, τον οποίον μαζί με 10.000 Ενορίες Ορθοδόξων πιστών, ιερέων και Αρχιερέων της μαρτυρικής Ουκρανίας, επί δεκαετίες η Εκκλησιασττική Διοίκηση, την οποίαν αυτός εκπροσωπεί, είχε αποκόψει από το Σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Διερωτάται κανείς, πώς ένας άνθρωπος που “περιάγει γῆν καί θάλασσαν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον” (όπως κάποτε η φατρία των Φαρισαίων που άκουσε τα φοβερά “οὐαί” του Κύριου) τολμά να δίνει σε Σας, που ακριβώς επιδιώκετε την επανένωση των Ορθοδόξων της μαρτυρικής Ουκρανίας, μαθήματα ομοφροσύνης!

Διαβάσαμε στην δημοσιευμένη προς σας επιστολή του: “ἀπαιτεῖται πνευματική δύναμις καί ἐμμονή διά νά κρατήσωμεν τήν πίστιν ἀλώβητον καί τήν Ἐκλησίαν ἀδιαίρετον, προκειμένου μέ κοινές προσπάθειες νά ἀποκαταστήσωμεν τήν ἑνότητα καί τήν ὁμοφροσύνην εἰς τήν Ὀρθόδοξον οἰκογένειάν μας“.

Επιτρέψτε μου αγαπητέ Αδελφέ, να διατυπώσω τα ερωτηματικά που μου προκάλεσε η παραπάνω παράγραφος της επιστολής του Σεβ. κ. Ιλαρίωνα.

-Μήπως εδώ ισχύει η ελληνική παροιμία “δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν ἐκράτης;”

-Ποιός προκάλεσε το σχίσμα της Ουκρανικής Εκκλησίας, όταν εκατομμύρια Ορθοδόξων, μετά την έξοδό τους από το “σιδηρούν παραπέτασμα” και την εθνική απελευθέρωσή τους από τήν Σοβιετική δυναστεία, ως ανεξάρτητο Κράτος, ζήτησαν -το αυτονόητο- και την Εκκλησιαστική τους Αυτοκεφαλία, την οποία όλες -μα όλες ανεξαιρέτως ακόμη και η μικρή Αλβανία- είχαν αποκτήσει; Ενώ ο Καλός ποιμήν ενδιαφέρεται και για ένα πρόβατο να το φέρει στην ποίμνη, η Εκκλησιαστική Διοίκηση που εκπροσωπεί ο Σεβ. κ. Ιλαρίων, διέγραψε με μία μονοκονδυλιά περισσοτέρους από 10.000.000 Ορθοδόξους πιστούς, μαζί με τους ιερείς τους και τους Αρχιερείς τους από την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους χαρακτήρισε σχισματικούς.

-Ο Σεβ.κ. Ιλαρίων, μετά το σχίσμα της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκλλησίας, ποιές “κοινές προσπάθειες” έκανε, επί τόσα χρόνια, για “νά ἀποκαταστήσωμεν τήν ἑνότητα καί τήν ὁμοφροσύνην εἰς τήν Ὀρθόδοξον οἰκογένειάν μας” -ως γράφει να κάνετε εσείς;

-Μήπως θεωρεί ενέργειες θετικές για “νά ἀποκαταστήσωμεν την ἑνότητα καί τήν ὁμοφροσύνην εἰς τήν Ὀρθόδοξον οἰκογένειάν μας” την προ καιρού επίσκεψή του στην Ρωσική Πρεσβεία της Σεούλ, στην οποία κάλεσε τους Ορθοδόξους Ρώσσους, που είναι εγκατεστημένοι στην Κορέα, για να τους εξαναγκάσει να παύσουν να εκκλησιάζονται στον Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Μαξίμου του Γραικού, της υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο Ορθόδοξης Μητρόπολης Κορέας, ο οποίος με πολλές θυσίες είχε ανεγερθεί στη Σεούλ το έτος 1992, ακριβώς για να εξυπηρετεί τους Ρωσσοφώνους Ορθοδόξους της Κορέας;

-Μήπως θεωρεί ότι συμβάλλει στην ενότητα των Ορθοδόξων, ο προβληματισμός που δημιούργησε στους ρωσσοφώνους της Σεούλ, η απόφαση της Διοικούσης Εκκλησίας του, να εγκαταστήση Αρχιεπίσκοπο Κορέας τον από του 2000 υπηρετήσαντα Ιερομόναχο στον Ναό του Αγίου Μαξίμου Σεούλ; Ο εν λόγω Ιερομόναχος, μετά από αίτημά μου τότε, είχε αποσπαστεί από το Πατριαρχείο Μόσχας στη Σεούλ, για να υπηρετεί τους Ρωσσοφώνους της Κορέας, υπό το ωμόφορον του Επισκόπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εργάσθηκε αρμονικά. Προσέφερε με ευσυνειδησία τις υπηρεσίες του στον λαό του Θεού· αγαπήθηκε από όλους τους πιστούς ρωσσοφώνους και Κορεάτες. Και κάποια στιγμή, μετά από απουσία μερικών ετών, που υπηρέτησε ως Επίσκοπος στη Ρωσία, επανεμφανίζεται εφέτος στη Σεούλ ως …ο Αρχιεπίσκοπος Κορέας, υπό το Πατριαρχείο Μόσχας, “μουτζώνοντας” κατά την λαϊκή έκφραση, τον κανονικό Μητροπολίτη Κορέας, υπό τον οποίον επί έτη είχε υπηρετήσει. Αυτή την ενέργεια την θεωρεί Κανονική, ο επιστολογράφος σας, σύμφωνη με τους ιερούς Κανόνες, για την υπεράσπιση των οποίων εμφανίζεται ότι …”τον έχει φάει ο καημός”; Αλήθεια, ενώνει τους Ορθοδόξους της Κορέας ή τους διαιρεί, η πρωτοφανής στα εκκλησιαστικά χρονικά αυτή ενέργεια, η οποία ελήφθη, παρά τις διαμαρτυρίες πολλών Ορθοδόξων Ρώσσων, κατά την προαναφερθείσα επίσκεψη του Σεβ. κ. Ιλαρίωνα στη Σεούλ;

-Το 2008 ο αοίδιμος Πατριάρχης Μόσχας κυρός Αλέξιος, με επιστολή του παρακαλούσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο να μεριμνήσει για την διαποίμανση των χιλιάδων Ρώσσων, που είχαν καταφύγει στην Αττάλεια, για καλύτερες συνθήκες ζωής, και σημείωνε: “Ὅπως εἶναι γνωστόν ἡ πόλις Ἀντάλια βρίσκεται εἰς τήν ἀρχαίαν διοίκησιν τῆς Ἀσίας, ἡ ὁποία, ὅπως καί οἱ διοικήσεις τοῦ Πόντου καί τῆς Θράκης ἀποτελοῦν κανονικήν περιοχήν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, σύμφωνα μέ τόν 28ον Κανόνα τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου“. Ὁ Σεβ. κ. Ιλαρίων θεωρεί ότι συμβάλλει στην ενότητα των Ορθοδόξων Ρώσσων της Ατταλείας “καί τήν ὁμοφροσύνην εἰς τήν Ὀρθόδοξον οἰκογένειάν μας” όταν διορίζει στην Αττάλεια Ρώσσον Ιερέα, εν αγνοία του κανονικού Μητροπολίτη Πισιδίας, Εξάρχου Σίδης και Ατταλείας και προσπαθεί, με την πίεση των Διπλωματικών Αρχών της περιοχής, να αποτρέψει τους Ρώσσους να εκκλησιάζονται στους ναούς της Antalya και Alanya, που έγιναν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ακριβώς για τους ρωσσοφώνους της περιοχής, μετά από το σχετικό αίτημα του αοιδίμου Ρώσσου Πατριάρχη; Και επί πλέον δεν είναι προσβολή στην μνήμη του κοιμηθέντος Ρώσσου Πατριάρχη, η ενέργεια αυτή που βρίσκεται σε αντίθεση με το γράμμα του εκείνο;

Και επειδή τα ερωτήματα που μου προξένησε η επιστολή του επιτιμητή σας είναι πολλά, και δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο, θα προσθέσω ένα ακόμη:

-Από την εποχή που καθορίστηκαν τα όρια των ανά τον κόσμον Ορθοδόξων Πατριαρχείων, Αρχιεπισκοπῶν και γενικότερα Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, έχει ο πολυδιαβασμένος, όντως, επιτιμητής σας να μας υπενθυμίσει περίπτωση, που στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως λειτούργησε Ορθόδοξος κανονικός ιερέας άλλης Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας, άνευ της κανονικής αδείας του οικείου Επισκόπου (όπως επιβάλλουν οι Ιεροί Κανόνες) ήτοι του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικού Πατριάρχου; Και θεωρεί επιτυχημένη “πρωτιά” της Διοικούσης Εκκλησίας του, την τοποθέτηση Ρώσσου ιερέα μέσα στην Κωνσταντινούπολη, και το να λειτουργεί άνευ της αδείας του Πατριάρχου και αλήθεια πιστεύει, ότι η ενέργεια αυτή της Διοικούσης Εκκλησίας του φέρνει την “ὁμοφροσύνη στήν ὀρθόδοξη οἰκογένειά μας“;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν περιμένω απάντηση στα ανωτέρω ερωτήματα από τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα, Πρόεδρον του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.

Η απάντηση του είναι αυτονόητη: Εφόσον η “πρώτη Ρώμη” έπεσε στην αίρεση και αποκόπηκε από την Μία Ορθόδοξη Εκκλησία, η “δεύτερη Ρώμη” είναι υπόδουλη στο Ισλάμ, “Τρίτη Ρώμη”, με όλα τα προνόμια που είχαν οι προηγούμενες με τις γνωστές Αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, αυτοδικαίως, είναι η Μόσχα!!! Είναι η έδρα Πατριάρχου σε χριστιανική χώρα, με τον μεγαλύτερο αριθμό ορθοδόξων πιστών. Άλλωστε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έπαυσε πλέον να ανήκει στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αφού με την μονομερή απόφαση της Μόσχας κηρύχθηκε “Σχισματική” και στα τελούμενα ὑπ’ αυτής Μυστήρια οι Ορθόδοξοι Ρώσσοι απαγορεύεται να συμμετέχουν συνεχώς!!! Γι’ αυτό, λοιπόν, η Μόσχα έχει δικαίωμα ως «Πρωτόθρονη» πλέον Εκκλησία να ρυθμίζει τα πάντα! Να ιδρύει η Μόσχα, αυτή και μόνη (χωρίς να ερωτά κανέναν) “Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία Αμερικής” (OCA) και “Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία Ιαπωνίας” (από παλαιότερα αυτά) να εγκαθιστά Ιερείς, Επισκόπους, Αρχιεπισκόπους, Μητροπολίτες και εντός περιοχών, που υπάγονται σε άλλα Πατριαρχεία, σε όλον τον κόσμο, σε Ανατολή και Δύση· να χαρακτηρίζει μόνη της- δεν χρειάζεται να ερωτά άλλη Εκκλησία- σχισματικούς όσους δεν υπακούουν στις προσταγές της· παλαιότερα η Μόσχα χαρακτήριζε Σχισματικούς όλους τους εκτός Ρωσσίας Ορθοδόξους Ρώσσους, γνωστούς ως R.O.C.O.R., με τους οποίους προ ετών, και πάλιν με δική της αποκλειστικά απόφαση, χωρίς να ρωτήσει τις άλλες Εκκλησίες, απήλλαξε από το Σχίσμα. (Μόνον το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως -που η Μόσχα δεν το αποκαλεί πλέον Οικουμενικό- ήταν υποχρεωμένο να αποφασίσει από κοινού με τις άλλες Εκκλησίες, για να άρει το Σχίσμα της Ουκρανικής Εκκλησίας!!!).

Σεβασμιώτατε Αδελφέ, την γενναία στάση που τηρήσατε με την απάντησή σας στον κατήγορό σας, άραγε θα την μιμηθούν οι άλλοι εν Χριστώ Έλληνες Αδελφοί μας! Ομολογώ ότι θλίβομαι βαθύτατα όταν βλέπω ελληνικά δημοσιογραφικά πρακτορεία να προβάλλουν μετ’ επαίνων την προπαγάνδα της Μόσχας! Και σ’ αυτά συνηγορούν -δυστυχώς- και κάποιοι συλλειτουργοί μας! Δεν καταλαβαίνουν άραγε, το κακό που κάνουν όχι μόνον στο όλον Σώμα της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, αλλά και ειδικότερα στην Ρωσσική Ορθόδοξη Εκκλησία, και ότι δεν βοηθούν την διοίκησή της να αλλάξει την λανθασμένη τακτική της, να συναισθανθεί τον σκανδαλισμό των πιστών, και τις διαιρέσεις που προξενούν με την απομάκρυνσή της από τις αρχές του Ευαγγελίου και την Ιερά Παράδοση της Μιάς Αγίας του Χριστού Εκκλησίας.

Ζητώ συγγνώμη για το μήκος του γράμματος αυτού και εύχομαι, όπως τώρα, πάντα να ορθοτομείτε “τόν λόγον τῆς ἀληθείας”.

Με πολλήν εν Κυρίω αγάπην και τιμήν