Του Αρχιμ. Φιλίππου Χαμαργιά, Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεως Μεσσηνίας
Ενώ η Αγία μας Εκκλησία αυτή την Κυριακή τιμά την εορτή του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, γεγονός που συνέβη λίγα μόλις χρόνια πριν τη Γέννηση του Χριστού, εν τούτοις το Ευαγγέλιο της ημέρας μας ταξιδεύει ακόμη πιο πίσω και συγκεκριμένα περίπου 1.500 χρόνια προ Χριστού και κατ’ επέκταση 3.500 χρόνια πριν από το σήμερα.
Ο Χριστός διδάσκοντας τους μαθητές του και συνδέοντας το χθες με το τώρα, διδάσκει τόσο αυτούς, όσο και τις επερχόμενες γενεές, υποδεικνύοντας τους τον προσανατολισμό που θα τους οδηγήσει στη Βασιλεία Του και την πυξίδα που θα τους κρατήσει σταθερούς στην πορεία τους προς αυτήν. Προσανατολισμός τους είναι ο δρόμος προς τη σωτηρία και τη Βασιλεία Του. Ο δρόμος που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο προς το θεό είναι αυτός της θυσίας και της αγάπης. Πυξίδα είναι ο Σταυρός Του.
Ξεκινώντας κάθε άνθρωπος για οποιοδήποτε προορισμό, έχει κατά νου τρία πράγματα, Πρώτον που θέλει να πάει, δεύτερον πως θα πάει εκεί γρηγορότερα και τρίτον τα μέσα που θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ώστε να φτάσει ασφαλώς στον προορισμό του.
Έτσι λοιπόν αφενός μεν διδάσκοντάς τους, αφετέρου προμηνύοντας τους και το γεγονός της Σταυρώσεώς Του, συνδέει το γεγονός της υψώσεως, υπό του Μωυσέως, του χρυσού όφεως στην έρημο, με το επερχόμενο γεγονός της Σταυρώσεως του Ιδίου, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να υπομνήσει στον κόσμο ότι η σωτηρία και η λύτρωση από τα πάθη και τους πειρασμούς, προϋποθέτουν την προσήλωσή μας στο Σταυρό και τη θυσιαστική αγάπη μας προς το συνάνθρωπο. Ο δρόμος που οδηγεί στην Ανάσταση και τη λύτρωση περνάει από την οδό του Μαρτυρίου και τον Γολγοθά.
`Όταν μικρό παιδί, είδα ένα καδράκι που απεικόνιζε τον Σταυρό του Κυρίου μας, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το καδράκι αυτό θα διαδραμάτιζε τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Το καδράκι αυτό απεικόνιζε τον Εσταυρωμένο Χριστό πάνω στον Σταυρό και στο πλάι έγραφε: ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ…ΔΕΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ!!!
Αυτό λοιπόν το μέτρο της αγάπης, του Εσταυρωμένου Χριστού, νιώθει κάθε Χριστιανός ατενίζοντας τον Σταυρό και εμπνέεται από την Θυσία αυτή ούτως ώστε να εκφράζει την αγάπη του προς τους συνανθρώπους του κατά τον καλύτερο τρόπο και έχοντας πάντα ως πρότυπό του τον ίδιο τον Χριστό.
Νιώθοντας ο καθένας από μας την ανάγκη να έχει σε κάθε τι, στην πορεία του στη ζωή, ένα μέτρο, βρίσκει την ευκαιρία να μετρά αυτήν την ίδια την αγάπη με το σημείο του Σταυρού στο οποίο αντι-κατοπτρίζεται η αγάπη του Χριστού. Αυτήν την κάθετη και οριζόντια διάσταση του που δεν έχει όρια, που αγκαλιάζει Βορά και Νότο, Δύση και Ανατολή, χωρίς εθνικές, φυλετικές ή άλλες διακρίσεις, αυτήν καλείται κάθε Χριστιανός να μιμηθεί και να ανοίξει διάπλατα την καρδιά του για να βγει από μέσα η άδολη και ανυπόκριτη αγάπη που πηγάζει από τον Σταυρό.
`Οντως παράδοξο γεγονός…από τον Σταυρό που βρήκαν τον θάνατο τόσοι τιμωρημένοι από τους Ρωμαίους, από αυτόν τον Σταυρό πηγάζει αγάπη… δύσκολο να το κατανοήσουν οι αλλόθρησκοι, οι αιρετικοί και οι άπιστοι! «Ο Σταυρός Σου Κύριε ζωή και Ανάστασις υπάρχει τω λαώ Σου…» Μέσα από τον θάνατο ήρθε η ζωή, μέσα από τη ζωή ήρθε η αγάπη, μέσα από την αγάπη αποκαλύπτεται ο Χριστός!
Και πραγματικά αυτό το αιώνιο σύμβολο θυσίας και αγάπης μας φέρνει πάντοτε πιο κοντά στο Χριστό. Είτε δια της προσευχής είτε δια του «Σταυρού» που σηκώνει ο καθένας από μας καθημερινά στο «ΓΟΛΓΟΘΑ» της ζωής.
