Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Βεροίας επί τη εορτή του Αγίου Αρτεμίου.

Στο τέλος τελέστηκε Δοξολογία για τον προστάτη της Ελληνικής Αστυνομίας, Άγιο Αρτέμιο, παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.

ΠΑΤΗΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

 

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Καί ἠρώτησεν αὐτόν ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γα­δαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾽ αὐτῶν … αὐ­τός δέ ἐμβάς εἰς τό πλοῖον ὑπέ­στρεψεν».

Μία ἀσυνήθιστη παράκληση δια­τυπώνουν στό σημερινό εὐαγγε­λικό ἀνάγνωσμα οἱ κάτοικοι τῶν Γαδάρων πρός τόν Ἰησοῦ. Τί τοῦ ζητοῦν; Τοῦ ζητοῦν νά μήν εἰσέλ­θει στήν πόλη τους, διότι «φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο», γιατί φο­βό­ταν πάρα πολύ. 

Καί ποιά ἦταν ἡ αἰτία τοῦ φόβου τους; Ἦταν τό θαῦμα πού εἶχε κά­νει ὁ Χριστός, λίγο πρίν νά εἰσέλ­θει στήν πόλη τους. Τό θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνός δυστυχοῦς καί τα­λαιπώρου ἀνθρώπου, ἑνός δαιμο­νισμένου, τόν ὁποῖο ἀπελευθέ­ρω­σε ἀπό τήν λεγεώνα τῶν δαιμό­νων πού τόν εἶχε κατακυ­ριεύ­σει.

Ἕνα θαῦμα, λοιπόν, τό ὁποῖο θά ἔπρεπε νά τούς χαροποιήσει καί νά τούς γε­μίσει μέ εὐγνωμοσύνη, ὥστε νά τόν παρακαλοῦν νά μεί­νει κοντά τους, ὅπως συνέβαι­νε καί μέ τά ἄλλα θαύματα τοῦ Χρι­στοῦ, τούς δημιουργεῖ φόβο. 

Ἕνα ἀσυνήθιστο αἴσθημα προκα­λεῖ ἕνα ἀσυνήθιστο αἴτημα.

 Καί ὁ Χριστός ἀνταποκρίνεται στό αἴτημα τῶν Γαδαρηνῶν, γιατί σέ­βεται τήν ἐλευθερία τῶν ἀν­θρώ­πων καί δέν ἐκβιάζει τή θέλη­σή τους. Γι᾽ αὐτό καί «ἐμβάς εἰς τό πλοῖον ὑπέστρεψεν», μπῆκε στό πλοῖο καί γύρισε πίσω.

Ὁ φόβος ὅμως τῶν Γαδαρηνῶν, κα­θώς συνδυάζεται μέ τήν παρά­κλησή τους γιά ἀπομάκρυνση τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι φόβος πού προ­έρχεται ἀπό σεβασμό πρός τόν Χριστό, ἀλλά εἶναι φόβος πού προ­έρχεται ἀπό τό αἴσθημα τῆς ἐνο­χῆς καί τῆς ἀμετανοησίας τους. Εἶναι φόβος σάν αὐτόν πού αἰ­σθάνθηκαν οἱ πρωτόπλαστοι στόν κῆπο τῆς Ἐδέμ, ὅταν μετά τήν παρακοή τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, τόν ἄκουσαν νά τούς καλεῖ. Εἶναι ὁ φόβος, τόν ὁποῖο προκαλεῖ ἡ ἀποξένωση ἀπό τόν Θεό. Εἶναι ὁ φόβος τόν ὁποῖο ἐκφράζουν καί τά δαιμόνια, πού βρίσκονται μέσα στόν ταλαίπωρο δαιμονισμένο, καί ὅταν τόν πλησιάζει ὁ Χριστός γιά νά τόν θεραπεύσει τοῦ λέγουν «τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ, υἱέ τοῦ Θεοῦ;»

Γι᾽ αὐτό καί ὁ φόβος πού αἰσθά­νο­νται οἱ Γαδαρηνοί δέν τούς βοηθᾶ οὔτε νά μετανοήσουν γιά τήν παράβαση τοῦ Μωσαϊκοῦ νό­μου, οὔτε νά πλησιάσουν τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος δέν ζητᾶ ἀπό τούς ἀνθρώπους πού τόν ἀκολου­θοῦν νά τόν φοβοῦνται ἀλλά ζητᾶ νά τόν ἀγαποῦν. Καί ὅπως γράφει ὁ εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, ὁ ἅγι­ος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, «ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον». Ἡ ἀγάπη ἀπομακρύνει καί διώχνει τόν φόβο, γιατί ἐπιτρέπει στούς ἀν­θρώ­πους νά προσεγγίσουν τόν Θεό, ὁ ὁποῖος «ἀγάπη ἐστί», τούς κάνει νά ζοῦν μέσα στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, τούς κάνει νά ὁμοιά­ζουν μέ τόν Χριστό.

Αὐτή τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό εἶχαν καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτή τήν ἀγάπη εἶχαν καί οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί ὁ τιμώμενος σήμερα ἅγιος ἔνδοξος με­γαλο­μάρτυς Ἀρτέμιος, ὁ προστάτης τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας.

Καί ἡ ἀγάπη τους ἦταν τόσο με­γάλη πού ὄχι μόνο δέν ἐφοβοῦντο τίποτε καί κανέναν, ἀλλά ἦταν πρό­θυμοι νά θυσιάσουν καί τή ζωή τους γιά τόν Χριστό, νά μαρ­τυ­ρήσουν προκειμένου νά μήν ἀρ­νηθοῦν τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί νά μήν χωρισθοῦν ἀπό τήν ἀγάπη του. Γι᾽ αὐτό καί ἀπαντοῦσαν καί ἐκεῖνοι μέ τή ζωή καί μέ τίς πρά­ξεις τους ἀρνητικά στό ἐρώτημα τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου: «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;»

Τίποτε δέν μποροῦσε νά χωρίσει τούς μάρτυρες, ὅπως τίποτε δέν χώρισε καί τόν ἅγιο μεγαλο­μάρ­τυρα Ἀρτέμιο, ὁ ὁποῖος δέν δίστα­σε νά θυσιάσει καί ἀξιώματα καί δόξες καί τιμές πού τοῦ προσέφερε ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανός, προ­κει­μένου νά μήν ἀρνηθεῖ τήν πί­στη του στόν Χριστό καί νά μήν χωρισθεῖ ἀπό τήν ἀγάπη του.

Αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ ἁγίου ἐν­δόξου μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου ἄς μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς, ὅσοι τόν τιμοῦμε σήμερα, καί ἰδιαιτέρως τό προσωπικό τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυ­νο­μίας, ἡ ὁποία ἀπό πολλῶν ἐτῶν τιμᾶ τόν ἅγιο Ἀρτέμιο ὡς προ­στάτη της. Διότι, ὅταν ἀγαποῦμε τόν Χριστό, ὅταν μέ τίς πράξεις μας ἀποδεικνύουμε τήν ἀγάπη μας πρός αὐτόν, ὅταν τηροῦμε τίς ἐντολές του, δείχνοντας μέ αὐτό τόν τρόπο τήν ἀγάπη μας, τότε ζοῦ­με πλησίον του, ἀπολαμ­βά­νουμε τήν εὐλογία τῆς παρουσίας του, ἔχουμε διαρκῆ τήν παρουσία του καί τή χάρη του στή ζωή μας.

Καί εὔχομαι ἀπό καρδίας σέ ὅλους καί ἰδιαιτέρως στούς ἀστυ­νο­μικούς μας νά ἔχουν πάντοτε, διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου μεγα­λομάρτυρος Ἀρτεμίου, τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, νά ἔχουν τήν κραταιά προστασία του στό δύσκολο ἔργο πού ἐπιτελοῦν, θέτοντας κάποιες φορές σέ κίν­δυνο καί τήν ἴδια τους τή ζωή, προ­κειμένου ὅλοι ἐμεῖς νά αἰσθα­νόμεθα καί νά ζοῦμε ἀσφαλεῖς, καί νά ζοῦν διαρκῶς τήν χαρά τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στή ζωή τους, ἀλλά καί τήν προστασία τοῦ προστάτου τους ἁγίου Ἀρτερμίου, ὁ ὁποῖος νά τούς συνοδεύει στό ὄντως δύσκολο ἔργο τους. Ἀμήν.