Του Νεκτάριου Σκουλάτου, θεολόγου – Μεταπτυχιακού φοιτητή Ποιμαντικής Ψυχολογίας
Περιπλανώνται στα σοκάκια στις πλατείες στους απέραντους δρόμους ακόμη και σε κάθε γωνιά θα παρατηρήσεις ένα mood που το διακατέχει ένα είδος έντασης. Κάποιοι να είναι βιαστικοί, άλλοι νευρικοί και μερικοί αγχωμένοι.
Αν προσέξεις καλά θα δεις λιγοστούς να απολαμβάνουν ήρεμοι και χαλαροί την βόλτα τους σε μία πόλη σκοτεινή αλλά και φωτισμένη με κάθε είδος στολισμένα λαμπάκια και στολίδια. Βλέποντας όλα αυτά αναρωτήθηκα τελικά “ποιος είναι ο σκοπός της ζωής;”
Το 1930 έρχεται ο γνωστός σε όλους μας Freud και απάντα σε αυτό το ερώτημα λέγοντας μας πως την απάντηση θα τη βρούμε μόνο στη θρησκεία μας. Παρότι ο Φρόιντ µεγάλωσε στερηµένος από κάθε πίστη στον Θεό και στην αθανασία δεν φαίνεται να ένιωσε ποτέ την ανάγκη της, διατηρώντας για πάντα µια αθεϊστική στάση ζωής, το ζήτηµα της θρησκείας τον απασχόλησε στο µεγαλύτερο µέρος της καριέρας του.
Πιο συγκεκριμένα, όλες οι µελέτες του Φρόιντ για την θρησκεία είναι µία παραλλαγή του θέματος του Θεού ως προβολή του «πατέρα». Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ όταν δουλεύουμε, όταν σπουδάζουμε, όταν παντρευόμαστε, όταν απλά πορευόμαστε στη ζωή τι είναι αυτό στο οποίο σκοπεύουμε; Ποια είναι η αξία της ζωής μας;
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θεωρούμε την ευτυχία σκοπό της ζωής μας. Ούτε ένα φιλοσοφικό ή κοινωνικό μπορεί να γεμίσει ψυχικά έναν άνθρωπο, όταν αυτό το σύστημα βγάζει από την κοινωνία τον Θεό. Όχι ένα Θεό ψεύτικο, αλλά εκείνων που θα γεννηθεί σε λίγες μέρες στον κόσμο αυτό.
Ένα Θεό ατέλεστο πού γευόμαστε και ψηλαφούμε καθημερινά με τη συμμετοχή μας στα μυστήρια της εκκλησίας. Αν δεν ενωθείς με το Θεό τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο. Θα τελειώσει η γιορτή, θα τελειώσει το φαΐ και θα σου μείνει μέσα σου αυτή η πίκρα αυτό το κενό. Είναι άλλο αυτό που μας υπόσχεται ο Χριστός με τη γέννηση του αν κάνεις Χριστούγεννα με το Χριστό θα είσαι ευτυχισμένος είτε φας λίγο είτε φας πολύ πλούσιο γεύμα. “Οσμή ζωής εις ζωήν”.
Σήμερα, με την υποτίμηση ή και περιφρόνηση των ηθικών αξιών η ψυχή μας γεμίζει με πίκρες και απογοητεύσεις. Η χαλάρωση της πίστης μας οδήγησε στην βίωση νοσηρών συναισθημάτων όπως του άγχους, της μοναξιάς, της ανασφάλειας. Και η αδικία, η εκμετάλλευση, η φθορά και η διαφθορά που σημαδεύουν καθημερινά την προσωπική και κοινωνική μας ζωή νεκρώνουν τους οραματισμούς και τα όνειρα ενός μεγάλου αριθμού νέων ανθρώπων.
