Τό ἑσπέρας, ὥραν 6.00μ.μ., τῆς τελευταίας ἡμέρας τοῦ ἔτους, 31ης Δεκεμβρίου 2019/ 13ης Ἰανουαρίου 2020, ἔλαβε χώραν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ἡ τελετή τῆς κοπῆς τῆς Βασιλόπιττας.

Εἰς τήν τελετήν ταύτην παρέστη ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρῆστος Σοφιανόπουλος, οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς καί οἱ λοιποί Ἁγιοταφῖται, ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, οἱ ἱερεῖς καί οἱ Ἐπίτροποι του Ναοῦ του Ἁγίου Ἰακώβου του Ἀδελφοθέου, ἐντόπιοι Ἱεροσολυμῖται τῆς Κοινότητος, μοναχοί καί πολλοί προσκυνηταί, οἱ ὁποῖοι ὑπερεπλήρωσαν τήν αἴθουσαν.

Ἐν ἀρχῇ τῆς τελετῆς ὁ προεξάρχων αὐτῆς Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

«’Εφανέρωσε δέ (ὁ Θεός) καιροῖς ἰδίοις τόν λόγον αὐτοῦ ἐν κηρύγματι ὅ ἐπιστεύθην ἐγώ κατ’ ἐπιταγήν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ» (Τίτ. 1, 3) λέγει ὁ θεῖος Παῦλος. «Ἐφανέρωσε δέ καιροῖς ἰδίοις αὐτήν, τοὐτέστι τήν αἰώνιον ζωήν· τό γάρ Εὐαγγέλιον πάντα περιέχει καί τά πρός τό παρόν ἡμῖν δοθέντα… καί τά ἐν τῷ μέλλοντι, ἤγουν τήν ζωήν τήν αἰώνιον», λέγει ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος ἑρμηνεύων τούς Παυλείους τούτους λόγους.

Ἡ χάρις τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ, ἐπί τοῦ ὁποίου πρό τινος ἑωρτάσαμεν τό μέγα μυστήριον τῆς Ἐνσαρκώσεως, ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἱερᾷ καθέδρᾳ τοῦ Παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων, ἵνα καί πάλιν εὐχαριστήσωμεν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τῇ εἰσόδῳ τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ τῆς Χρηστότητος αὐτοῦ.

Λέγομεν «τῇ εἰσόδῳ τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ, δηλονότι τοῦ καινούργιου Χρόνου, τῆς Χρηστότητος αὐτοῦ» διότι κατά τόν σοφόν Παῦλον, «Ὅτε ἡ Χρηστότης καί ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ἔσωσεν ἡμᾶς διά λουτροῦ παλιγγενεσίας καί ἀνακαινίσεως Πνεύματος Ἁγίου, οὗ ἐξέχεεν ἐφ’ ἡμᾶς πλουσίως διά Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν» (Τίτ. 3, 5-6).

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἡ ἀποτελοῦσα τό μυστικόν αὐτοῦ Θεανδρικόν σῶμα, κατανοεῖ καί ἑρμηνεύει τήν ἔννοιαν τοῦ ἱστορικοῦ Χρόνου, τοῦ συνυφασμένου μετά τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ἐν Χριστῷ καί διά Χριστοῦ, ὡς κηρύττει ὁ ἱερώτατος Παῦλος: «ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ Χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός… ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολαύωμεν» (Γαλ. 4, 4-5).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἱστορικός ἡμῶν Χρόνος ὡς πλήρωμα, τοὐτέστιν ὡς ἀπόφασις τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ ἐφ’ ἑνός, καί ὡς ἀπολαβή -κατά Οἰκουμένιον- τῆς ἄνωθεν καί ἐξ ἐπαγγελίας, ἡμῖν κεχρεωστημένης υἱοθεσίας ἀφ’ ἑτέρου, καθίσταται πλήρως κατανοητός ὡς ἀπαρχή, μέσον καί τέλος. Καί τοῦτο διότι -κατά Παῦλον- «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8).

Ὁ σαρκούμενος Θεός Λόγος, δηλονότι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἄναρχος ὤν καί ἀρχόμενος αὐτός ἐστιν ὁ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ αὐτοῦ, ὁ νῦν καιρός, ἐν τῷ ὁποίῳ διακρίνεται τό παρελθόν καί τό μέλλον τοῦ τρέχοντος χρόνου «εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις· τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα» (Β΄ Κορ. 5, 17).

Διά τῶν Παυλείων τούτων λόγων καθίσταται φανερόν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἰσάγει ἐντός τῆς ἱστορικῆς καί κοσμικῆς ἡμῶν πραγματικότητος τήν ἐν Χριστῷ αἰωνιότητα καί συνεπεκτείνεται πρός αὐτήν. Ἐντός δέ τῆς Ἐκκλησίας, ἔνθα ὡς προείπομεν ὁ χρόνος γίνεται καιρός, δηλαδή ἡ ποσότης γίνεται ποιότης, κατά τόν Ἀμμώνιον, ἡ μνήμη τοῦ παρελθόντος γίνεται μνήμη ἐν Χριστῷ. Ἡ δέ ἐλπίς τοῦ μέλλοντος γίνεται ἐλπίς ἐν Χριστῷ. Διά τοῦτο καί ὁ θεῖος Παῦλος κηρύττει ἐπικαλούμενος τόν μεγαλοφωνώτατον Ἠσαΐαν (49, 8): «Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καί ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι. Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. 6, 2).

Ὁ «εὐπρόσδεκτος οὗτος καιρός καί ἡ ἡμέρα σωτηρίας» ἀφορᾷ τόσον εἰς τόν λειτουργικόν χρόνον τῆς μνήμης τῆς συγκαταβάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ γένει ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, δηλονότι τήν κατά σάρκα περιτομήν αὐτοῦ, ἥτις τελεῖται ἐν τῇ κατά κύκλον περιελεύσει τοῦ Χρόνου, ὅσον καί εἰς συμπίπτουσαν ἑόρτιον μνήμην τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας τοῦ οὐρανοφάντορος, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τελοῦμεν τό ἐκ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν παραδόσεως ἔθιμον τῆς κοπῆς τῆς ἐπωνύμου αὐτοῦ Βασιλόπιττας.

Ἡ ἑόρτιος αὕτη σεμνή καί χαρμόσυνος τελετή μᾶς καλεῖ νά ἀκούσωμεν εἰς τό παράγγελμα τοῦ ἱερωτάτου Παύλου λέγοντος: «ἀνανεοῦσθαι δέ τῷ πνεύματι τοῦ νοός ἡμῶν καί ἐνδύσασθαι τόν καινόν ἄνθρωπον τόν κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνη καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας» (Ἐφ. 23, 24).

Ἰδού ἀγαπητοί μου ἀδελφοί ὁ τρόπος δι’ οὗ καλούμεθα νά ἑορτάσωμεν τό σημαντικόν τοῦτο γεγονός τῆς ἐγκαινιάσεως τοὐτέστιν, τοῦ νέου χρόνου, ἔχοντες κατά νοῦν ὅτι «ξένοι καί παρεπίδημοί ἐσμεν ἐπί τῆς γῆς» (Ἑβρ. 11, 13). «Ἄρα οὖν ὡς καιρόν ἔχομεν ἐργαζώμεθα τό ἀγαθόν πρός πάντας, μάλιστα δέ πρός τούς οἰκείους τῆς πίστεως» (Γαλ. 6, 10).

Τήν ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν θεώρησιν τῆς ἐννοίας τῆς ἐναλλαγῆς τοῦ Χρόνου ἀναλογιζόμενοι, παρακαλέσωμεν τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀειπάρθενον Μαρίαν, ἵνα σύν ταῖς ἱκεσίαις τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ κατακοσμήσαντος τά τῶν ἀνθρώπων ἤθη, πρεσβεύειν τῷ σαρκί περιτμηθέντι Σωτῆρι καί Θεῷ ἡμῶν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί ὑπέρ εἰρήνης τοῦ Σύμπαντος κόσμου καί δή τῆς ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ δεινοπαθούσης καί τῇ ἀπειλῇ πολέμου τελούσης περιοχῆς ἡμῶν. Μετά δέ τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Τόν ἀῤῥήτῳ σοφίᾳ, συστησάμενον τά πάντα Θεόν Λόγον, καί ἐκ μή ὄντων, εἰς τό εἶναι παραγαγόντα, εὐλογεῖτε τά ἔργα, Κυρίου τόν Κύριον». Ἀμήν. Αἴσιον, Εὐτυχές, Εὐλογημένον καί Εἰρηνικόν τό Νέον Ἔτος 2020.Ἔτη πολλά!

Ἀκολούθως δέ, ἀφ’ οὗ ἐψάλησαν τά ἀπολυτίκια τῆς Περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ: «Μορφήν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες…» καί «εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου», τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἔκοψε τήν Βασιλόπιτταν εὐχόμενος «αἴσιον καί εὐλογημένον καί εἰρηνικόν τό Νέον Ἔτος 2020» καί διένειμεν αὐτήν εἰς τούς μετέχοντας τῆς τελετῆς.

Ἐν ᾧ ὁ Μακαριώτατος διένειμεν, οἱ ἱεροσπουδασταί τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών ἔψαλλον τά κάλαντα «Ἐμεῖς ἡ νέα γενεά τοῦ Παναγίου Τάφου» καί «Ἀρχιμηνιά κι Ἀρχιχρονιά» καί ἄλλα κάλαντα Χριστουγεννιάτικα καί Πρωτοχρονιάτικα.

Τῆς τελετῆς ληξάσης, οἱ ἱεροσπουδασταί τῆς Σχολῆς ἐξῆλθον διά τά κάλαντα εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τήν Κοινότητα.

Τελετή τῆς κοπῆς τῆς Βασιλόπιττας ἔλαβε χώραν καί εἰς τό Ἐπιτροπικόν, μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου καί τήν θείαν Λειτουργίαν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 1ης / 14ης Ἰανουαρίου 2020, πρώτης ἡμέρας τοῦ ἔτους διά τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας καθώς καί τήν μεσημβρίαν τῆς αὐτῆς ἡμέρας εἰς τήν παρατεθεῖσαν μοναστηριακήν τράπεζαν.