Tην Παρασκευή 1 Μαΐου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο (κεκλεισμένων των θυρών) στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας, επί τη εορτή της Οσίας Ματρώνας εκ Ρωσίας.

Ο Σεβασμιώτατος μεταξύ άλλων ανέφερε στο κήρυγμα του: «Ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλός γεν­νη­θῇ;»

Τό ἐρώτημα αὐτό θά ἀκούσουμε νά διατυπώνουν κατά τήν ἕκτη Κυ­ριακή ἀπό τοῦ Πάσχα, ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη στό θαῦμα τῆς θερα­πείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, οἱ μα­θητές τοῦ Κυρίου. Διδάσκαλε, ποιός ἁμάρτησε αὐ­τός ἤ οἱ γονεῖς του γιά νά γεννη­θεῖ τυφλός; Καί θά ἀκούσουμε καί τήν ἀπά­ντηση τοῦ Χριστοῦ, οὔτε αὐτός ἁμάρτησε οὔτε οἱ γονεῖς του, ἀλλά προκειμέ­νου νά φανερωθοῦν τά ἔρ­γα τοῦ Θεοῦ. «Οὔτε οὗτος ἥμαρ­τεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ἵνα φανε­ρω­θῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ».

Ἡ ἀπάντηση αὐτή τοῦ Κυρίου ἰσχύει καί στήν περίπτωση τῆς ἑορ­ταζομένης σήμερα ἁγίας Μα­τρώ­­νης τῆς τυφλῆς. Καί μπορεῖ ἡ ἁγία Ματρώνα νά μήν θεραπεύ­θηκε, ὅπως ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου, καί νά παρέμεινε σέ ὅλη τή ζωή της τυφλή, ἀλλά ἀξιώθηκε νά φανερωθοῦν σ᾽ αὐ­τήν καί δι᾽ αὐτῆς σέ ὅλο τόν κόσμο τά ἔργα τοῦ Θεοῦ.

Γεννήθηκε ἀόμματη καί ὄχι μόνο στερήθηκε τή δυνατότητα νά βλέπει τόν κόσμο, ἀλλά καί τή δυ­νατότητα νά χρησιμο­ποιεῖ τήν ὅρα­­σή της γιά νά ἐξυπη­ρετεῖται καί νά ζεῖ μία ζωή φυσιολογική, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι.

Ὅμως ἡ στέρηση αὐτή δέν ἦταν δυστυχία γιά τήν ἁγία Ματρώνα, ἦταν μέσα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ προκειμένου νά τῆς φανερώσει τά ἔργα του, προκειμένου νά τήν κα­ταστήσει ὄργανο τῆς χάριτός του στή γῆ, τό ὁποῖο μέ τό προ­ορατικό καί τό διορατικό χάρισμα πού διέ­θε­τε, μποροῦσε νά ἀποκα­λύ­πτει στούς ἀνθρώπους ὅ,τι θά τούς ὠφε­λοῦσε, νά τούς στηρίζει καί νά τούς παρηγορεῖ στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς τους, ἰδιαι­τέ­ρως στά σκληρά χρόνια τῆς ἀθεΐ­ας πού κυριαρ­χοῦ­σε τότε στή Ρωσία.

Ἡ στέρηση τῶν σωματικῶν ὀφθαλ­μῶν της τήν βοήθησε νά συγκεντρωθεῖ στόν ἑαυτό της καί στόν Θεό, καί τήν ἀξίωσε νά βλέ­πει μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς της, τά ὁποῖα φωτίσθηκαν ἀπό τή θεία χάρη, ὅσα οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι δέν μποροῦσαν νά δοῦν. 

Ὁ Θεός βεβαίως μπορεῖ νά δώσει τά χαρίσματά του σέ ὅποιον Ἐκεῖ­νος κρίνει, ἀλλά, ὅπως τό φῶς ἀκτινοβολεῖ ἐντονότερα μέσα στό σκοτάδι, ἐκεῖ πού τά τεχνητά φῶ­τα δέν δημιουργοῦν ψευδαι­σθή­σεις φωτός, ἔτσι καί τό φῶς τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ φωτίζει ἐντονό­τε­ρα τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού δέν κατακλύζονται ἀπό τά ψεύ­τικα φῶτα τοῦ κόσμου καί δέν νομίζουν ὅτι αὐτοί μέ τίς γνώσεις τους, μέ τήν εὐφυΐα τους, μέ τίς ἐμπειρίες τους μποροῦν νά φωτί­σουν τή ζωή τους καί τόν κόσμο γύρω τους. 

Αὐτό συνέβη καί μέ τήν ἁγία Ματρώνα. Μπορεῖ νά ἦταν τυφλή, ἐκ γενετῆς τυφλή, μπορεῖ νά μήν ἔβλεπε ὅ,τι βλέπουμε ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά τά μάτια τῆς ψυ­χῆς της δέν ἦταν τυφλωμένα ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀπό τήν κακία, ἀπό τόν ἐγωισμό. Καί ἔτσι μποροῦσε νά δεῖ τό φῶς τοῦ Θεοῦ, μποροῦσε νά δεῖ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, μποροῦσε νά κατανοήσει μέ τή χάρη του τά μυστήριά του. 

Τά τυφλά μάτια της ἦταν αὐτά πού τή βοηθοῦσαν νά διατηρεῖ κα­θαρή τήν καρδιά της, καί ὁ Χριστός μακαρίζει τούς καθαρούς τῇ καρ­δίᾳ, «ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψον­ται». Καί ὅποιος βλέπει τόν Θεό, ὁ Θεός τοῦ παραχωρεῖ κατά χάριν τό δικαίωμα νά βλέπει καί τά ἔργα του, νά βλέπει καί κάποια ἀπό αὐ­τά πού βλέπει Ἐκεῖνος γιά τό μέλ­λον τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ κό­σμου, ὄχι γιά νά ὑπεραίρεται ἀλλά γιά νά βοηθᾶ καί νά στηρίζει τούς ἀνθρώπους, ἀποκαλύπτοντάς τους τίς βουλές τοῦ Θεοῦ. 

Ἄν στή μετά Χριστόν ἐποχή δέν ὑπάρχουν προφῆτες, σάν τόν προ­φήτη Ἱερεμία, πού τιμοῦμε ἐπίσης σήμε­ρα, οἱ ὁποῖοι γινόταν τό στόμα τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, ὑπῆρχαν καί ὑπάρχουν ἁγιασμένες ψυχές, ὅπως ἡ ἁγία Ματρώνα, πού ἔλαβαν ἀπό τόν Θεό τό προορατικό καί τό διο­ρατικό χάρισμα γιά νά καθοδη­γοῦν τούς ἀνθρώπους καί νά δεί­χνουν ὅτι ὁ Θεός εἶναι παρών καί ἐνδιαφέρεται γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, εἶναι παρών καί γι᾽ αὐτό ἐνεργεῖ χαρίσματα διά τῶν ἐκλεκτῶν δούλων του, προκειμέ­νου νά μᾶς στηρίξει στήν πίστη.

Ἡ θαυμαστή ζωή τῆς ἁγίας Μα­τρώ­νας πού γεννήθηκε καί ἔζησε τυφλή, ἀξιώθηκε ὅμως νά γίνει φορέας τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, διδάσκει καί ἐμᾶς, πού ἔχουμε τό προνόμιο νά βλέπουμε καί νά μή στερούμεθα τούς φυσικούς ὀφθαλ­­μούς μας, τήν ἀνάγκη νά προσέχουμε τί βλέπουμε καί ἐάν αὐτά πού βλέπουμε μᾶς φωτίζουν καί μᾶς σοφίζουν κατά Θεόν, ἤ ἐάν μᾶς τυφλώνουν καί μᾶς συ­σκοτίζουν. Μᾶς διδάσκει ὅμως καί κάτι ἀκόμη. Μᾶς διδάσκει ὅτι εἶ­ναι ὠφέλιμο νά κλίνουμε τά μάτια μας καί νά περιορίζουμε τίς εἰκό­νες πού εἰσέρχονται δι᾽ αὐτῶν, γιά νά μήν ἐπιβαρύνουμε καί νά μήν μολύνουμε τήν ψυχή μας, ὥστε νά μποροῦμε, διατηρώντας τα καθαρά, νά διατηροῦμε καθαρή καί τήν ψυχή μας, γιά νά ἀξιού­μεθα καί τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐπισκέπτεται ἐκείνους πού ἀγωνίζονται νά διατηροῦν τήν ψυ­­χή τους καθαρή ἀπό τοῦ κό­σμου καί προσπαθοῦν νά ἑνώνο­νται μαζί του, ὅπως καί ἡ ἁγία Μα­τρώνα, μέ τήν προσευχή.

Αὐτό ἔκανε ἡ ἁγία ἀπό μικρή ἡλικία καί γι᾽ αὐτό, ὅταν παιδίσκη ἐπισκέφθηκε τήν Πετρούπολη καί πῆγε νά ἐκκλησιασθεῖ, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, ὁ ὁποῖος λειτουργοῦσε καί τήν εἶδε, χωρίς ἐκείνη νά τόν βλέπει, εἶπε «σήμερα ἔχουμε ἐδῶ τό ὄγδοο θαῦμα τῆς Ρωσίας». Ἔτσι τήν ἀπεκάλεσε. Καί πράγματι ἀπεδείχθη ἕνα θαῦμα. Ἡ ζωή της, τά θαύματά της, τά μυρόβλυτα καί χαριτόβρυτα λείψανά της, ὅπου πηγαίνουν οἱ δυνατοί τοῦ κόσμου γιά νά τήν προσκυνήσουν, ποιά; μία ἀνάπηρη γυναίκα, μία ἀγράμματη γυναίκα, μία γυναίκα ἡ ὁποία δέν ἀπήλαυσε, ὅπως ὅλοι, τά καλά τῆς ζωῆς καί τῆς χαρές τῆς ζωῆς. Δέν ἦταν οὔτε μεγαλόσχημος, οὔτε ἱερεύς, οὔτε διάκονος, οὔτε ἀρχιερεύς, ἀλλά εἶχε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶχε τά μάτια τῆς ψυχῆς της ἀνοιχτά γιά νά βλέπει, νά ἀτενίζει καί νά διδάσκεται ἀπό τόν Θεό. Αὐτή εἶναι ἡ ἁγία Ματρώνα.

Εὔχομαι διά τῶν πρεσβειῶν της νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι μας, διά τῆς καθαρότητος τῆς ψυχῆς καί διά τῆς προσευχῆς, τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἑνώσεώς μας μαζί του. Νά ἀξιωθοῦμε νά ζοῦμε καί σέ αὐτή τή ζωή, ἀλλά ἰδιαίτερα στήν ἄλλη ζωή, μέ τά μάτια τά καθαρά τῆς ψυχῆς καί νά ἀτενίζουμε τή θέα τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ