Τήν Τρίτη, 5η Μαΐου τ.ἒ., πού κατά τό Συναξάρι τῆς Ἐκκλησίας μας “μνήμην ποιούμεθα” τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος τοῦ β΄αἱῶνος Εἰρήνης καί τοῦ Ὁσιομάρτυρος Ἐφραίμ τοῦ Νέου τοῦ ἐν Νέᾳ Μάκρῃ, ἡ Ἐνορία τοῦ Τιμίου Προδρόμου Νέας Μαδύτου ἐτίμησε σεμνομεγαλόπρεπα τόν συνεορτάζοντα Προστάτη της Ἃγιο Εὐθύμιο Ἐπίσκοπο Μαδύτου τόν Μυροβλήτη. Εἶναι γνωστό ὃτι στήν Κωμόπολη αὐτή ἒχει ἀνεγερθῆ ἀπό τούς Μαδυτινούς Ἱερό Ναΰδριο πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου, πού κάθε χρόνο λαμπρά πανηγυρίζει. Ὃμως φέτος, λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ Κορωναϊοῦ, ὁ Ἃγιος μεγαλύνθηκε στόν Ἐνοριακό Ναό τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὣστε νά προσέλθουν ὃσο τό δυνατόν περισσότεροι ἐνορίτες, τηρουμένων τῶν ὃρων τῆς Πολιτείας πρός ἀποφυγήν διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ, λόγῳ τῆς μεγάλης ἐπιφανείας τοῦ Ναοῦ.
Τῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Ὂρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ πλαισιούμενος ἀπό τούς Παν. Ἀρχιμ. π. Δωρόθεο Ζέρβα Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο καί Προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί π. Μελέτιο Τσόγκα, τούς Αἰδ. Οἰκ. π. Παναγιώτη Χαλιάζη, π. Γεώργιο Κυζιρίδη καί π. Ἰωακείμ Περίφανο τόν καί Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας καί τόν Διάκονο π. Κωνσταντῖνο Ἰσαακίδη.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος παρουσίασε τήν ἁγιοζωή τοῦ Ἐπισκόπου Μαδύτου Εὐθυμίου, ὁ ὁποῖος ἒζησε κατά τόν 10ο αἰῶνα στά ἃγια χώματα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί μάλιστα στήν ἀνθοῦσα αὐτή Κωμόπολη τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης στή Χερσόνησο τῆς Καλλιπόλεως, ἡ ὁποία εἶναι παραλιακή πόλη καί σπουδαῖο λιμάνι τοῦ Ἐλλησπόντου, μέ μεγάλη ἐμπορική κίνηση. Ὁ Ἃγιος Εὐθύμιος γεννήθηκε στούς Ἐπιβάτες τῆς Ἀνατολικῆς μας Θράκης στίς ἀρχές τοῦ 10ου αἱῶνος, ἀπό γονεῖς ἀσχολουμένους μέ τή γῆ καί ἀρκετά ἐπιφανεῖς. Ἀδελφή του κατά σάρκα ἦταν ἡ Ἁγία Παρασκευή ἡ Ἐπιβατινή. Ἀπό Ἁγίους, λοιπόν, γονεῖς ἐβλάστησαν δύο τέκνα ἁγιασμένα.
Ὃταν ὁ πατέρας του Νικήτας ἐκοιμήθη, ἡ μητέρα του τόν ὡδήγησε, παιδί ἀκόμα στήν Ἱερά Μονή Κωνσταντινουπόλεως, στήν ὁποία παρέμεινε τριάντα χρόνια καί διέπρεψε σέ πνευματικούς ἀγῶνες, ἀποκτῶντας φήμη μεγάλου ἀσκητοῦ καί γενόμενος συνόμιλος τῶν παλαιῶν ἁγίων μεγάλων Ἀσκητῶν. Ποθῶντας τήν ἐξαντλιτική μόνωση, συνέχισε ὁ Ἐπίσκοπός μας, κατέφυγε σέ ἐρημική περιοχή, ὃπου ἀσκήτεψε ὡς ἐρημήτης καί ἀναχωρητής γιά τέσσερα χρόνια “τῷ Θεῷ μόνῳ συνομιλῶν”. Ἡ φήμη τῆς ἁγιότητός του ἦταν ἐκείνη πού ὡδήγησε τήν Ἐκκλησία νά τόν ἐντάξη στίς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί νά τόν ἀναδείξη γιά τήν ἀρετή καί τήν ἐξαιρετική ποιμαντική του ἱκανότητα σέ Ἐπίσκοπο Μαδύτου. Πλῆθος θαυμάτων προῆλθαν ἀπό τίς δεήσεις του καί ἡ φήμη του ἒφτασε μέχρι τόν Αὐτοκράτορα Βασίλειο Β΄(976-1025), ὁ ὁποῖος τόν ἐπισκέφθηκε στή Μάδυτο καί ἒλαβε τήν εὐχή του. Ὁ Ἃγιος ἐκοιμήθη μεταξύ τῶν ἐτῶν 989-996, ὁ δέ χαριτωμένος τάφος του ἀνέβλυζε Ἃγιο Μύρο ὡς ἀπόδειξη τῆς ἁγιότητός του, μέ τό ὁποῖο πολλοί ἀσθενεῖς θεραπεύθησαν, γι’ αὐτό ἒλαβε καί τό προσωνύμιο Μυροβλήτης.
Ὃταν τό 1922 ὁ Μικρασιατικός Ἑλληνισμός ξεριζώθηκε ἀπό τά ἃγια χώματά του, κατέληξε ὁ ὁμιλητής, οἱ πρόσφυγες Μαδυτινοί ἐγκαταστάθηκαν κυρίως δίπλα στήν λίμνη Βόλβη τῆς Θεσσαλονικῆς καί στήν Ἀθήνα καί κουβάλησαν μαζί τους ὡς κειμήλιο Ἱερό τή Μνήμη Του. Ὁ δέ Ἱερομνήμων π. Συμεών μέ συνέργεια τῶν Μαδυτινῶν, ἀνήγειρε πρός τιμήν του Παρεκκλήσιο στή νέα τους Πατρίδα, γιά νά ἀποδώση τά εὒσημα στόν Ἃγιό τους. Αὐτῆς τῆς γενιᾶς κειμήλιο εἶναι ὁ Ἃγιος Εὐθύμιος ὁ Νέος καί αὐτοῦ τίς πρεσβεῖες ζητοῦμε ἃπαν τό πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Κλῆρος καί Λαός.
Τέλος ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε τίς εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη του στούς Μαδυτινούς, οἱ ὁποῖοι ἐν μέσῳ κρίσεως καί Κορωναϊοῦ συνεχίζουν τήν ἱστόρηση, δηλαδή τήν ἁγιογράφηση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Τιμίου Προδρόμου, θέτοντας σέ περίοπτη θέση τό περίγραμμα τῆς Μαδύτου στόν Ἐλλήσποντο μέ τούς δύο Ἁγίους ἀδελφούς Εὐθύμιο καί Παρασκευή νά τούς σκέπουν!
