Του Αρχιμ. Φιλίππου Χαμαργιά Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μ. Μεσσηνίας
Αναμφίβολα η καθημερινότητα του ανθρώπου διακρίνεται από μια ποικιλία αναγκών που εκφράζονται με αιτήματα και απαιτήσεις προσωπικές, που πιέζουν τον κάθε άνθρωπο. Και οι απαιτήσεις αυτές κάνουν πολλές φορές τον άνθρωπο να ασχολείται μόνο με αυτές. Η φροντίδα και η μέριμνα για επίλυση και διευθέτηση αυτών των αιτημάτων και των αναγκών του τον ταλαιπωρούν, τον αγχώνουν. Σκέφτεται όλα όσα χρειάζεται και του λείπουν και πρέπει να αγωνισθεί για να τα αποκτήσει. Και από αυτή την αγχώδη κατάσταση έρχεται να ελευθερώσει ο Κύριος τον κάθε άνθρωπο και όλους μας, λέγοντάς μας “μὴ μεριμνᾶτε”[1], μην ανησυχείτε για όλα αυτά που σας προβάλλει η καταναλωτική κοινωνία ως αναγκαία και χρειώδη. Μην ανησυχείτε για όλα αυτά τα απλά και καθημερινά, για τα άμεσα και απαραίτητα. Μας προτρέπει να λύσουμε κάθε δεσμό ανησυχίας με το μόνο όπλο που είναι η εμπιστοσύνη σε Εκείνον.
Και μη θέλοντας να μας αφήσει απορούντες ή με αίσθημα αμφιβολίας, αναπτύσσει τη σκέψη Του με μια σειρά συλλογισμών, περιενδεδυμένων με μια γλαφυρή και ποιητική γλώσσα. Μας ρωτά: “οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;”[2] Ορίζοντας ουσιαστικά και την απάντηση, πως η ζωή αξίζει περισσότερο από την τροφή και το σώμα περισσότερο από το ένδυμα.
Μας προβάλει ως πρώτο επιχείρημα μια λογική σκέψη. Ο Θεός που μας δίνει το μέγιστο, που είναι η ζωή, θα μας στερήσει οτιδήποτε χρειάζεται για να συντηρηθούμε στη ζωή; Εκείνος που δημιούργησε το σώμα μας είναι δυνατόν να μας στερήσει τα απαιτούμενα για τη συντήρηση ;
Το δεύτερο επιχείρημά Του στρέφεται γύρω από τη φύση και το περιβάλλον. Μας υποδεικνύει τα άνθη, τα ζώα, ιδιαιτέρως τα πτηνά που πετούν ελεύθερα στον ουρανό, και τα άνθη του αγρού που λικνίζονται με τη φορά και τη δύναμη του αέρα και την εκδήλωση της πρόνοιας του θεού ακόμη και σε αυτά. Ακόμη και στα πιο απλά, στα πιο ασήμαντα. Π{ως λοιπόν Αυτός που φροντίζει για τα απλά και τα ασήμαντα θα αφήσει απροστάτευτο το τελειότερο δημιούργημά Του;
Αλλά και ως τρίτο επιχείρημα εκφράζει την απορία Του: ”Τι κερδίζετε με την αγωνιώδη φροντίδα για όλα αυτά;” Αφού τελικά ποτέ δεν είναι αρκετά και δεν μας γεμίζουν!!!
Ενώ ουσιαστικά, ως τέταρτο επιχείρημα, μας προτρέπει να σκεφτούμε καλύτερα και φρονιμότερα και να ζήσουμε με γαλήνη και ηρεμία και να μην πέφτουμε στο σφάλμα να πρεσβεύουμε ότι πρεσβεύουν οι ειδωλολάτρες εθνικοί, οι οποίοι, με το όλο πνεύμα τους, αποδεικνύουν μια έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό και πίστη στα ανθρώπινα είδωλα. Να αποβάλουμε τις σκοτούρες, τις έννοιες και ότι μας κάνει σκεφτικούς, ενώ δεν θα έπρεπε, αφού έχοντας εμπιστοσύνη στο Θεό, Εκείνος θα μεριμνήσει για όλα.
Φυσικά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι αυτό το “μή μεριμνᾶτε” που μας προτάσσει ο Κύριος δεν έχει ως ερμηνευτική απόδοση το “μην εργάζεσθε”!!! Δεν μας λέει να τεμπελιάσουμε και να αδιαφορήσουμε για τις βιοτικές μας ανάγκες. Εξάλλου ο ίδιος χειρωνακτικά εργάσθηκε για να δημιουργήσει αυτόν τον ίδιο τον άνθρωπο. Μας προβάλει, όπως προείπαμε, ως παραδείγματα τα πετεινά του ουρανού και τα άνθη του αγρού, τα οποία ναι μεν απολαμβάνουν της πρόνοιας και της χάριτός Του αλλά κι αυτά κάνουν κάτι…τα πετεινά πετούν, παρατηρούν από ψηλά, στοχεύουν στην τροφή τους, χρησιμοποιούν τις φτερούγες, το ράμφος τους και ότι τους έχει χαρίσει ως εργαλεία ο Θεός, ώστε να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Το ίδιο και τα άνθη, μέσα από τις φυλλωσιές τους τραβάνε το οξυγόνο, την υγρασία που χρειάζονται, με τις ρίζες τους παίρνουν ότι χρειάζονται και από τη γη. Αλλά όλα αυτά τα κάνουν μόνο για να ζήσουν και όχι με μια αγωνιώδη προσπάθεια για να αποκτήσουν περισσότερα όπως κάνουμε εμείς.
Ο Θεός δεν συνηγορεί λοιπόν σε μια ράθυμη ζωή αλλά ούτε θέλει να ζούμε μια ζωή με κέντρο αναφοράς το “εγώ” μας και το πώς θα περνάμε καλύτερα.
Μας δείχνει λοιπόν τι θέλει από εμάς και μας προτρέπει να αναλογισθούμε κι εμείς τι θέλουμε από τη ζωή. Μας δείχνει το δρόμο για την αληθινή ζωή μέσα από τις αναζητήσεις αλλά και απαιτήσεις μας από τη ζωή. Και ο δρόμος αυτός ανοίγει με αυτήν ακριβώς την αναζήτησή μας “ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ”[3]. Τότε μόνο θα καταλάβουμε πως στη ζωή αυτή πρέπει να ζούμε για να κάνουμε πράγματα δημιουργικά και αποτελεσματικά και όχι να κάνουμε πράγματα μόνο για να ζούμε και να περνάμε καλά!!!
[1] Ματθ. 6, 25
[2] ό.π.
[3] Ματθ. 6, 33
