Του Αρχιμ. Τιμοθέου Γεωργίου, Εφημερίου του Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Χαροκόπου Καλλιθέας
Η Ιστορία έχει περάσει με βαρύ χέρι πάνω από την Ελληνική γη και το λαό της. Και αν η ζωή – στην πλήρη της έννοια – δεν είναι εύκολο πράγμα, η Ελλάδα και ο λαός της έχουμε αποδείξει στο παρελθόν ότι την έχουμε αντιμετωπίσει γενναία και επίμονα, με σταθερότητα και συνέπεια, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, εχθρών και φίλων, ακόμη και της ίδιας της ηγεσίας της χώρας εκείνη την εποχή.
Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του 1940, λοιπόν και όσοι πιστοί, τιμούμε διαχρονικά τις ένδοξες στιγμές που έζησε η πατρίδα μας πριν από 80 χρόνια, όταν γενναία αντιμετώπισε την επίθεση των Ιταλών εισβολέων που επιβουλεύονταν την ελευθερία της πατρίδας μας, υπερασπίζοντας ταυτόχρονα πανανθρώπινες αξίες.
Τιμούμε το παρελθόν και οραματιζόμαστε το μέλλον. Το ότι είμαστε απόγονοι ενδόξων προγόνων μας εμπνέει μεν καύχηση και μας χρεώνει με την ευθύνη να κρατάμε αναμμένο το φως του Ελληνισμού για να μην ζούμε στον τόπο μας και νοσταλγούμε τον τόπο μας. Το πρωταρχικό για εμάς τους ελληνορθόδοξους είναι η αυτογνωσία, ως επιστροφή στον εαυτό μας που θα μας επιστρέψει στον τόπο μας και στον πραγματικό έρωτά μας γι΄ αυτόν. Να παραμείνουμε περισσότερο Ελληνορθόδοξοι μάρτυρες και προφήτες της πνευματικής μας παραδόσεώς που έχει καταγωγή και εκείνης της σοφίας που έχει παρελθόν και το μέλλον δεν θα είναι ίδιο χωρίς αυτή. Του πατριωτισμού που έχει ευαισθησία και ήθος. Ο καθένας από το μετερίζι του οφείλουμε να διασώζουμε την μνήμη των ηρώων μας και στο μέλλον – που έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας – να συνεχίζουμε το έργο τους. Σε αυτή την ιστορική αυτή ώρα, η Παναγία των Ελλήνων της πονεμένης Ορθοδοξίας, θα είναι και πάλι η Αγία Σκέπη που προφυλάσσει και προστατεύει το λαό μας από πλάνες και περιπέτειες.
Το θαύμα είναι ότι μπορούμε να στρεφόμαστε προς την Φοβερά Προστασία Της στις επιβουλές όσων εχθρών δεν είχαν ποτέ παρελθόν ούτε θα έχουν μέλλον, προς την Υπέρμαχο Στρατηγό, στην Ελευθερώτρια από τη βαρβαρότητα και δουλεία των πολεμίων. Να απευθύνουμε σε Εκείνη την δέησή μας την πενιχρή που πάντοτε και τώρα με τη Θεία Σκέπη Της περισκέπει τους πάντες και τα πάντα για να υψωθεί η «σιδηρά προστασία Της» ως αδιαπέραστο τείχος στις επιβουλές των αλλοτρίων.
Και πάλι η Παναγία θα εμπνεύσει τον φιλόχριστο Στρατό μας για τον τόπο μας τον ευλογημένο, τον σπαρμένο με θαύματα, τόπο μυρίπνοο, όπου τα πάντα είναι χάρη και από τη χάρη, όπου και οι βράχοι γυμνοί και απότομοι όπως είναι, ζουν με την μακρά τους ιστορία, πάλλουν και λάμπουν κάτω από τον Ελληνικό ήλιο.
Δεν πρόκειται για κάποια μνημεία μας μόνο, αλλά για τα αναρίθμητα Εκκλησάκια Της, δεν πρόκειται για την ΑΟΖ, αλλά για το απέραντο γαλάζιο της πατρίδας μας, για το φως που έγραψαν οι ποιητές μας, για τον τάφο που κοιμάται η μητέρα μας.
Χρόνια λοιπόν πολλά και ελεύθερα στην ζωή της ματωμένης αλλά ζωντανής χώρας μας.
