Στόν ἐξαιρετικά γραφικό οἰκισμό Κελεφάς κοντά στό Οἴτυλο, ὅπου βρίσκεται καί τό ἐπιβλητικό κάστρο ἀπό τόν 17οαἰῶνα καί στόν ἐκεῖ Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Βασιλείου (ἤ «Πρωτοχρονιά»), ναός σταυροειδής, ἐγγεγραμμένος, τρουλαῖος, δίστυλος, κατάγραφος μέ τοιχογραφίες τοῦ 18ουαἰῶνα καί μέ θαυμάσιο καμπαναριό δικάμπανο, μετέβη τήν Κυριακή 11/10/20, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’ καί τέλεσε τήν Θ. Λειτουργία συμπαραστατούμενος ἀπό τόν ἱερέα πού ἐξυπηρετεῖτό χωριό τῶν 15 κατοίκων (τόνχειμῶνα) π. Εὐάγγελο Γκούμα καί τόν ἀρχιδιάκονο π. Χριστόδουλο Κρουστάλη. Στό ἀναλόγιο ἔψαλε ὁ μαθηματικός καί ὑποδιευθυντής Λυκείου Ἀρεόπολης κ.Λάμπρος Τσατσαρᾶκος.
Κηρύττοντας τόν θεῖο λόγο ὁ Σεβ. ἀνεφέρθη στή νὡραία Παραβολή τοῦ Σπορέως. Μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε:
«Ὡραιοτάτη ἡ σημερινή Παραβολή τοῦ Κυρίου μας. Ἀρχίζει μέ τήν θαυμάσια,τῆς γραμματικῆς σχῆμα, παρήχηση: «Ἐξῆλθεν ὁ σπείρωντοῦσπεῖραιτὸνσπόροναὐτοῦ» (Λουκ. 8, 5). Πρός τόν ἀγρότη πού σπέρνει τό χωράφι του παραβάλλει ὁ Χριστός τόν σπορέα τοῦ Θείου Λόγου, ὁ ὁποῖος σπείρει τήν θεία διδασκαλία στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦΘεοῦκαί χωράφι οἱ καρδιές τῶνἀνθρώπωνὑπό πνευματική ἔννοια.
Ὡστόσο, ἐνῶ ὁ σπόρος εἶναι καλός,ἀπότά τέσσερα τμήματα τοῦἀγροῦ καρποφόρησε μόνον τόἕνα. Τά τρία ἔμειναν ἄκαρπα. Εἶπε ὁ Χριστός στήν Παραβολή ὅτιἕνα μέρος τοῦ σιταριοῦ ἔπεσε στό δρόμο («παρὰτὴνὁδόν»), καίτάπετεινάτοῦοὐρανοῦτόνἔφαγαν. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀπιστίας. Τόνἄκουσαντόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τόν ἀρνήθηκαν. Ἄλλος σπόρος ἔπεσε σέ ξερολιθιές («ἐπὶ τὴν πέτραν»). Οἱ πέτρες ἐκεῖ δέν ἄφησαν νά ριζώσει καί βλαστήσει. Εἶναιοἱἐπιπόλαιοιἄνθρωποι. Ἄκουσαντόν λόγο ἀλλάὅτανἦλθε ὁ πειρασμός, μιά δοκιμασία τῆς ζωῆς, ἀμέσως τόν λησμόνησαν. Δέν ἄφησαν τόν σπόρο νά ριζώσει γιά νά προχωρήσει σέ διόρθωση βίου, νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος συνειδητά χριστιανικά.
Ἕνα ἄλλο μέρος τοῦσιταριοῦἔπεσεστότμῆματοῦχωραφιοῦ πού ἦταν γεμᾶτο ἀγκάθια («ἐν μέσω τῶνἀκανθῶν»).Ὅταν φύτρωσε ὁ σπόρος φύτρωσαν μαζί του καί τά ἀγκάθια, οἱ τσουκνίδες καί ἔπνιξαν τόν σπόρο. Αὐτά εἶναι οἱ φροντίδες τοῦ βίου, ἀλλά καί τά διάφορα ἀκόμη πάθη. Δέν βλάστησε ὁ σπόρος.
Ἔτσι μόνο ἕνα μέρος ἔμεινε γόνιμο καί ἔφερε καρπό. Ἦταν ἡ γῆ ἡ καλή καί ἡ ἀγαθή («εἰςτὴνγῆντὴνἀγαθήν»). Αὐτέςεἶναιοἱ καρδιές πού ἀποδέχονται τόν θεῖο λόγο. Καί ὁ θεῖος λόγος εἶναι εὐεργετικός. Εἶναι σωτήριος. Μᾶς ὁδηγεῖ στόν Παράδεισο ὅταν τόν ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας.
Τό ἐρώτημα εἶναι: Ἐμεῖς τί εἶδους καρδιά ἔχουμε; Ὁ καθένας ἄς τό σκεφθεῖ αὐτό καλά. Πάντως νά ξέρουμε, τό κακό θά φουντώνει καί θά μεγαλώνει ὅσο δέν θά δεχόμαστε τόν λόγο τοῦΘεοῦ. Καί μεῖς, ὡς πιστοί ὀρθόδοξοι Χριστιανοί,τό ἀγαθόν ἐπιζητοῦμε καί ὄχι τό κακό. Ἄς προσέξουμε λοιπόν».Ἔπειτα ὁ Σεβ. διένειμε κατά τό Δ’ Ποιμαντικό Πρόγραμμα ἀπόἕναἘγκόλπιοτῆςἈκολουθίαςτῆς Θ. Μεταλήψεως.
Μετά τήν Θ. Λειτουργία, οἱ κάτοικοι δεξιώθηκαν μέ πολλή χαρά τόν Σεβασμιώτατο στό προαύλιο τοῦ Ἱ. Ναοῦ.
