Στήν Σύμη, νησί μέ μακραίωνη ναυτική ἱστορία καί δραστηριότητα, ἰδιαίτερη τιμή καί σέβας, ἀπονέμεται στόν κατ’ ἐξοχήν Ἅγιο τῶν θαλασσινῶν, τόν Ἅγιο Νικόλαο. Διά τοῦτο καί οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι ἀνήγειραν καί ἀφιέρωσαν στήν Χάρη του ἑπτά συνολικά Ἱ. Ναούς, ἐκ τῶν ὁποίων τήν κύρια θέση κατέχει ὁ Ἐνοριακός πού εὑρίσκεται στήν Ἄνω Χώρα τοῦ οἰκισμοῦ τῆς Σύμης.
Σήμερα 6η Δεκεμβρίου 2020, ἡμέρα κυριώνυμος τῆς ἱερᾶς του Μνήμης, ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε τοῦ Ὄρθρου καί τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἐνοριακό αὐτόν Ναό, μέ συλλειτουργούς του τόν π. Ἐλευθέριο Ὀθίτη, τόν π Ἀντώνιο Μανιά καί τόν Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος γεννήθηκε τὸν 3ο αἰώνα μ.Χ. στὰ Πάταρα τῆς Λυκίας, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους καὶ ἔδρασε τὴν ἐποχὴ τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284 – 304 μ.Χ.), Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.) καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς καὶ κληρονόμος μίας μεγάλης περιουσίας. Ἀλλὰ, ἐμπνεόμενος ἀπὸ φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε τὴν περιουσία του γιὰ νὰ ἀνακουφίζει ἄπορες οἰκογένειες, ὀρφανά, φτωχούς καί χῆρες. Ἡ περί τήν μνήμη του ἱερά παράδοση διασώζει ὅτι, ἕνας πατέρας, εὑρισκόμενος σέ ἀπόλυτη ἔνδεια θὰ παρέδιδε τὶς τρεῖς κόρες του σέ διαφθορεῖς, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσει χρήματα. Ὅταν τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ Νικόλαος, μυστικὰ σὲ τρεῖς νύκτες ἐξασφάλισε τὴν προίκα τῶν τριῶν κοριτσιῶν, ἀφήνοντας 100 χρυσὰ φλουριὰ στὴν κάθε μία. Ἔτσι, οἱ τρεῖς κόρες ἀποκαταστάθηκαν καὶ γλίτωσαν.
Στὴν συνέχεια ὁ Ἅγιος ἀφιερώθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο, λόγω ὅμως τῆς ξεχωριστῆς ἀρετῆς τοῦ τιμήθηκε, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώξει, ἀρχικὰ μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ Ἱερέα στὰ Πάταρα καὶ συνέχεια μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ καθοδηγοῦσε μὲ ἀγάπη τὸ ποίμνιό του καὶ ὁμολογοῦσε μὲ παρρησία τὴν ἀλήθεια. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες ἄρχοντες καὶ ρίχτηκε στὴ φυλακή. Ὅταν ὅμως ἀνῆλθε στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐλευθερώθηκαν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ καὶ ἔτσι ὁ Νικόλαος ἐπανῆλθε στὸ ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο. Μάλιστα ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπου ξεχώρισε γιὰ τὴ σοφία καὶ τὴν ἠθική του τελειότητα.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἦταν προικισμένος καὶ μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας μὲ τὸ ὁποῖο ἔσωσε πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν κοίμησή του τὸ 330 μ.Χ. Ὅταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στὴ θάλασσα – λόγω σφοδρῶν ἀνέμων – καὶ ἐπικαλέστηκε τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου σώθηκε καὶ μάλιστα ἐνῶ βρισκόταν στὴ μέση του πελάγους βρέθηκε ἀβλαβὴς στὸ σπίτι του. Τὸ θαῦμα ἔγινε ἀμέσως γνωστὸ καὶ ὁ λαὸς προσῆλθε ἀμέσως σὲ λιτανεία καὶ ἀγρυπνία προκειμένου νὰ τιμήσει τὸ θαυματουργὸ Ἅγιο.
Στά Μῦρα, ὅπου ἀρχιεράτευσε, σώζεται ἡ Βασιλική τοῦ Ἁγίου καί ὁ τάφος του, ἐνῶ τά ἱερά του Λείψανα μεταφέρθηκαν τόν 19ο αἰ. στο Μπάρι τῆς Ἰταλίας.
