Για πολλούς ανθρώπους η θρησκεία μπορεί να προσφέρει αστείρευτη δύναμη ή και να αποτελέσει τρόπο ζωής. Αυτή η απόλυτη πίστη στο Θεό, συνοδεύεται από την άποψη ότι ο Θεός, μπορεί να μας προστατεύσει από πάντα…
Βρισκόμαστε στην παλαιά Εθνική Οδό Λαμίας – Θεσσαλονίκης, στο ύψος του Αυλακίου, όταν φευγαλέα η ματιά μας συναντά μια σχεδόν βιβλική ανδρική φιγούρα, που περπατά κατά μήκος του δρόμου. Είναι ένας άντρας αδύνατος, με γένια και ρούχα βρεγμένα, λιτά και ταλαιπωρημένα. Φορτωμένος ένα σακίδιο στην πλάτη, και έναν υπνόσακο μαζί.
Στα χέρια του κρατά σφιχτά την εικόνα της Παναγίας.
Το βήμα του γρήγορο και σταθερό, κάτω από το ψιλόβροχο.
Κόβουμε ταχύτητα, κάνουμε αναστροφή και πάμε να τον συναντήσουμε.
Είναι ο Αριστείδης, που όπως μας λέει ξεκίνησε από την Αθήνα με στόχο να φτάσει στο ΄Αγιο Όρος.
«Δεν βλέπετε τι ζούμε; Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Το κακό κυριαρχεί. Θέλω να σώσω την ψυχή μου. Ξεκίνησα με τα πόδια και θα περπατήσω μέχρι να φτάσω σε μια σκήτη κοντά στη Μονή Εσφιγμένου. Έφυγα από την Αθήνα την περασμένη εβδομάδα. Όλες αυτές τις ημέρες μόνο ένα αυτοκίνητο σταμάτησε και με πήρε μαζί του για τρία περίπου χιλιόμετρα. Να είναι καλά ο άνθρωπος. Μετά ξανασυνέχισα με τα πόδια. Δεν ξέρω πόσο κρατήσει το ταξίδι μου αλλά θα τα καταφέρω. Αν και κινδυνεύω ανά πάσα στιγμή, πιστεύω πως ο Θεός δεν θα με αφήσει… Τα βράδια, κοιμάμαι σε κανένα παρεκκλήσι. Ξεκουράζομαι και συνεχίζω. Έχω μάθει έτσι και αλλιώς στα δύσκολα. Άφησα την πατρική μου οικογένεια νωρίς. Έζησα στο δρόμο. Άστεγος… Έχω βαθιά πίστη και αγάπη στο Θεό. Από μικρό παιδί. Πήγαινα κατηχητικό. Αργότερα έγινα κατηχητής και εγώ…»
Για τον Αριστείδη η “αλήθεια” της πίστης του είναι τόσο ισχυρή και αδιαπραγμάτευτη που δε διστάζει ακόμη και να περπατήσει 635 χιλιόμετρα για να βρει καταφύγιο κοντά της…
