Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον, οὐρανὸν τὸ σπήλαιον, θρόνον Χερουβικὸν τὴν Παρθένον, τὴν φάτνην χωρίον· Ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, Χριστὸς ὁ Θεὸς, ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν».
Tρισμέγιστο τό μυστήριο τῶν Χριστουγέννων Εἶναι τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος. Καί ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου συγκλονίζει τίς ψυχές μέ τό «παράδοξο καί ἀκατανόητο βάθος» καί τό «ἄρρητο ὕψος» τῆς ταπεινοφροσύνης πού χαρακτηρίζει τή θεία γέννηση.
Ὁ Βασιλεύς τῶν Βασιλέων, ὁ Δημιουργός τοῦ παντός, ἡ ἄκρα ἀγαθότης ἐνδύεται μορφή δούλου. Ὁ «καθήμενος ἐπί τῶν Χερουβείμ» καί «στεγάζων τόν οὐρανόν ὡσεί δέρριν» φιλοξενεῖται στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Ὁ ἄναρχος καί ἀμήτωρ, τό Α καί τό Ω τῆς δημιουργίας καί τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου, λαμβάνει ἀρχή καί μαζί του ἀρχίζει νέα ἐποχή, οἱ αἰῶνες τῆς μετά Χριστόν ἐποχῆς.
«Θεός ἐπί γῆς» λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, «Θεός ἐν ἀνθρώποις» πού δέν ἐμφανίζεται μέ πῦρ καί σάλπιγγες, μέ δόξα καί ἐξουσία δηλαδή, ἀλλά «διαλεγόμενος ἡμέρως» πρός τούς κατά σάρκα ὁμογενεῖς ὅπως ὀνομάζει ὅλους ἐμᾶς πού φέρουμε τήν ἀνθρώπινη φύση. Ὁ Μέγας καί οὐρανοβάμων Παῦλος, ὁ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας μας, ὀνομάζει τό σχέδιο αὐτό τοῦ Θεοῦ «μυστήριο κενώσεως». Παρά τό ὅτι, μᾶς λέγει, ὁ Κύριος εἶναι Θεός, κένωσε (ἄδειασε) τόν ἑαυτό του, ἐκδύθηκε τήν θεότητά του καί ἔλαβε μορφή δούλου γενόμενος ὅμοιος πρός τούς ἀνθρώπους (Φιλιπ. Α,7-8) δεχθείς νά πεθάνει ὡς κακοῦργος ἐπί σταυροῦ. Καί ἀπευθυνόμενος στούς Κορίνθιους λέγει ὅτι πρός χάρη μας πτώχευσε, παρ᾽ ὅτι ἀπείρως πλούσιος, γιά νά εἴμαστε ἐμεῖς πλούσιοι μέ τήν πτωχεία καί ταπεινοφροσύνη Ἐκείνου (Β. Κορ. 8,9)
Αὐτή τήν ἀλήθεια, αὐτό τό μεγαλεῖο, αὐτή τή μέγιστη θεϊκή συγκατάβαση, διαλαλοῦν καί διατρανώνουν καί διασαλπίζουν σήμερα τά σήμαντρα τῶν Χριστουγέννων.
Ὁ γεννηθείς ἐν ἐσχάτῃ πενίᾳ καί ἀπολύτῳ ταπεινώσει σέ σταῦλο ζώων Θεός, ὁ ὁποῖος «οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι» τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, ἀποτελεῖ διά τόν φυσιωμένο καί ἐπηρμένο ἄνθρωπο σκάνδαλο καί μωρία καί τοῦτο ἐπαληθεύθηκε ὄχι μόνο τότε πού ἱστορικά γεννήθηκε ἀλλά σέ κάθε χρόνο καί ἐποχή ἡ ὁποία σφραγίζεται ἀπό τήν ἀλήθεια τῶν λόγων τοῦ δικαίου πρεσβύτη Συμεών πού παραλαμβάνοντας τό βρέφος Ἰησοῦς προφήτευσε ὅτι αὐτός «κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν».
Τά φετινά Χριστούγεννα ὅμως ἀδελφοί μου δέν εἶναι ὅπως τά προηγούμενα. Ἕνας ἀόρατος μικροοργανισμός μεταδιδόμενος στούς ἀνθρώπους μέ τήν ταχύτητα πού ἕνας σφοδρός ἄνεμος παρασύρει κάθετι πού βρίσκει στό διάβα του, ἦλθε νά μεταβάλει τίς συνήθειές μας, νά ἀπομακρύνει ἀπό οἰκείους καί φίλους, νά σαρώσει στό πέρασμά του ἀφήνοντας θλίψη, πόνο, ὀργή, ἀπομάκρυνση, ἐπιφύλαξη, ἀπόσταση καί σέ μερικούς ἀδελφούς μας ἀπελπισία. Καθημερινή μας εἰκόνα εἶναι ἄνθρωποι πού ἀγωνίζονται στά νοσοκομεῖα τῆς πατρίδας νά ἀνακάμψουν ἀπό τήν ἀσθένεια ταλαιπωρούμενοι καί κακουχούμενοι καί ἀρκετοί πού ἀνεχώρησαν ἀπό τήν ἐπίγεια χώρα γιά τήν οὐράνια πατρίδα.
Ὁ ἀόρατος αὐτός ἐχθρός ἦλθε νά μᾶς ταπεινώσει καί νά μᾶς καταδείξει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὅσο καί ἄν ἡ ἐπιστήμη ἔχει προοδεύσει δέν εἶναι ἄτρωτος, δέν εἶναι ἀπόλυτα ἀσφαλής, δέν εἶναι περιτοιχισμένος, ὅπως μέχρι τώρα πίστευε ἀλλά μικρός καί πεπερασμένος καί ἀπείρως ἐκτεθειμένος στήν ἀσθένεια καί τή φθορά.
Ἀδελφοί μου,
Ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Β’ Ἐπιστολή του πρός Κορινθίους, «ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ᾽ οὐ στενοχωρούμενοι». Ὁλόκληρη ἡ ζωή του ἦταν μιά περιπέτεια μέ κακουχίες καί διωγμούς. Ἔτσι καί ἐμεῖς. Δέν χάνουμε τό θάρρος μας, δέν ἀπελπιζόμεθα. Διατηροῦμε τήν πίστη μας στό Θεό, προσευχόμεθα καί τόν παρακαλοῦμε γιά τόν τερματισμό αὐτῆς τῆς ταλαιπωρίας. Γιατί, νά εἶστε βέβαιοι «νεφύδριον ἐστί καί θᾶττον παρελεύσεται», ὅπως συχνά ἔλεγε γιά τίς δυσκολίες ὁ Μέγας Ἀθανάσιος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας δηλ. ἕνα μικρό συννεφάκι εἶναι καί γρήγορα θά περάσει.
Καί θά περάσει.
Ἄς γίνουμε καί ἐμεῖς μιμητές τοῦ Χριστοῦ μας στήν ταπείνωση καί ἄς πλησιάσουμε μέ ἀληθινή πίστη τήν φάτνη Του ἐμπιστευόμενοι τόν ἑαυτό μας στήν θεϊκή του παντοδυναμία.
Καλά Χριστούγεννα!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
