Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης, ἐπὶ τῷ θλιβερῷ ἀγγέλματι τῆς πρὸς Κύριον ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως, Χαριλάου Ταλιαδώρου, τοῦ ἐπὶ ἔτη πλεῖστα ὑπηρετήσαντος τὴν πατρῶαν ἡμῶν Ἐκκλησιαστικὴν Μουσικὴν καὶ ἀναλώσαντος ἑαυτὸν εἰς τὴν διακονίαν τοῦ Ἱεροῦ Ἀναλογίου γενικῶς, τοῦ δὲ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εἰδικώτερον ἐπὶ πεντηκονταπενταετὶαν καὶ πλέον, ἐπιθυμεῖ νὰ ἐκφράση τὴν βαθυτάτην συγκίνησιν καὶ τὴν ἐκ βάθους καρδίας εἰλικρινῆ θλίψιν διὰ τὴν ἀπώλειαν ταύτην.
Ἐγεννήθη τὸ ἔτος 1926 εἰς τὴν Θεσσαλονίκην. Ἦταν πτυχιοῦχος Νομικῶν καὶ Oἰκονομικῶν Ἐπιστημῶν καὶ ἀπόφοιτος τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τοῦ Ἐθνικοῦ Ὡδείου Ἀθηνῶν. Καθοριστική, διὰ τὴν ψαλτικήν του ἐξέλιξιν, ὑπῆρξε ἡ συνάντησις αὐτοῦ μετὰ τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας Κωνσταντίνου Πρίγγου. Διηκόνησε τὸ Ἱερὸν Ἀναλόγιον ἀπὸ νεαρᾶς ἡλικίας εἰς διαφόρους Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Θεσσαλονίκης, ἤτοι τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Θεράποντος Κάτω Τούμπας (1942-1944), τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Φανουρίου-Τιμίου Προδρόμου Κάτω Τούμπας (1944-1952) καὶ τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας (1952-2019). Ἐδίδαξε τὴν Βυζαντινὴν Μουσικὴν εἰς τὸ Ἀριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης (1964-1967), τὸ Μακεδονικὸν Ὡδεῖον καὶ τὴν Σχολὴν Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Ὁ μακαριστὸς Ἄρχων, ὑπῆρξε ὡς ἀληθῶς «Δάσκαλος», ἐνέπνευσε εἰς τοὺς φιλομούσους διὰ τῆς ἀκαμάτου διακονίας του καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους καὶ φρονήματος, τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν Ψαλτικὴν Τέχνην καὶ ἀνέδειξε πλῆθος μαθητῶν.
Κοσμηθεὶς ὑπὸ ἀνεπαναλήπτου φωνητικοῦ χαρίσματος, διεκρίθη ὡς πρὸς την μοναδικότητα τῆς καλλιτεχνικῆς σκέψεως, συνθέσεως καὶ ἐκφράσεως καὶ προικισθεὶς διὰ τῶν χαρισμάτων τοῦ προσευχητικῶς ψάλλειν ἐν σεμνότητι καὶ μεγαλοπρεπείᾳ καὶ διδάσκειν ἐν ταπεινότητι καὶ ἀκριβείᾳ, ἀπετέλεσε ξεχωριστὸν κεφάλαιον εἰς τὴν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς, τὸ δὲ ὄνομα αὐτοῦ ἐγράφη γράμμασι χρυσέοις εἰς τὰς δέλτους τῶν ἀπ’ αἰῶνος θεραπόντων τῆς ἱερᾶς τοῦ Δαμασκηνοῦ τέχνης.
Ἕνεκα τῆς μοναδικῆς αὐτοῦ προσφορᾶς, ἐτιμήθη τὸ ἔτος 1982 ὑπὸ τοῦ ἀοιδίμου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Δημητρίου μὲ τὸ ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως, καθὼς καὶ μὲ πλῆθος ἄλλων διακρίσεων τόσον εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅσον καὶ εἰς τὸ ἐξωτερικόν. Τὸ συγγραφικὸν αὐτοῦ ἔργον εἶναι πλούσιον.
Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὴν 11ην Ἰανουαρίου 2021 καὶ ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τελεσθήσεται εἰς τὸν Ἱερὸν Κοιμητηριακὸν Ναὸν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου (Κοιμητηρίων Θέρμης) σήμερον, Τρίτην 12ην Ἰανουαρίου περὶ ὥραν 12:45 μεσ..
Μεταφέρομεν πρὸς τοὺς οἰκείους καὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, τὰς ὁλοθύμους συλλυπητηρίους εὐχὰς ἡμῶν, προσευχόμενοι ὅπως, ὁ Κύριος τῆς Αἰωνίου Ζωῆς κατατάξῃ αὐτὸν μετὰ τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Δικαίων.
Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ Αἰωνία.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
