Ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας (Α’ Νηστειῶν) ἑορτάστηκε στόν Ἱ. Ναό Τριῶν Ἱεραρχῶν Μαυροβουνίου Γυθείου, μέ τήν Θ. Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου καί τήν λιτάνευση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, πού τέλεσε ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης κ. Χρυσόστομος Γ’, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν ἐφημέριο τοῦ ὡς ἄνω Ἱ. Ναοῦ π. Σταῦρο Βλαστέλλη, τόν καί ὑπεύθυνο τοῦ Γενικοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας καί τόν ἀρχιδιάκονο π. Χριστόδουλο Κρυστάλλη.
Στό κήρυγμα του ὁ Σεβ., μίλησε γιά τό νόημα τῶν ἱερῶν εἰκόνων στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὑπογραμμίζοντας μεταξύ τῶν ἄλλων καί τά ἑξῆς: «Ἡ εἰκόνα ἐκφράζει τά ὑψηλά ἰδεώδη τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Ἡ εἰκόνα δέν εἶναι μιά ζωγραφιά, ἕνας πίνακας, μία φωτογράφηση. Εἶναι κάτι ἄλλο. Φανερώνει τό ἐπέκεινα τοῦ κόσμου τούτου. Δέν ἐκφράζει τήν φθορά, ἀλλά τήν θέωση. Δηλαδή, μέ ἄλλα λόγια, πῶς ὁ ἄνθρωπος μέ τόν πνευματικό του ἀγῶνα καθίσταται ἅγιος καί ζεῖ μέ τό φωτοστέφανο στόν Παράδεισο. Γι’ αὐτό καί στίς εἰκόνες τό καλόν καί νοούμενον δέν καθορίζεται μέ τίς φυσικές διαστάσεις προσώπων ἤ πραγμάτων. Οἱ εἰκόνες κρύβουν θεολογία καί δηλώνουν τόν κόσμο τῆς Χάριτος. Γι’ αὐτό καί μᾶς διδάσκουν. Ἔπειτα ὁ πιστός χριστιανός δέν προσκυνᾶ τό ξύλο ἤ τό χρῶμα ἤ τό τζάμι τῆς εἰκόνας. Δέν εἶναι εἰδωλολάτρης. Δέν προσκυνά τήν ὕλη. «Ἡ προσκύνηση ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει καί ὁ προσκυνῶν τήν εἰκόνα προσκυνεῖ ἐν αὐτῇ τοῦ ἐγγραφομένου τήν ὑπόστασιν», ἀναφέρει ὁ μεγάλος δογματικός πατήρ τῆς Ἐκκλησίας ὁ Ἱερός Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος ἀγωνίστηκε γιά τήν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Καί ὁ Σεβ. ἔκλεισε τό κήρυγμά του ὑπογραμμίζοντας μερικά πρακτικά θέματα:
«Θά προσκυνοῦμε μέ πίστη καί εὐλάβεια τίς ἱερές εἰκόνες. Θά κάνουμε μπροστά σ’ αὐτές τήν προσευχή μας. Ἐπίσης καί στό σπίτι μας θά ἔχουμε τό εἰκονοστάσι μας. Στά δωμάτια τῶν παιδιῶν μας, νά ὑπάρχουν εἰκόνες τῶν Ἁγίων, πού φέρουν τά ὀνόματά τους.
Ἀκόμη νά προσέξουμε στούς Ναούς, ὅταν θέλουμε νά κάμνουμε μία ἁγιογράφηση, νά ρωτᾶμε τούς ἁρμοδίους, σέ ποῖο σημεῖο τοῦ ναοῦ πρέπει νά τεθεῖ, γιατί πρέπει νά ὑπάρχει εἰκονογραφική τάξη καί ἐφιστῶ ἀκόμη τήν προσοχή σας, μή χαλᾶτε τίς ἁγιογραφίες, οὔτε μέ ἀσβέστωμα, οὔτε μέ τοποθέτηση καρφιῶν. Αὐτό εἶναι ἀσέβεια. Ἐδῶ στή Μάνη ἔχουμε μεγάλο πλοῦτο βυζαντινῶν καί μεταβυζαντινῶν εἰκόνων. Ὀφείλουμε νά τόν διαφυλάξουμε».
