Μεγάλη θλίψη προξένησε η είδηση της εκδημίας του προσφιλούς αδελφού εν Κυρίω Επισκόπου πρ. Βατουμίου και Ερζεγοβίνης κυρού Αθανασίου (Γιέφτιτς), Ιεράρχου της Εκκλησίας της Σερβίας. Ο μακαριστός, επιφανής θεολόγος, διακρινόταν για την ευρύτατη επιστημονική του συγκρότηση, την αδιάκοπη αναζήτηση και προσφορά του.  Ήταν συνεπής στη βίωση των ευαγγελικών αρχών, δυναμικός στον διάλογο με  τη σερβική διανόηση. Προσέφερε την αλήθεια των Γραφών και τον πλούτο της πατερικής σκέψεως στον λαό του Θεού, ιδιαίτερα στην περίοδο των ιδεολογικών συγκρούσεων, στο μεταβατικό στάδιο  από τις χαράδρες του αθεϊστικού σοσιαλισμού στις σύγχρονες επικίνδυνες ζώνες του εκκοσμικευμένου καπιταλισμού.       Γνωριστήκαμε στη διάρκεια των μεταπτυχιακών του σπουδών  στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συμπορευθήκαμε έκτοτε για μισό αιώνα στις ποικίλες θεολογικές αναζητήσεις και διορθόδοξες συναντήσεις. Αυθεντικός και πρόσχαρος χαρακτήρας, τολμηρός στη διατύπωση των απόψεών του, μετέφερε με την παρουσία του μία πνευματική αύρα αφυπνιστική. Με φανερό πόνο για μια Εκκλησία που κατανοεί και ανταποκρίνεται στις σύγχρονες  ανησυχίες, δεν έπαυε να ενδιαφέρεται για την ενίσχυση της ενότητος της Ορθοδοξίας και την προφητική παρουσία της όπου γης. Αφήνει μια πολύτιμη θεολογική κληρονομιά. Συλλυπούμενοι εκ καρδίας το Πατριαρχείο Σερβίας, τελέσαμε τρισάγιο στο παρεκκλήσιο της Αρχιεπισκοπής Τιράνων για την ανάπαυση της εκλεκτής ψυχής του. «Μακάριοι οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες».