Του Ιωάννου Π. Μπουγά, Θεολόγου

   Πριν απο εκατό περίπου χρόνια, το 1933, στο ορθόδοξο χριστιανικό Βελιγράδι δικάζεται στο κακουργιοδικείο της πόλης ο ιερέας Μάρκος Άντριτς. Δικάζεται γιατί δίδασκε εναντίον της ιατρικής επιστήμης, τονίζοντας ότι η θεία δύναμη εξουδετερώνει τα μικρόβια που δημιουργούν τις ασθένειες. Διδασκαλία, την οποία δυστυχώς ακόμη και σήμερα πολλοί κληρικοί αλλά και αυτόκλητοι λαϊκοί, μέλη της ορθοδόξου Εκκλησίας κηρύττουν και μάλιστα το παραληρηματικό αντιεπιστημονικό και αντιθεολογικό κήρυγμα τους μεταδίδεται συνεχώς στο διαδίκτυο και παρασύρει πολλούς με ασθενή πίστη χριστιανούς, σε αρνητική στάση έναντι στον εμβολιασμό κατά της πανδημίας του Covid 19.

    Ο συγκεκριμένος ιερέας χαρακτηρίζεται φρενοβλαβής, διότι μόνο νοσηρή ανθρώπινη φαντασία θα μπορούσε να κηρύξει την μη ύπαρξη ασθένειας μεταδοτικής, όπως και σήμερα πολλοί κληρικοί κηρύττουν την μη ύπαρξη της μολυσματικής νόσου του Covid 19, φωνασκώντας ότι πρόκειται για μία απλή γρίπη ή ότι εντός του Ναού και της Μονής δεν «κολλάει» ο ιός ή την νεοβαρλααμιτική άποψη ότι η χρήση της μάσκας προστασίας από τον ιό περιορίζει τη θεία χάρη και άλλες αντιεκκλησιαστικές απόψεις αγνοώντας τις οδηγίες της επιστημονικής κοινότητας.

   Η άρνηση της υπάρξεως μολυσματικής νόσου από τον παπά Μάρκο Άντριτς έγινε κατά το κήρυγμα της Κυριακής, όπως και σήμερα γίνεται από κάποιους ιερείς αρνητές της υπάρξεως του κορονοιού και της προλήψεως αυτού μέσω του εμβολιασμού, επηρεάζοντας πολλούς καλοπροαίρετους πιστούς, οι οποίοι δείχνουν εμπιστοσύνη στους λόγους των κηρυττόντων αυτές τις αφέλειες η μάλλον τις εσκεμμένες, ως επί το πλείστον παραπλανητικές απόψεις προς ίδιον τις περισσότερες φορές συμφέρον ή για ιδεολογικούς λόγους ή γιατί πάσχουν από τη νόσο του παπά Άντριτς, ο οποίος χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα την έλκυση των ηθών της εποχής του και εκμεταλλευόταν αθώες ψυχές πιστών στον Χριστό, όπως και σήμερα κάποιοι κληρικοί, μη υπακούοντας στις αποφάσεις της Εκκλησίας, εκμεταλλευόμενοι την άδολη πίστη των απλών ανθρώπων, κηρύττουν ότι χωρίς την ιατρική επιστήμη και μάλιστα το επίτευγμα της κατά του Covid 19, το εμβόλιο, μπορεί ο πιστός να αντιμετωπίσει τον Covid 19, με αποτέλεσμα βέβαια το θάνατο.

   Τολμούσε μάλιστα να αναφέρει ως παράδειγμα τα θαύματα του Χριστού, με τα οποία εθεραπεύοντο πολλοί άνθρωποι, δημιουργώντας έτσι στους πιστούς την εντύπωση ότι μπορεί και ο ίδιος να θεραπεύσει, όπως και σήμερα πράττουν κάποιοι θαυματοποιοί κληρικοί, οι οποίοι με διάφορες μαγικές τελετές παραμυθιάζουν τους πιστούς εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και την αγωνία τους, χρησιμοποιώντας μάλιστα το ιερό σύμβολο του Σταυρού και άλλα «κενοφανή», αλλά στην ουσία μεσαιωνικά τερτίπια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο θάνατος πολλών χριστιανών σήμερα από Covid 19, επειδή πίστευσαν σε γκουρού-πνευματικούς και περιφερόμενους μάγους καλογέρους.

   Βέβαια οι εχέφρονες πιστοί κατανόησαν την τρέλλα του και έφυγαν απο το Ναό του, σε αντίθεση με κάποιους θρησκόληπτους, που κάποιοι από αυτούς είχαν προφανώς, τις ίδιες ψυχολογικές παθήσεις με τον παπά Άντριτς και τον θεώρησαν φωτισμένο περιμένοντας από αυτόν θαύματα, όπως συμβαίνει τη σημερινή εποχή, όπου μερικοί θαυματοποιοί ιερείς παρασύρουν τους πιστούς με τα δήθεν θαύματα τους και τους κάμουν οπαδούς και πολλές φορες χρηματοδότες τους.

   Αποτέλεσμα της διδασκαλίας του Άντριτς ήταν πολλοί πιστοί να προσβληθούν από τη μολυσματική νόσο του τύφου και να πεθάνουν. Σήμερα πολλοί πιστοί επειδή άκριτα υπακούν σε παρανοϊκά κηρύγματα ιερέων-πνευματικών εναντίον του εμβολιασμού, δεν εμβολιάζονται κατά του Covid 19 με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην ασθένεια και στο θάνατο. Αυτό που σήμερα είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί, όπως έγινε και στην περίπτωση του παπά Άντριτς, είναι η κατηγορία τους για ανθρωποκτονία απο πρόθεση και η προσαγωγή τους στο κακουργιοδικείο.

 « Γράμματα από το Βελιγράδι

Ένας παπάς στο Δικαστήριο

Διατί κατηγορείται. Η περίεργη θεωρία ότι η θεία δύναμις εξουδετερώνει πάντοτε τα μικρόβια των ασθενειών

Αναμένεται εναγωνίως η δίκη του

   ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΝ. Αύγουστος. Εις το κακουργιοδικείον του Βελιγραδίου πρόκειται να δικασθή τας ημέρας αυτάς ένας παπάς, ο Μάρκος Άντριτς. Δεν είνε βέβαια παράξενο να περάση ένας λειτουργός του Υψίστου από δικαστήριον, ακόμη και Κακουργιοδικείον. Άνθρωποι είνε κι’ αυτοί, έρχεται μία στιγμή αδυναμίας ή αλλοφροσύνης και εγκληματούν.

   Αλλά το έγκλημα του παπά Άνδριτς δεν είνε από τα συνηθισμένα και η δίκη θα προκαλέση ασφαλώς το μεγαλείτερον ενδιαφέρον του κοινού. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η δίκη δεν θα γίνη και ότι ο παπάς, από την φυλακήν που βρίσκεται τώρα, θα μεταφερθή εις το φρενοκομείον. Η υπεράσπισις πιθανόν να το κατορθώση αυτό.

   Άς έρθουμε όμως εις το τρομακτικόν έγκλημά του, ένα έγκλημα πρωτοφανές, πού μόνον η άρρωστη φαντασία ενός φρενοβλαβούς θα μπορούσε να το σκεφτή και να το εκτελέση.

   Την περασμένη σαρακοστήν, ο παπά Άντριτς έκανε τακτικά κηρύγματα εις την εκκλησίαν της ενορίας του. Κατεφέρετο δριμύτατα κατά της ελκύσεως των ηθών της εποχής μας και παρώτρυνε τους χριστιανούς να γίνουν περισσότερον ευλαβείς, γιατί μόνον η πίστις μπορεί όχι μόνον να ανακουφίση από τα βάσανα της ζωής, αλλά και να τους σώση από τρομερές ασθένειες.

   Και ανέφερε διάφορα παραδείγματα ανθρώπων πού έγιναν καλά από βαρειές αρρώστειες, επειδή επίστευαν εις την δύναμιν του Θεού, ανέφερε τα θαύματα του Χριστού που εθεράπευε τόσους ασθενείς και υπεστήριζεν ότι η Θεία Δύναμις μπορή να εξουδετερώση και αυτά ακόμη τα μικρόβια.

Η ΕΠΙΔΗΜΙΑ

   Το τελευταίον αυτό το υπεστήριζε με θέρμη και πεποίθησιν. Κατεφέρετο κατά της επιστήμης που κατέβαλλε τόσας ματαίας προσπαθείας δια την καταπολέμησιν των μικροβίων, ενώ θα ήταν αρκετή η νηστεία και η προσευχή. Εν τέλει δε είπεν ότι θα μπορούσε να το αποδείξη και πρακτικώς.

   Πολλοί από τους ενορίτας του που παρακολούθησαν τα κηρύγματα αυτά τον επέρασαν ως τρελλόν και δεν εξαναπάτησαν εις την εκκλησίαν. Οι πιστοί, οι θρησκόληπτοι τον άκουαν με ευλάβειαν και ενόμισαν ότι πρόκειται περί ανθρώπου εμπευσμένου, από τον οποίον έπρεπε να περιμένουν και θαύματα.

   Επέρασεν η σαρακοστή και ήλθεν η Μ. Εβδομάς. Ο παπά Άντριτς έλεγε διαρκώς ότι επλησίαζεν η ημέρα κατά την οποίαν θα απεδείκνυε την αλήθειαν των εξωφρενικών θεωριών του: ότι δηλαδή η Θεία Χάρις είνε ικανή να εξουδετερώση την δύναμιν των μικροβίων.

   Ήλθε και η Μεγάλη Παρασκευή. Πολλοί εκοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων. Την ημέραν εκείνην ο παπάς ελαμποκοπούσεν από την χαράν του. Ποτέ δεν τον είδαν τόσον γελαστόν και ευχαριστημένον. Ένα είδος εκστάσεως ήταν χυμένο εις την συνήθως γαληνιαίαν μορφή του.

   Την επομένην ημέραν αφνιδία επιδημία τύφου εξέσπασεν εις την συνοικίαν εκείνην. Δεκατέσσαρες άνθρωποι είχαν προσλβηθή από την τρομεράν ασθένειαν, μερικοί από τους οποίους απέθαναν ύστερα από λίγες ημέρες. Θαύμα είνε πως η ασθένεια δεν εξαπλώθηκεν εις όλην την πόλιν, δια να σημειώση περισσότερα θύματα.

   Κανείς βέβαια δεν εσκέφθη ν’ ανακαλύψη την αιτίαν που επροκάλεσε την επιδημίαν αυτήν. Μία αρρώστεια έρχεται και περνά σαν καταιγίς. Ες την περίπτωσιν όμως αυτήν υπάρχουν δύο λεπτομέρειες που έβαλαν σε σκέψεις μερικούς: Πρώτον η ασθένεια εξεδηλώθη εις την συνοικίαν του παπά Άντριτς, και δεύτερον όλοι όσοι είχαν προσβληθή είχαν μεταλάβη την προηγουμένην των Αχράντων Μυστηρίων. Τώρα, αν συνεδύαζε κανείς το γεγονός με τα όσα έλεγεν ο παπάς κατά την διάρκειαν της σαρακοστής, θα έβγαζεν ασφαλώς το συμπέρασμα, ότι εις την υπόθεσιν δεν είχε βάλει την ουράν του ο διάβολος αλλά ο παπά Μάρκος».

(Εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΝΕΑ», 7 Αυγούστου 1933. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το φωτοαντίγραφο του άρθρου στο Facebook και στην ομάδα: «Εκκλησία Πολιτευομένη» -«Πολιτεία Θρησκεύουσα», απο τον Θεοδόση Τσιρώνη στις 7 Αυγούστου 2021).