Την Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Νεομαρτύρων στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης, με την ευκαιρία της εορτής του προστάτου και πολιούχου της πόλεως Αγίου Αθανασίου του Κουλακιώτου.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων χειροθέτησε Αρχιμανδρίτη τον εφημέριο του Ιερού Ναού π. Ιάκωβο Παπαδάμου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἡ Ἐκ­κλη­σία μας ἑόρ­τα­σε τήν ἀρχή τῆς Ἰνδί­κτου, ἑόρτασε τήν ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Καί ὅπως συμβαίνει σέ κάθε ἀρχή, ὅλοι στε­κόμαστε καί ἀναλο­γι­­ζό­μα­στε τήν πορεία μας, θέτουμε τούς στό­χους μας καί σχε­διά­ζουμε τίς προοπτικές μας.

Γιά ἐμᾶς τούς χριστια­νούς, τά πι­στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὁ στό­χος τῆς ἐπιγείου πο­ρείας μας εἶ­ναι δεδομένος καί γνωστός. Στό­χος μας εἶ­ναι ἡ κατά­­κτηση τῆς οὐρα­νίου πα­τρίδος μας, γιατί «οὐκ ἔχο­μεν ὧδε μένου­σαν πόλιν ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζη­τῶ­­μεν» καί πρός αὐτήν ἔχου­με καθῆκον νά φθά­­σου­με μέ τόν κα­θη­μερινό μας πνευ­μα­τικό ἀγώ­να.

Καί ἐπειδή γιά πολ­λούς ἀπό ἐμᾶς ὁ στόχος αὐτός μπορεῖ νά φαί­νε­ται μακρινός καί δυσε­πί­τευκτος, ἡ Ἐκ­κλη­­σία μας ἔθεσε στήν κάθε ἡμέρα αὐτῆς τῆς πο­ρείας μας, σέ κάθε, θά λέγαμε, σταθ­μό τοῦ δρόμου τόν ὁποῖο καλούμεθα νά βαδίσου­με, τίς μνῆ­μες τῶν ἁγίων μας, θέ­λο­ντας νά μᾶς ἐνθαρ­ρύ­νει καί νά μᾶς ἐνι­σχύσει σ᾽ αὐτήν τήν πνευματική μας προσπάθεια.

Γιατί οἱ ἅγιοι τούς ὁποίους προ­βάλ­λει ἡ Ἐκκλησία μας ἦταν ἄν­θρω­ποι σάν καί ἐ­μᾶς, ἄνθρωποι ὅμως πού μέ τόν ἀγώνα, μέ τήν ἄσκηση ἤ μέ τό μαρτύριο τους ἐπέ­τυ­χαν τόν σκοπό τῆς ζωῆς τους καί ἔγι­ναν πολίτες τῆς ἄνω Ἱερουσα­λήμ.

Ἕναν ἀπό αὐτούς, καί μάλιστα ἰδι­αιτέρως οἰ­κεῖο καί προσφιλῆ μας, καθώς εἶναι συμ­πολί­της μας κατά τήν ἐπί­γεια πατρίδα, τιμᾶ σή­με­ρα ἡ Ἐκκλησία καί προβάλλει τή ζωή καί τό μαρτύριό του ὡς παρά­δειγμα ζωῆς καί γιά ἐμᾶς. Ἀθλητής καί πρωτα­θλη­τής στόν στίβο τῆς εὐσε­βείας καί τοῦ μαρ­τυ­ρίου ὁ τιμώμενος ἅγι­­ος, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν συμπολίτη σας καί πολι­οῦχο τῆς Xα­λάστρας, δέν εἶναι ἄλ­λος ἀπό τόν νεο­μάρ­­τυ­ρα ἅγιο Ἀθα­νάσιο τόν Kουλακιώτη.

Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ἔτρεξε μέ ὑπο­μονή τόν δρό­μο τῆς ζωῆς του, ἀγω­νίσθηκε μέσα σέ ἀν­­τίξο­ες συνθῆ­κες γιά νά διατηρήσει ζω­­ντανή στήν ψυχή του τήν πί­στη στόν Xρι­­στό καί προ­τίμησε τό μαρτύριο, θυ­σιά­ζο­ντας τίς χα­ρές καί τίς ἀπο­λαύσεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου, πού τοῦ ὑπο­σχό­ταν οἱ Tοῦρ­κοι δι­καστές, ἄν ἀρ­νιόταν τήν πί­στη του. 

Ὁ ἀγώ­­­­νας του δέν ἦ­ταν ἕνας συ­νη­­θισμέ­νος ἀγώ­­­νας, ἕνας ἀγώ­νας στούς στίβους καί τά στάδια τοῦ κόσμου ἤ στούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες, ἦ­ταν ἕνας ἀγώνας πνευ­μα­τικός, στόν ὁποῖο ὅμως δια­κρί­θη­­κε ὁ Ἀθανάσιος καί ἐπέ­τυχε νά συγκα­τα­ριθμη­θεῖ με­τα­­ξύ τῶν ἀπ᾽ αἰῶ­νος ἁγίων, ὥστε νά δο­ξάζεται ἀπό τόν Θεό καί νά τιμᾶται σήμε­ρα παν­δήμως ἀπό τήν ἐπί γῆς Ἐκ­κλη­σία καί ἰδιαιτέ­ρως ἀπό τήν Ἐκ­κλη­­σία τῆς γενετείρας του.

Ἰδιαιτέρως φέτος, πού ἑορτά­ζου­με τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλ­λη­νικῆς Ἐπα­­ναστάσεως καί τιμοῦμε τούς νεο­μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατί μέ τό μαρτύριό τους συνέ­βα­λαν, ὥστε νά διατηρήσουν οἱ πατέ­ρες μας τήν πίστη τους καί νά μπο­ρέσουν νά ξεσηκωθοῦν γιά νά ἀπο­τινάξουν τόν τουρκικό ζυγό, ἡ μνή­μη τοῦ μαρτυ­ρίου καί τῆς θυ­σίας τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Ἀθα­νασίου τοῦ Κουλακιώτου  ἀπο­τε­λεῖ γιά μᾶς ὑπό­μνηση τοῦ χρέους μας νά ἀγωνι­ζόμαστε καί ἐμεῖς, ὅπως καί ἐκεῖνος, τόν κα­λόν ἀγώνα τῆς πί­στεως καί τῆς εὐσε­βείας· τόν ἀγώνα στόν ὁποῖο ὅλοι, ἀνε­ξαρ­τή­­τως ἡλικίας καί θέ­σεως, ἀνεξαρ­τήτως φύ­λου καί μορ­φώσεως, μπο­ροῦμε νά δια­κρι­θοῦ­με καί νά νική­σου­με, ἀρκεῖ νά τό θε­λή­σουμε καί νά τό ἐπιδιώ­ξουμε, ἀρκεῖ νά προ­­σπα­θή­σου­με καί νά προ­­ετοιμα­σθοῦμε κα­­τάλ­ληλα. 

Σ᾽ αὐτόν τόν ἀγώ­να οἱ θέσεις τῶν νικητῶν δέν εἶναι περιορι­σμένες, ὅπως στούς ἐγκόσμιους ἀγῶνες, ἀλ­­λά ἀνή­κουν σέ ὅλους ὅσους ἀγω­­­νί­ζονται γιά νά λάβουν τό στε­φάνι τῆς νί­κης, τό ὁποῖο κατά τή δια­βε­βαίωση τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου θά ἀπο­δώσει ὁ δίκαιος κριτής «πᾶ­σι τοῖς ἠγα­πηκόσιν τήν ἐπιφά­νειαν αὐ­τοῦ».

Ποιός εἶναι ὅμως αὐτός ὁ ἀγώνας στόν ὁποῖο ὅλοι πρέπει νά συμμε­τά­σχουμε καί ὅλοι μποροῦ­με νά νι­κή­σουμε; Eἶναι ὁ ἀγώ­νας τῆς ἀνα­και­νί­σεως τοῦ ἑαυτοῦ μας, εἶ­ναι ὁ ἀγώνας γιά ἐξα­λεί­ψου­με ἀπό τήν ψυ­χή μας τά ἴχνη τοῦ παλαιοῦ ἀν­θρώ­που, ὁ ἀγώ­νας γιά νά διώξουμε ἀπό τό γεώργιο τῆς καρ­διᾶς μας τά σπέρματα τῆς ἀπι­στί­ας, τῆς κακίας, τῆς ὑπερηφανείας, τῆς σκληρό­τη­τος, τῆς κατα­κρίσεως. Εἶναι ὁ ἀγώ­νας γιά νά ξερ­ριζώ­σου­με τά ζιζά­νια τῶν πα­θῶν καί τῶν ἀδυνα­μιῶν, τά ζι­ζάνια τοῦ ἀτομι­σμοῦ, τῆς αὐτα­ρέ­­σκειας καί τῆς πλε­ονε­ξίας καί ἀντί αὐτῶν νά φυτεύ­σουμε στήν ψυ­­χή μας τά εὔοσμα ἄνθη τῆς φι­λα­­δελφίας, τῆς τα­πει­νο­φρο­σύνης, τῆς ὑπο­μο­νῆς, τῆς πί­στεως, τῆς ἐλ­πίδος. 

Ὁ ἀγώνας μας ὅμως εἶναι καί ἐνα­ντίον τῶν ποικιλόμορφων πειρα­σμῶν πού προσπαθοῦν νά μᾶς ἀπο­μα­κρύνουν ἀπό τήν πίστη στόν Xρι­στό καί τήν Ἐκ­κλη­σία, πού ἐπι­διώκουν νά μᾶς πεί­σουν ὅτι ὁ ἀγώ­νας μας εἶναι μάταιος, ὅτι ἡ ἁγιό­­τητα δέν χρειάζε­ται στήν ἐποχή μας, ὅτι ἡ πί­στη μας δέν εἶναι ἀπα­ραίτητη προϋ­πόθε­ση γιά τήν ἐπιτυ­χία μας καί τήν εὐτυχία μας στή ζωή. Στίς σειρῆνες αὐ­τές τοῦ κό­σμου καί τοῦ δια­βόλου ἄς ἀντι­στε­κό­μαστε μέ τήν ἴδια συνέ­πεια καί σταθερότητα μέ τήν ὁποία ἀντι­στά­θη­­κε καί ὁ ἑορταζό­με­νος ἅγιος Ἀθάνασιος ὁ Kουλακιώτης· ἄς ἀν­τι­­­στε­κόμαστε μέ τήν πί­στη ὅτι μέ τή χάρη καί τή βοή­θεια τοῦ Χρι­στοῦ νά ἀναδειχθοῦμε νι­­κη­τές στόν πνευ­ματικό ἀγώ­­να, στόν ἀγώ­­­­­να πού θά μᾶς ὁδηγήσει στή σω­τηρία, γιά νά λά­βουμε καί ἐμεῖς τόν στέ­φανο τῆς δι­και­οσύ­νης καί νά ἀπο­λαύ­σου­με τή μακα­ριό­τητα τῆς βασι­λείας τῶν οὐρα­νῶν, εὐ­φραι­­νό­μενοι αἰ­ω­­νίως καί δο­ξάζο­ντας τόν Θεό μα­ζί μέ τόν πο­λιοῦχο καί προστάτη τῆς πό­λεώς μας, ἅγιο νεο­μάρ­τυρα Ἀθανά­σιο τόν Kου­λα­κιώ­τη.