Ο Ιερισσού Θεόκλητος στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως

Με ευλογία του Γέροντός του αγίου Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλεξάνδρου, την Κυριακή 10η Οκτωβρίου τ. ε., Κυριακή Γ΄ Λουκά χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη της Θείας Λειτουργίας στον ιστορικό Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος. Όπως είναι γνωστό από τη Δευτέρα έως και Παρασκευή, 4η έως και 8η τρέχοντος μηνός, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλλάδος συνεκλήθη στην Ιερά Μονή Πεντέλης, στην τακτική Σύναξή Της του Οκτωβρίου για να αποφασίσει για λίαν σοβαρά θέματα, τα οποία διεξοδικά συζητήθηκαν, ψηφίστηκαν καίριοι Κανονισμοί αφορώντες στην Διοίκηση της Εκκλησίας μας και την Παρασκευή οι Ιεράρχες μας προέβησαν στην εκλογή Αρχιερέων σε πέντε κενωθείσες Ιερές Μητροπόλεις της Ελλάδος.

Ο Σεβ. Ιερισσού και πάλι με ευλογία του αγίου Μαντινείας, την Παρασκευή το απόγευμα 8η Οκτωβρίου, από την Ιερά Μονή Πεντέλης φεύγοντας επεσκέφθη την Τριπολιτσά και γενέτειρά του για να εκπροσωπήσει τον Γέροντά του και να παραστεί και ο ίδιος στην Εξόδιο Ακολουθία του αειμνήστου Παναγιώτου Λαμπρόπουλου τέως Περιφερειάρχου Πελοποννήσου και πατέρα του νυν Αντιπεριφερειάρχου Αρκαδίας κ. Χρήστου Λαμπρόπουλου.

Σήμερα συμπροσευχόμενος στο Ιερό Βήμα παρέστη ο οικείος Ιεράρχης κ. Αλέξανδρος κατά τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία προς τιμήν του πνευματικού του τέκνου. Τα Ιερά Αναλόγια ετίμησαν με την πληθωρική παρουσία τους οι μουσικολογιώτατοι Ιεροψάλτες κ. κ. Βασίλειος Γεωργαράς και Δημήτριος Καραχάλιος με τους τιμίους συνεργάτες τους και ήσαν υπέροχοι.

Στην ομιλία του ο Σεβ. Ιερισσού Θεόκλητος, με βάση την περικοπή Γ΄ Λουκά, την αναφερόμενη στην ανάσταση του υιού της χήρας της Ναΐν (Λουκ. ζ΄ 11-16) και σταθείς ιδιαίτερα στην αναστάσιμη φράση του Κυρίου μας προς την χήρα μάνα που ξεπροβόδιζε το μονάκριβο βλαστάρι της, τρυγημένη από το δρεπάνι του πόνου “Μη κλαίε” (Λουκ. ζ΄ 13), αναφέρθηκε διεξοδικά και ερμήνευσε το πώς η Εκκλησία γεύεται τη χαρά μέσα στα σπλάγχνα της, κραυγάζοντας: “Χριστέ μου Χαρά μου”!

Μίλησε ο Δεσπότης για την “κοσμική χαρά” που διέπει την σημερινή κοινωνία και τα μυριάδες κέντρα, τους λατρεμένους πύργους που από παλιά έχει ανυψώσει η πανανθρώπινη καρδιά, γυρεύοντας λίγες σταγόνες χαράς. Μάρτυρας η ιστορία. Δαπανήθηκαν χρήματα, πυργώθηκαν παλάτια σωστά, επινοήθηκαν ψυχαγωγίες και διασκεδάσεις χωρίς φραγμούς και όρια, στήθηκαν πανηγύρια και απολαύσεις ξέφρενες και μέθες, με μόνη λαχτάρα το γέλιο της χαράς. Επιστρατεύθηκαν εσχάτως η τεχνολογία, ο πολιτισμός, η βιογενετική, το διαδίκτυο, η ψυχολογία, η κοινωνιολογία, η πληροφορική για λίγη χαρά! Μ΄ αποτέλεσμα πίκρα και ερημιά στην καρδιά, κούφια ορμή ανέμου συνταιριασμένη με ματαιότητα, καμμία ωφέλεια κάτω από τον ήλιο, όπως θα έλεγε και ο Εκκλησιαστής.

Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος κυνηγάει να βρει τη χαρά στα λασπόνερα της αμαρτίας και τις στιγμές της ζωής του τις διαποτίζει με κοσμικό φρόνημα, για να ανακαλύψει δυστυχώς μέσα του την ταραχή και τον θάνατο! Η Εκκλησία όμως σήμερα με ευκαιρία την ανάσταση του γιου της χήρας της Ναΐν, μιλάει για τη Χριστοχαρά, για το “βρεφοπρεπές σκίρτημα” της χαράς των Αγίων της, της χαράς που πηγάζει από την εν Χριστώ οικονομία και είναι δώρο της Αναστάσεώς Του, της καταλλαγής με τον Ουρανό που πήγασε απ΄τον Γολγοθά Του και ανθίζει στην καρδιά του αναγεννημένου ανθρώπου, κατά την άνωθεν γέννηση μέσα του με την χάρη του Παρακλήτου.

Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος λέγοντας: “Η χαρά του κόσμου τούτου είναι χαρά ατελής και ανολοκλήρωτη, είναι ευμετάβλητη, γιατί το γέλιο του ανθρώπου που ζει χωρισμένος από τον Θεό είναι πρόσκαιρο, παροδικό και ψεύτικο γέλιο που εύκολα γίνεται πλήξη, κόρος και μαρασμός. Χαμόγελο που βγαίνει από κοσμικούς παραδείσους και κοσμοσωτήρες γίνεται βραχνάς και φίμωτρο της ελευθερίας του χρήστη του. Τη χαρά δεν τη βρίσκεις στα ανθρώπινα συντετριμμένα φρέατα, ούτε στους ψεύτικους ρεμβασμούς των ανέσεων και τους παραδείσους της φυγής. ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΑΛΗΝΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΕΙ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ Η ΑΓΑΘΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΤΙΣΤΗ ΤΗΣ. Οι κοσμικοί άνθρωποι ευφραίνονται με τα πλούτη, τη φήμη ή την ευγενική / αριστοκρατική καταγωγή. Όμως ο άγιος άνθρωπος ευφραίνεται με τη χαρά και τη σωτηρία που πηγάζει από τον Θεό. Λοιπόν, όπου δεν υπάρχει αμαρτία, εκεί δεν έχει θέση το κλάμα! Ο άνθρωπος επειδή έπεσε στην αμαρτία, γι΄ αυτό είναι ανάγκη να κλαίει! Στη χαρά τη δανεισμένη από τον Χριστό δεν χωρεί το κλάμα, γιατί είναι χαρά αναστάσιμη!”

Διαβάστε ακόμα