Του Κώστα Νούση, Θεολόγου
Μπερδεύτηκαν οι πιστοί. Άλλοι πνευματικοί πατέρες (επίσκοποι, ιερείς και μοναχοί) μιλάνε υπέρ και άλλοι κατά του εμβολίου. Δεν μπορεί, κάποιο πρόβλημα υπάρχει εδώ. Ο καθένας λέει τη γνώμη του και φαίνεται πως κανείς δεν νοιάζεται για το Άγιο Πνεύμα. Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης έγραφε πως αν ο Αδάμ είχε ρωτήσει τον Θεό πριν την τραγική βρώση, δεν θα έπεφτε στο προπατορικό αμάρτημα. Εμείς, άραγε, ρωτήσαμε τον Κύριο πώς θέλει να χειριστούμε την πανδημία ως πιστά μέλη του Σώματός του;
Τα πράγματα, θεωρώ, ότι τα βάζει στη θέση τους η Θεολογία και η Παράδοση της Εκκλησίας μας. Ευθύς εξαρχής να αναφέρουμε ότι δυο χιλιάδες χρόνια τώρα εκκλησιαστικής ιστορίας ποτέ δεν έκλεισαν οι ναοί στις πανδημίες ούτε έγινε συζήτηση για αλλαγή του τρόπου μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας. Οι λιτανείες είχαν θεραπευτικό σκοπό δια θαυματουργικής θείας επέμβασης. Σήμερα θεωρήθηκαν όλα αυτά μεσαιωνισμοί και απαξιώθηκαν ακόμη και από ηγετικά στελέχη της Εκκλησίας. Σημεία των καιρών. Τα ίδια τα πράγματα μάς δείχνουν από μόνα τους ολοκάθαρα πως παρά τα μέτρα αυτά και την τεράστια πρόοδο της ιατρικής συγκριτικά με το παρελθόν, η πανδημία ζει και βασιλεύει και φαντάζει αήττητη ακόμη και στα εμβόλια, τον υποτιθέμενο μονόδρομο σωτηρίας, σύμφωνα με κάποιους γιατρούς και… Επισκόπους.
Και εδώ είναι το παράδοξο: με ποια αρμοδιότητα ένας εκκλησιαστικός άνδρας μιλάει για κάτι στο οποίο είναι αναρμόδιος; Γιατί συγχέει τον πνευματικό του ρόλο με τον επιστημονικό της ιατρικής επιστήμης; Μπορεί, φυσικά, και πρέπει η Εκκλησία να πει ότι η κλασική ιατρική είναι δεκτή και ευλογημένη αιώνες τώρα, ωστόσο αυτή η εμμονή με την εμβολιολογία αρχίζει να υπερβαίνει κάθε όριο, φτάνοντάς μας…. στα όρια! Μια αστείρευτη εμβολιολογία που αντικατέστησε τον θεολογικό και αγιοπνευματικό λόγο, μαρτυρώντας την αντίστοιχη πενία των πνευματικών μας ηγητόρων…
Ως έσχατο μέσο καταντήματος αυτής της απύθμενης φλυαρίας εκ στόματος των ηγουμένων ημών αποδεικνύεται η επιβολή της υπακοής. Η χριστιανική υπακοή δεν είναι στρατιωτική πειθαρχία ώστε να επιβάλλεται, αλλά χαρισματική οδός που εμπνέεται. Ο παπισμός των Ορθοδόξων Επισκόπων εν προκειμένω απίστευτος και προκλητικός: θεωρούν αλάθητη κάθε απόφανσή τους και προβαίνουν σε ψυχολογικό μπούλινγκ ενάντια σε όποιον φοβάται ή αντιτίθεται στη θέση τους. Πρόκειται για μια μαγική αντίληψη περί κατοχής και επιβολής του αλάθητου μέσω του επισκοπικού και συνοδικού συστήματος, τη στιγμή που ο ρωμαιοκαθολικισμός και η εκκλησιαστική ιστορία μαρτυρούν σαφέστατα περί του αντιθέτου και της εν προκειμένω διαστροφής!
Τυφλή υπακοή απάδει ακόμη και προς την άλογη κτίση, πόσο μάλλον στους εν Χριστώ απελεύθερους από τον διάβολο και την αμαρτία. Τα ζώα πολλές φορές μουλαρώνουν, για παράδειγμα, και μένουν αμετακίνητα στυλώνοντας με πείσμα τα πόδια στις ορέξεις και προσταγές των αφεντικών τους. Εμείς έχουμε στην Εκκλησία πατέρες και όχι προϊσταμένους και αφεντάδες κάθε λογής. Κανείς δεν μπορεί να επιβάλει μια ιατρική πράξη πειραματικού χαρακτήρα. Και να τη βαφτίζει και προδοσία της πίστεως! Και ειδικά όταν υπάρχουν άμεσες και ορατές θανατηφόρες παρενέργειες. Δυστυχώς, τα «ιατρικά» επιχειρήματα των επισκόπων μας, δεν αποδείχνονται συνηθέστατα απλώς αντιεπιστημονικά, αλλά και καταργούντα την κλασική αριστοτελική λογική. Η δε αμετροεπής χρήση παραδειγμάτων από τους οσίους γεροντάδες της εποχής μας, έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής και αντοχής. Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου… Πώς και πότε μίλησε ο εκάστοτε όσιος και γέροντας; Μπορούμε να χρησιμοποιούμε ισοπεδωτικά και οριζοντίως τις εξατομικευμένες ποιμαντικές συμβουλές τους, χωρίς να λάβουμε υπόψη όλες τις ισχύουσες παραμέτρους των κάθε φορά διαφορετικών περιστάσεων;
Η εν Χριστώ υπακοή έχει προαιρετικό και διαλογικότατο χαρακτήρα. Μεταξύ πνευματικού πατρός και τέκνου αυτού. Εξατομικευμένη και προπαντός μυστηριακή. Εκκλησιαστική και όχι ατομοκεντρική. Ποτέ δεν είναι άλογη και ειδικότερα… τυφλή! Το έδειξε, άλλωστε, και ο Χριστός στη Γεθσημανή, όταν ζήτησε έμμεσα την απομάκρυνση από τον ίδιο του πικρού ποτηρίου του μαρτυρικού θανάτου. Η περίπτωση της «τυφλής» υπακοής των αρχαρίων κυρίως μοναχών έχει άλλη διάσταση και δεν πρέπει να την προσαρμόζουμε σε όλα τα δεδομένα ωσεί πανάκεια. Λίγη διάκριση…
