Σήμερα Κυριακή Ι’ Λουκά, τη λεγομένη της συγκυπτούσης (Λουκ. ιγ’ 10-17), 5η Δεκεμβρίου γιόρτασε η Εκκλησία μας τον Όσιο πατέρα ημών Σάββα τον Ηγιασμένο (439-532 μ.Χ.), έναν από τους μεγαλύτερους ασκητές της αρχαίας αδιαίρετης Εκκλησίας μας. Πάντοτε ο εκάστοτε Μητροπολίτης Ιερισσού επισκέπτεται και τελεί τη Θεία Λειτουργία στην Κωμόπολη της Βαρβάρας, διότι την κυριώνυμο ημέρα της Αγίας Βαρβάρας γιορτάζει η Χαλκιδική με επίκεντρο την ομώνυμη Ενορία Στρατωνίου, όπου η μεγαλοπαρθενομάρτυς Βαρβάρα τιμάται μεγαλοπρεπώς ως Προστάτης των Μεταλλωρύχων. Κρατώντας αυτό το έθιμο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ μετά τον χθεσινό πανηγυρισμό στό Στρατώνι, επεσκέφθη με τον Διάκονό του π. Αμφιλόχιο Χάϊτα τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Βαρβάρας, με παρούσα την περίπυστη και θαυματουργή εικόνα της Αγίας Βαρβάρας, που χθες τιμήθηκε δεόντως στο περίφημο Εξωκκλήσι της.
Οι ενορίτες της Βαρβάρας υπεδέχθησαν με έκδηλη χαρά τον Ποιμενάρχη τους, με επικεφαλής τον εκλεκτό Εφημέριό τους Αιδ. π. Σίμωνα Καρναβά, πνευματικό τέκνο και ανάστημα του Επισκόπου μας. Το Ιερό Αναλόγιο ετίμησε πέραν των τοπικών Ιεροψαλτών και ο Λαμπαδάριος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Στεφάνου Αρναίας και εκκλησιαστικός υπάλληλος των Γραφείων της Ιεράς μας Μητροπόλεως κ. Πέτρος Κοτρότσιος.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος συνταίριαξε τη βιοτή του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Σάββα με το μήνυμα της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής που υπενθυμίζει στον καθένα μας τη “γεύση” της αναστάσιμης Ευχαριστιακής Συνάξεως, αφού το Ιερό Κείμενο διασαλπίζει: «έξ ημέραι εισίν εν αις δει εργάζεσθαι», δηλαδή, «έξι ημέρες είναι αρκετές που μπορεί να εργάζεται ο άνθρωπος» (Λουκ. ιγ’ 14).
Ο Όσιος Σάββας, είπε ο Δεσπότης, καταγόταν από τη Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και από γονείς ευσεβείς και περιφανείς. Από παιδί αφιερώθηκε στη μοναχική ζωή, γι’ αυτό και κατέφυγε στο Μοναστήρι των Φλαβιανών, όπου έδειξε τα πρώτα δείγματα του ενάρετου και ένθεου χαρακτήρα του. Αργότερα θέλησε να επισκεφτή τα Ιεροσόλυμα και τους Αγίους Τόπους και νέος δεκαοχτώ ετών κατέφυγε στον Μεγάλο Ασκητή της ερήμου Όσιο Ευθύμιο και ζήτησε να γίνη μαθητής του. Ο καθηγητής της ερήμου Ευθύμιος θέλοντας πρώτα να τον προγυμνάση, προτού τον δεχθεί στη Λαύρα του τον έστειλε στον Μεγάλο Ασκητή Θεόκτιστο. Ο Άγιος Σάββας αναδείχθηκε Μέγας Ασκητής. Ίδρυσε κοντά στα Ιεροσόλυμα την ομώνυμη Μονή του. Η Μονή του Αγίου Σάββα απέκτησε πλήθος Μοναχών, τους λεγόμενους Σαββαΐτες. Το 614 μ.Χ. αριθμούσε πέντε χιλιάδες Μοναχούς. Είχε δική της τάξη και δικό της λειτουργικό τυπικό. Το τυπικό των Ακολουθιών που χρησιμοποιεί σήμερα η Εκκλησία μας έχει την αρχή του στο τυπικό της ιστορικής αυτής Μονής.
Ο Όσιος Σάββας, παρετήρησε ο Σεβασμιώτατος, έλαβε ενεργό μέρος στη διαμάχη της Εκκλησίας με τους μονοφυσίτες και δύο φορές ήρθε στην Κωνσταντινούπολη ως πρεσβευτής στα χρόνια των βασιλέων Αναστασίου και Ιουστινιανού και αγωνίστηκε για την ορθόδοξη πίστη. Άφησε τα εγκόσμια σε πολύ μεγάλη ηλικία των 93-94 ετών και ετάφη στη Μονή του, όπου και θησαυρίζεται άφθαρο το Ιερό του Λείψανο.
Και κατέληξε ο Δεσπότης: «Ο Μέγας Σάββας δεν αρκείτο μόνο στην υλική τροφή, αλλά επιθυμούσε τη “γεύση” του Πνεύματος! Δε μιλούσε τη γλώσσα της ταραχής και του θορύβου της κοσμικής Βαβέλ. Μιλούσε τη γλώσσα του Πνεύματος, η οποία μας οδηγεί να στηριζόμαστε όχι σε σαθρά σχήματα, ούτε και να τρεφόμαστε μόνο με τροφή θνητή, κατά τα λόγια του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου! Δεν παλεύουμε με το σχετικό και εφήμερο. Δεν ελπίζουμε στο πρόσκαιρο. Ζητούμε “αντί των φθαρτών τα άφθαρτα”, καθώς ο Μέγας Βασίλειος μας βεβαιώνει στη Λειτουργία του, αφήνοντας το Πνεύμα με τις δωρεές Του να πλάθη και να ορίζη τη διάρθρωση του ανθρώπινου είναι μας, σαν Το βλέπουμε με τους ψυχικούς οφθαλμούς να προτρέχη εκεί που ο Χριστός ιερουργεί τη σωτηρία μας, σαρκούμενος, σταυρούμενος, ανιστάμενος και αναλαμβανόμενος! Ο Άγιος Σάββας προσέφερε τον εαυτό του στον Θεό, παρακαταθέτοντας σ’ Αυτόν τη ζωή ολόκληρη και την ελπίδα του! Στην Αναστάσιμη Ευχαριστιακή Σύναξη ο άνθρωπος ολάκερος, σώματι και πνεύματι, εισέρχεται στον ασύνθετο κόσμο της άκτιστης Τριαδικής Χάριτος και συγχρόνως δέχεται μέσα του τον Χριστό” συν Πατρί και Πνεύματι”!»
Προ της Απολύσεως ο Σεβασμιώτατος προεχείρισε σε Σταυροφόρο Οικονόμο τον π. Σίμωνα Καρναβά, εκτιμώντας τους πνευματικούς του κόπους, την άοκνη μέριμνα για το ποίμνιό του και τη μεγάλη του φροντίδα για τα νειάτα! ΑΞΙΟΣ!!!
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
