Του Θεοφιλ. Επισκόπου Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Προδρόμου

Κι αν, κατά τη Σοφία Σολομώντος, το οσιακό εν Χριστώ, το τίμιο, ουχί κατ’ άνθρωπον αλλά κατά Θεόν, το όντως σπουδαίο εν τη αφανεία του, δεν λογίζεται με τα αριθμητικά τεχνάσματα της λογικής, με τα μέτρα τα δικά μας εν ολίγοις, τότε με τι;

Η απάντηση δίδεται από την υμνολογία της Εκκλησίας, Όγδοος Αναβαθμός Ήχου Βαρέως: “Κύκλῳ τῆς τραπέζης σου, ὡς στελέχη βλέπων τὰ ἔκγονά σου, χαῖρε εὐφραίνου, προσάγων ταῦτα, τῷ Χριστῷ Ποιµενάρχα”. Ένα γύρω από το τραπέζι σου, γέροντα σεπτέ, θα βλέπεις να κυκλώνουν τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου, κι εσύ θα τα σπρώχνεις με φόρα να πέσουν στα πόδια του όντως Ποιμένος Χριστού.

Έτσι λογίζεται το διάβα μας στη γη. Πόσα παιδιά γεννήσαμε στην Κολυμπήθρα και πόσα αναγεννήσαμε στο λίθο της Αγίας Τραπέζης. Και πόσα εξ αυτών στείλαμε ως σφαίρες φωτός στους ουρανούς. Και είναι πολλά, πάτερ και δέσποτα, Πατριάρχα και όντως Ποιμενάρχα. Είναι πολλά. Και μέρες σαν αυτές, των ονομαστηρίων σας, τρέχουν ξέφρενα ως βρέφη αγγελικά πέριξ της Τραπέζης σας, βρίσκοντας αρχή και τέλος στην αγκαλιά σας. Πολλά τα έτη!