Τήν Τετάρτη 30 η Μαρτίου τ. ἔ. στίς 6 τό ἀπόγευμα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό τουπ. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα, ἐπεσκέφθη τή γενέτειρα τοῦ Ἀριστοτέλη, τά ξακουστά Στάγειρα καί ἐτέλεσε τή Δ΄ Ἑσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία τῶν Τιμίων Δώρων, προηγηθείσης βεβαίως τῆς Θ΄ Ὥρας, κατά τό πρόγραμματῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Νά σημειωθῆ ὅτι ἡ Ἐνορία αὐτή ἀπέκτησε τόν τελευταῖο καιρό ἕνανἐκλεκτό Ἐφημέριο, τόν ἁγιορείτη Παν. Ἀρχιμ. π. Εὐλόγιο Τσαλαπατάνη, ὁὁποῖος ἤδη ξεκίνησε νά θέτη τήν προσωπική του παραδοσιακή καίἁγιορείτικη σφραγίδα στόν Ναό του. Παρών καί συμπροσευχόμενος ὁ καλόςἘφημέριος τῆς Στρατονίκης Παν. Ἀρχιμ. π. Εύστράτιος Λιασσῆς. ΤόνΣεβασμιώτατο ὑπεδέχθησαν πρό τῶν πυλῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Νικόλαος Κεφαλᾶς καί ὁ Τοπικός Πρόεδρος κ. ΔημήτριοςΦαναρᾶς, ἐπικεφαλῆς τοῦ εὐλογημένου Λαοῦ τῆς Κωμοπόλεως, ὁ ὁποῖοςκαί φιλόχριστος εἶναι καί φιλόκαλλος. Στήν προσλαλιά του ὁ Σεβασμιώτατος καί κάτω ἀπό τό χθαμαλό φῶςτῶν κεριῶν καί τῶν κανδηλῶν πού εἶχε εὐπρεπίσει ὁ π. Εὐλόγιος σέ ὅλοτόν Ναό, τόν Ναό πού μοσχοβολοῦσε ἀπό τά ἄνθη τοῦ ὑψωμένου στόκέντρο του Τιμίου Σταυροῦ λόγω τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως,μίλησε γιά τήν ἀξία τῆς ταπεινώσεως πού ἐκφράζεται στήν ὈρθόδοξηΘεολογία ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ, μᾶλλον δέ, ἀπό τό ὕψος τοῦ Γολγοθᾶ,ἀπό τό ὁποῖο ὁ Κύριος οἰκονομώντας τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου “παρεδόθηἑκουσίως εἰς τό σταυρωθῆναι”!
Ταπείνωση, εἶπε ὁ ὁμιλητής, εἶναι ἡ θεοΐδρυτη καί θεοσύσαστηἈρετή, τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση βιώνει ὡς «Δεσποτική ἐντολή καίστολή», κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή. Γιά νά συμπληρώση ὁ ἴδιοςὁ Ὅσιος : «Ὅ,τι εἶναι τό ἁλάτι γιά κάθε τροφή, τοῦτο εἶναι ἡ ταπείνωση γιάκάθε ἀρετή. Ἄν τήν ἀποκτήσουμε, μᾶς κάνει υἱούς τοῦ Θεοῦ καί μᾶςπαριστάνει ἐνώπιόν Του χωρίς ἔργα ἀγαθά ἀπό μέρους μας. Γιατί χωρίςαὐτήν ὅλα τά ἔργα μας εἶναι μάταια καί ὅλες οἰ ἀρετές καί ὅλες οἱ ἐργασίεςμας»!
Στήν πρός Φιλιππισίους του Ἐπιστολή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περιγράφειἐναργέστατα πῶς ὑπέδειξε καί σάρκωσε τήν ἀρετή τούτη στή γῆ, ὁ Υἱός τοῦΘεοῦ ὅταν ἔγινε καί ἄνθρωπος: «…ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωποςἐταπείνωσε ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέσταυροῦ…», δηλαδή, «… μίκρυνε μόνος Του πρός καιρόν τή δόξα Του καίἔλαβε μορφή δούλου, γενόμενος ὅμοιος μέ τούς ἀνθρώπους. Καί κατά τόἐξωτερικό φαινόμενο βρέθηκε σάν ἄνθρωπος, ἐνῶ πραγματικῶς δέν ἦτανμόνο ἄνθρωπος, ὅπως φαινόταν, ἀλλἀ ἦταν συγχρόνως καί Θεός. Καίἐταπείνωσε τόν ἑαυτό Του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καί μάλισταθανάτου σταυρικοῦ, πού ἦταν ὁ πλέον ὀδυνηρός, ἐπονείδιστος καίἀτιμωτικός θάνατος» (Φιλ β΄ 7-8)!
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ταπεινός γίνεται ὁ ἄνθρωπος σάνπαύει νά θεωρῆ τόν ἑαυτό του κέντρο τῶν πάντων· τό πᾶν ἀνήκει στόνΘεό… Ἄραγε, ἡ τέχνη τῆς ταπεινώσεως δέν εἶναι καθόλου τό νά γίνης τοῦτοἤ ἐκεῖνο, ἀλλά νά εἶσαι ἀκριβῶς στό μέτρο πού σοῦ δόθηκε ἀπό τόν Θεό,κατά τόν π. Παῦλο Εὐδοκίμωφ, ἤ καλύτερα κατά τό μέτρο πού σοῦδωρήθηκε ἀπό τόν Θεό, κατά τόν κυρ Φώτη Κόντογλου! Ἡ ταπείνωση,λοιπόν, σέ ἑνώνει μέ τόν Θεό καί σέ ὠθεῖ νά καταθέσης μπροστά στόνΣταυρό Του ὁλόκληρο τό εἶναι σου, καί τότε ξαφνικά ὁ Χριστός σηκώνειἀντί γιά σένα τή μοναξιά καί τήν καταθλιπτική βαρύτητα τῆς ζωῆς σου!».
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σύλλογος ΓυναικῶνΣταγείρων στήν μόλις πρό ὀλίγου καιροῦ ἀνακαινισμένη ὑπέροχα αἴθουσαπολλαπλῶν ἐκδηλώσεων τῆς Ἐνορίας πού βρίσκεται κάτω ἀπό τόπαπαδόσπιτο, προσέφερε νηστίσιμα κεράσματα σέ ὅλο τό Ἐκκλησίασμα…
