Του Ιωάννου Μπουγά, Θεολόγου
Πολλοί χριστιανοί κληρικοί και λαϊκοί, και μάλιστα κάποιοι εξ αυτών με διεθνές κύρος, προσπαθώντας να βοηθήσουν στην κατάπαυση του πολέμου στη μαρτυρική Ουκρανία, με μηνύματα και δηλώσεις τους παροτρύνουν τους πιστούς στην τέλεση προσευχής, στη δημιουργία ειρηνικής συνείδησης και στην αόριστη συνεισφορά τους στην ειρήνευση και καταλλαγή των εμπολέμων αδελφών μας.
Αυτά τα ευσεβιστικού τύπου μηνύματα, τα οποία και υποδηλώνουν υποκρισία, ενίοτε και διπροσωπία, διότι πολλές φορές οι εκφέροντες αυτά στήριξαν με διαφόρους τρόπους τον Ρώσο κατακτητή, προέρχονται από κάποιους, οι οποίοι στο παρελθόν υπήρξαν μέλη παρεκκλησιαστικών οργανώσεων, που καθόρισαν τον ψεύτικο χριστιανικό τρόπο ζωής και ενδεχομένως επηρεάζουν ακόμη πολλούς, δημιουργώντας έναν καθωσπρεπισμό και πάντοτε βεβαίως απαιτούν υπακοή ή και υποταγή στην κρατική εξουσία και μάλιστα στην θρησκευτική – εθνικιστική, όπως αυτή της Ρωσίας. Χλιαρά μηνύματα αλλά: «Οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός ούτως ότι χλιαρός ει, καὶ ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου». (Αποκ. 3, 16)
Η χριστιανική ειρήνη δεν είναι ψυχολογικό βίωμα, ούτε η έλλειψή της δημιουργεί γλυκανάλατα συναισθήματα πόνου ή θλίψης και η απουσία της δέν αναπληρώνεται με ευχολόγια, που βολεύουν τη δική μας ζωή καλοπέρασης, ούτε η παρότρυνση για προσευχή από το άνετο σημείο του καναπέ της κατοικίας μας, σημαίνει θυσία και συνταύτιση με τους μάρτυρες αδελφούς στην Ουκρανία, εν έτει 2022, τους δολοφονουμένους από τα όργανα τού ρωσικού επεκτατισμού. Η ειρήνη του Χριστού βιώνεται στην ευχαριστιακή σύναξη.
Η προσευχή είναι σημαντική απάντηση όταν συνδέεται με τη θυσία όπως αυτή του Χριστού, ο οποίος προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών και μετά θυσιάστηκε στον Σταυρό. Η δράση για ειρήνη είναι απότοκος του Σταυρού και της Αναστάσεως επειδή ο Χριστός «αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τω Θεώ διά του σταυρού, αποκτείνας την έχθραν εν αυτώ». (Εφ. 2,16). Η συμφιλίωση γίνεται στο σώμα Του δηλαδή την Εκκλησία, η οποία σήμερα επειδή ένα μέλος της παρουσιάζει εωσφορική πρακτική φαίνεται στην ιστορική της διάσταση διεσπασμένη.
Η προσευχή γίνεται πράξη όταν στηρίζεται στη σχέση ανθρώπου και Χριστού, στη σχέση εμπιστοσύνης στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας εκεί που η ειρήνη, η σύναψη δηλαδή αγαπητικών σχέσεων πραγματώνεται στο κοινό ποτήριο σε μια λειτουργική πράξη όπου όλα τα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας συμμετέχουν. Αυτή η λειτουργική πράξη σήμερα είναι αναγκαία για να σταματήσει ο αδελφοκτόνος πόλεμος. Να τελεστεί δηλαδή Συλλείτουργο όλων των Πατριαρχών και Αρχιεπίσκοπων, Πρεσβυτέρων Κληρικών και λαϊκών όλου του λαού του Θεού, Ρώσων και Ουκρανών και άλλων λαών. Ένα Συλλείτουργο, που θα πραγματοποιηθεί στο χώρο των εχθροπραξιών ή οπουδήποτε αλλού η ταυτόχρονα σε όλη την οικουμένη, αρκεί να είναι όλοι όσοι πιστοί θυσιάζουν την εγωιστική επεκτατική τους διάθεση προκειμένου να συναντήσουν τον Χριστό, τον άρχοντα της ειρήνης και τους αδελφούς τους.
Ο Πατριάρχης της Μόσχας ως διάδοχος των Αποστόλων ο «εις τύπον και τόπον Χριστού ευρισκόμενος» μπορεί να προκαλέσει και να πράξει αυτήν τη δυναμική κίνηση ειρήνης και καταλλαγής. Αφού ο χριστιανός δεν μπορεί να σταθεί, με οποιονδήποτε τρόπο πράξης ή σχέσης ή με την βολική προσευχή, μαζί με τους βασανισμένους στην Ουκρανία μάρτυρες συνανθρώπους του, καλύτερα να συμμετάσχει σε αυτό το παγκόσμιο Συλλείτουργο, στο οποίο θα θυσιαστεί και θα αναστηθεί για μιάν ακόμη φορά ο Χριστός και μαζί του όλοι οι συμμετέχοντες, όσο για τα υπόλοιπα ξέρει Εκείνος.
