Του Πρωτοπρ. Νεκταρίου Μαρκάκη

Τη νύχτα του Πάσχα, της Αναστάσεως, μας προσφέρει ο Χριστός το πασχαλινό δείπνο, την Θεία Λειτουργία. Πολλοί χριστιανοί προτρέχουν να φάνε στο σπίτι τους πριν ολοκληρωθεί το πασχαλινό δείπνο της Θείας Λειτουργίας. Μια τέτοια (κακιά) συνήθεια στιγματίζει ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους (Α’ Κορ. 11, 20-21).        

Ο Απόστολος διαπιστώνει ότι πολλοί προλαβαίνουν και τρώνε σπίτι τους, στο δικό τους δείπνο, στο “ἴδιον δεῖπνον” και έτσι δεν συμμετέχουν στην Θεία Λειτουργία, στο δείπνο του Κυρίου, στο “Κυριακὸν δεῖπνον“. “Ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον δεῖπνον προλαμβάνει ἐν τῶ φαγεῖν” (Ενδεχομένως αυτό το χωρίο να υπονοεί την προευχαριστιακή νηστεία).        

Διαπιστώνεται η συνήθεια πολλών να περιφρονούν το δείπνο του Κυρίου και να μην έχουν υπομονή να δειπνήσουν αφού πρώτα λειτουργηθούν.

Με τί όρεξη τρώμε τη νύχτα του Πάσχα εάν πρώτα δεν έχουμε καταδεχθεί το πασχαλινό δείπνο του Κυρίου; Ποια ωφέλεια προκύπτει εάν συμμετέχουμε σε όλες τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος, όμως βιαστούμε να φύγουμε τη νύχτα του Πάσχα;