Του Αρχιμ. Τιμοθέου Γεωργίου, Προϊσταμένου του Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Χαροκόπου Καλλιθέας
Η Εκκλησία της Αναστάσεως, στην οικουμενική της αποστολή, δεν είναι οργάνωση κάποιων “καθαρών” ή “ειδικών” της πνευματικής ζωής, που απευθύνεται προς ορισμένους “μακράν”, αλλάΣώμα Χριστού που βιώνει την Πατρότητα του Θεού και την αδελφότητα των ανθρώπων, μέσα από τον διάλογο που ξεκίνησε τότε με την πτωτικήαλλά όχι χαμένηΣαμαρείτιδα που δεν έχει εκπέσει της αγάπης Τουκαι γίνεται ιεραπόστολος και ισαπόστολος.Ο Χριστός αποκαλύφθηκε στο βάθος της που δεν εξαντλείται στις πράξεις, στην ανολοκλήρωτη ύπαρξή γυναίκας αυτής που διψάει για Ζωή, για Μεταμόρφωση και της αποκαλύπτει την αναστάσιμη καιφωτεινή της πλευρά.Ίσως για την κρίση μας να μην είχε όσα καθιερωμένα νομίζουμε ότι “απαιτούνται”, αλλά όπου θέλει πνει,σε εκείνη αποκαλύπτεται, με εκείνη διαλέγεται εν πνεύματι και αληθεία και συνεχίζει να διαλέγεται με όσους δεν σταματούν να αναζητούν, να διψούν τον όντως Όντα, την αγάπη Του και την ελευθερία Του. Τίθεται δε απέναντι σε ότι συρρικνώνει το νόημα Του στην ιστορία, μέσα από τον προφητικό λόγο ενός μεγάλου Εκκλησιαστικού ανδρός του Μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε:
“Μια συνάντηση που πραγματοποιείται πλησίον της σεβασμίας πηγής της Παλαιάς Διαθήκης, της πηγής του Ιακώβ, μέσα σε έρημο, σε φρέαρ βαθύ, τόσο βαθύ όσο βαθιά είναι και η Παράδοση που αντιπροσωπεύει. Από τον ιερό αυτό τόπο των παραδόσεων που προσφέρει ένα είδος ζωής, μια άποψη βίου και καταυγάζει ένα είδος δίψας που έχει βάθος, ό Κύριος βυθίζει το βλέμμα Του και ατενίζει το δράμα της ανθρωπότητας που περιμένει την σωτηρία, τις «λευκές προς θερισμό χώρες» και όχι μόνο εναγκαλίζεται και θωπεύει με το βλέμμα Του την ανθρωπότητα αλλά και συνάπτει αποκαλυπτικό διάλογο μαζί της στο πρόσωπο όχι ενός ενάρετου «ημέτερου» ακολούθου Του αλλά σε μια ευτελεστάτη και απεριμμένη εκπρόσωπο της ανθρωπότητας. Η Σαμαρείτιδα σύμφωνα με τις κρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις και το κριτήριο της ηθικής, δεν εκπροσωπεί την «υγιαίνουσα» ανθρωπότητα αλλά ότι το απόβλητο και ανάξιο ενώπιον του Θείου Συνομιλητού. Ακόμα και οι μαθητές Του απορούν που ο Χριστός κάνει συζήτηση – μιλά με μια γυναίκα κάτι αντίθετο με τα ήθη της εποχής και όμως ο Χριστός μια νέα ταυτότητα και προοπτική ζωής. Την Σαμαρειτιδα επέλεξε ο Κύριος για να μας μυήσει στην έννοια και στο βίωμα της Πατρότητας του Θεού και της αδελφότητας των ανθρώπων, έχει πλήρη συναίσθηση της αποστάσεως, αλλά ο Κύριος παραμερίζει όλες τις παραδόσεις που γίνονται νεοπλάσματα, διασχίζει την άγονη και στείρα έρημο των προλήψεων και του φανατισμού, γκρεμίζει τα τείχη της μισαλλοδοξίας και δεν σταματάει σε ένα αποτροπιασμό της συμβατικής ευπρέπειας ενώπιον της ανηθικότητας, τολμά να προχωρήσει πέραν της ασχήμιας της ανθρωπότητας προς το θείο κάλλος της ψυχής που είναι εικόνα του Θεού: Ιδού πρόσωπο προς πρόσωπο ο Θεός και η εικόνα Του.
Προχωρά προς το κέντρο της ανθρωπότητας, την Σαμαρείτιδα, την ψυχήν της και συνάπτει με αυτήν διάλογο. Την οδηγεί σε αυτογνωσία, σε επίγνωση της πραγματικής της ανάγκης και δίψας, σε ανακάλυψη του εαυτού της, σε εκκαθάριση των ψευδαισθήσεών της. Και όταν έχει συντελεσθεί η κάθαρση τότε αποκαλύπτει το ύπατο αγαθό. Ζωή που γεννιέται «εξ ύδατος και πνεύματος» και συνεχίζει να περπατιέται «ἐν πνεύματι καίἀληθείᾳ». Η διδαχή απλή : Ο Θεός δεν ανήκει σε κάποιους αλλά σε όλους μέχρι των πλέον απίθανων περιπτώσεων και όλοι οι άνθρωποι – χωρίς εξαίρεση – ανήκουν σε Αυτόν! Και απευθύνεται και πορεύεται ο Θεός προς τους ανθρώπους χωρίς κανένα εμπόδιο να είναι ικανό να εμποδίσει την εκδήλωση της Αγάπης Του προς αυτούς! Εκεί που υψώνονται μεσότοιχα Εκείνος ανοίγει λεωφόρους, για να πορευτεί η Βασιλεία Του και όταν ο άνθρωπος προβάλλει τον βόρβορο για να Τον απογοητεύσει και να τον κρατήσει μακριά του, Εκείνος είναι ικανός να ανθίσει εαρινά κρίνα και να μετουσιώσει την λάσπη εις κάλλος. ¨Όταν ο άνθρωπος φθάνει στο έσχατο σημείο να αποξενωθεί του Θεού τοποθετεί μεταξύ εαυτού και Εκείνου Σταυρό, ο Θεός τον αίρει επί των ώμων Του και προσηλώνεται επ΄αυτού και αντιδίδει την Ανάστασιν”.
Μακαριστού Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος
