Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσόπουλου, Θεολόγου – Κοινωνιολόγου
Προ ετών στην πολιτική σκηνή του τόπου μας κυριαρχούσαν δύο συνθήματα και ενώ αντιπάλευε το ένα το άλλο, στην αυριανή γιορτή βλέπουμε να συνυπάρχουν, να συνεργάζονται να αλληλοσυμπληρώνονται. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ έλεγαν κάποιοι, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ φώναζαν άλλοι.
Πράγματι, τα πρόσωπα που μνημονεύει το συναξάρι της Γ΄ Κυριακής μετά το Άγιο Πάσχα (αύριο δηλαδή) δικαιώθηκαν για τις επιλογές τους να βρίσκονται κάτω από τον Σταυρό τις φρικτές ώρες της δοκιμασίας Του ή να Τον ζητήσουν με τόλμη και να Τον ενταφιάσουν αν και άπνους, άλαλος, νεκρός. Υπήρξαν μαζί Του όταν όλοι αποδοκίμαζαν και οι πολλοί είχαν κρυφτεί.
Η καλύτερη αμοιβή ήρθε όταν στις γυναίκες αυτές πρωτοεμφανίσθηκε μετά την Έγερσή Του, τότε που πήγαιναν με περίσσιο θάρρος να Τον επισκεφτούν στο Μνήμα Του. Αψήφησαν για μια ακόμη φορά τον περίγυρο, τους στρατιώτες, τις συνέπειες. Μίλησε η συνείδηση, φάνηκε η ευγνωμοσύνη, προκρίθηκε το καθήκον.
Έχουμε μάθει να πλησιάζουμε, να χειροκροτούμε, να καμαρώνουμε για τις σχέσεις μας με ισχυρούς όσο εκείνοι είναι στις θέσεις τους. Όταν τις χάσουν τότε τους ξεχνάμε, ενίοτε τους κρίνουμε, ακόμα και τους αποδοκιμάζουμε. Δεν θα μας κάνουν ρουσφέτια πια, δε θα ικανοποιήσουν αιτήματα, δε θα λάβουμε καταξίωση από τη σχέση μαζί τους, μας είναι άχρηστοι και αχρείαστοι για να ικανοποιούν τα θέλω μας, Εμείς όμως είμαστε οι αχρείοι και οι Ά-Χριστοι. Το βλέπουμε ιδιαίτερα μετά από εκλογές. Ποια είναι άραγε η συμπεριφορά μας στους ηττημένους που μέχρι πριν λίγο χειροκροτούσαμε;
Τα πρόσωπα που φιλοξενεί το αυριανό εορτολόγιο μας δείχνουν οδό για να βαδίσουμε και δράση να μιμηθούμε. Άνδρες και γυναίκες, επώνυμοι και ανώνυμοι, ήταν με τον Κύριο σε ώρες κρίσιμες, μοναδικές και οριακές και σε τόπους που είναι ταυτισμένοι με την καταδίκη, την ατίμωση, το τέλος. Τίμιος Σταυρός και Άγιος Τάφος. Δύο τόποι γεμάτοι πόνο, απογοήτευση, αδικία. ΤΟΠΟΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Μας υπενθυμίζουν όλοι με τις επιλογές τους ότι ο αγώνας τους δικαιώθηκε μεν, αλλά και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Μας διδάσκουν ότι πρέπει να διακρίνουμε την ειλικρίνεια καρδιάς από το προσωπικό συμφέρον, να αντιλαμβανόμαστε την ιδιοτέλεια και το ψεύδος, να προβάλουμε το θάρρος και να επαινούμε την πρωτοβουλία, να αποφεύγουμε τους ριψάσπιδες και να εντοπίζουμε τους χαμαιλέοντες που έχουν κατακλύσει κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, της πολιτικής γιατί όχι και της εκκλησιαστικής ζωής.
