Του Ιωάννου Π. Μπουγά – Θεολόγου
Ο απλός παπάς της Ορθοδόξου Εκκλησίας (άγαμος ή έγγαμος) δεν κάνει θαύματα, μήτε κατασκευάζει αυτά. Εξάλλου ούτε ο Χριστός έκαμε «θαύματα» αλλά σημεία, δείχνοντας έτσι το τρόπο μιας διαφορετικής κοινωνίας που δεν ανάγκη το χρόνο και τον τόπο αλλά είναι αιώνια. Ο χριστιανός δεν έχει την ανάγκη θαύματος για να πιστέψει στον Χριστό και ν α συμμετάσχει στη Θεία Λειτουργία.
Ο απλός παπάς δεν είναι μια σύγχρονη Πυθία όπου διάφοροι χρησμολάχνοι άρχοντες πηγαίνουν σε αυτόν για να τους πει το μέλλον η οτιδήποτε άλλο, εκστασιαζόμενη λέγοντας ασυναρτησίες. Ο ιερεύς επικαλείται όπως και κάθε μέλος της Εκκλησίας τη βοήθεια του Θεού συμμετέχοντας στα μυστήρια της Εκκλησίας χωρίς να ζητά την αίσια έκβαση των πραγμάτων. Δεν δηλώνει και δεν δείχνει χαρισματούχος αλλά είναι εργάτης των καρπών του Αγίου Πνεύματος.
Ο απλός παπάς είναι ένα μέλος της κοινωνίας με τα προβλήματά του και τις αγωνίες του.
Ο απλός παπάς λειτουργεί στον καθορισμένο από τον Επίσκοπο ναό, στην ενορία του κυρίως, και τελεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και τις άλλες ακολουθίες όπως το τυπικό της Εκκλησίας ορίζει και όχι όπως επιβάλλουν οι ψυχοπαθολογικές του εξάρσεις και μάλιστα με ταυτόχρονη τηλεθέαση στο διαδίκτυο. Τελεί τις αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας όπως πρέπει και δεν αλλοτριώνει αυτές ή δημιουργεί δικές του αναλόγως με την επιθυμία ή την ψυχολογική ανάγκη του συνανθρώπου του. Πολλές φορές μάλιστα θα «τρέξει», και με δικά του έξοδα, σε τρείς και πλέον ενορίες για να πραγματοποιήσει στις όποιες πράξεις λατρείας. Παρακαλεί τους πάντες προκειμένου να επισκευάσει τους ναούς της ενορίας του, να αγοράσει σκεύη λατρείας, να…, να …, και δεν καταφεύγει σε θεατρινίστικες πράξεις θεραπείας ασθενών προκειμένου να προσελκύσει πιστούς για να γεμίσει τα παγκάρια με χρήματα.
Ο απλός παπάς δεν δηλώνει δημοσίως ότι τα ιερά αντικείμενα του ναού π.χ. τίμιος Σταυρός, τίμια Λόγχη κ.α. θαυματουργούν και μάλιστα μόνο στα δικά του χέρια. Διδάσκει απλώς ότι μόνο ο Χριστός θαυματουργεί και αγωνίζεται να γίνει η «σιωπώσα παραίνεσις» και όχι «μιντιακά» διαφημιζόμενος μάγος, ο οποίος επιδιώκει την προσέλκυση πολλών ασθενών προς θεραπεία αφού πρώτα ή μετά την ψευτοιατρεία τους καταθέσουν τον όβολο τους σε διάφορα κατασκευάσματα-προσκυνητάρια, που έχει στήσει βεβαίως με άδεια της πολεοδομίας.
Ο απλός παπάς νοιάζεται, στο μέτρο των δυνατοτήτων του για το πονεμένο μέλος της ενοριακής του συνάξεως, τον ορφανό, την ταλαιπωρημένη χήρα, τον άνεργο, την καταπιεσμένη γυναίκα, μοιράζει γεύματα αγάπης και προσφέρει σε κάθε ταλαιπωρημένο της ζωής έστω και ένα χαμόγελο.
Ο απλός παπάς στην επαρχία και στις μεγαλουπόλεις θα πάει όπου είναι και οι ενορίτες του, θα συνομιλήσει μαζί τους, θα παραστεί στο γάμο και τη βάπτιση των παιδιών τους, θα παρηγορήσει στο θάνατο, θα διαλεχθεί μαζί τους, θα πει την άποψη του για την πολιτική κατάσταση της χώρας, για την οικονομική κατάσταση για τα πάντα.
Ο απλός παπάς δεν συναγελάζεται με τους κατέχοντες την πολιτική ή πολιτειακή ή στρατιωτική ή δικαστική ή καλλιτεχνική εξουσία της χώρας, ούτε επιδιώκει την προστασία των εκάστοτε κρατούντων για να επιτύχει πλουτισμό.
Ο απλός παπάς κάνει λάθη, έχει αδυναμίες, αλλά δεν παύει να αγωνίζεται, όσο η «πεπτωκυία» φύση το επιτρέπει, για τη διόρθωση αυτών, πολλές φορές μάλιστα με οδυνηρό τρόπο. Δεν είναι όμως υποκριτής φορώντας μάσκα καλοσύνης και ευσέβειας και δεν εμφανίζεται στους πιστούς ταπεινολογώντας και κάνοντας τον «κακομοίρη», λέγοντας ότι έχει ένα μόνο άμφιο.
Ο απλός παπάς δεν είναι αργύτης, δεν είναι θαυματοποιός, ο απλός παπάς σήμερα όπως και αιώνες μέχρι τώρα είναι υπό τον Επίσκοπο λειτουργός του Υψίστου και οτιδήποτε άλλο συνιστά απάτη ή αίρεση.
Ο απλός παπάς είναι μάρτυρας και όχι τηλεpersona απατεώνας μάγος.
