Του Πανοσιολ. Αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσόπουλου, Θεολόγου – Κοινωνιολόγου
Με την αύριο (26 Ιουλίου) εορταζόμενη Αγία Παρασκευή μας χωρίζει ο χρόνος με αιώνες αρκετούς, αυτό δε σημαίνει ότι είναι ξένη με τα προβλήματά μας, με τις προκλήσεις μας και τις αναζητήσεις μας. Ξεκίνησε στην Ρώμη του 2ου αιώνα και έφτασε στην αιωνιότητα του κόσμου του Θεού.
Η καταγωγή της, η μόρφωσή της, ο πλούτος της, η ομορφιά της ήταν τα φερέγγυα για μια ζωή γεμάτη απολαύσεις, επιτυχίες, δόξες. Τα κατάφερε όντως. Όχι όμως με το πνεύμα το δικό μας, αλλά με αυτό της του Κυρίου διδαχής. Κάθε στιγμή της πορείας της και επιλογή στη βιωτή της ήταν τέλειος αντίλαλος των λόγων και των πράξεων Του. Έγκαιρα και υπεύθυνα έλαβε σωτήριες αποφάσεις, πλούτισε σε έργα φιλανθρωπίας, καταξιώθηκε με το μαρτύριό της και με την ιεραποστολή ομόρφυνε τη διαδρομή της.
Ο Χριστός χάρισε το πολύτιμο φως σε τυφλούς. Το αισθητό φως προσφέρει διαρκώς με την χάρη Του και η Αγία Παρασκευή σε πάμπολλους. Επειδή έπραξε αμέτρητα και κάνει μύρια θαύματα η εκκλησιαστική συνείδηση την έχει κατατάξει και τα συναξάρια την αναφέρουν ως θαυματουργό. Μια θαυματουργική παρέμβαση και ιαματική επέμβαση στην βιωτή μας αναμένουμε λίγο ως πολύ όλοι, ιδίως όταν και όσοι έχουμε προβλήματα στους οφθαλμούς μας.
Απάντησε θαρρετά στην απαίτηση να αρνηθεί αυτόν που διδάχθηκε από τους ευσεβείς χριστιανούς γονείς της, τον Ιησού. Όσο την έκαιγαν στα καζάνια, τόσο πυρακτώνονταν η απόφαση της να μείνει σταθερή στην πίστη της. Δεν έκλεισε τα μάτια της εμπρός στην αλήθεια, ούτε και φόρεσε παρωπίδες έναντι της πίστης. Το μαρτύριο για εκείνη δεν ήταν λύση ανάγκης, ούτε αφορμή για κομπασμό. Κατέστη δρόμος αιματοβαμμένος και απέβη οδός πονεμένη με κατάληξη την δικαίωση στα μάτια του Θεού και καταξίωση στις καρδιές των χριστιανών.
Η εποχή μας έχει αλλάξει τελείως∙ δεν είναι διαπίστωση απαισιοδοξίας, αλλά οδυνηρή πραγματικότητα. Τα συμφέροντα κυριαρχούν, το όφελος επικρατεί, η αδικία βασιλεύει. Ξεχάσαμε την ανιδιοτέλεια, λησμονήσαμε την δωρεά, αποστρεφόμαστε την προσφορά. Διαρκώς και για ασήμαντες αφορμές κρημνίζονται σχέσεις και κρίνονται συγγένειες. Επικρατεί ο δικαιωματισμός η ευνοείται ο ωχαδελφισμός. Ευτυχώς οι Άγιοι μας, όπως η συνονόματη της ημέρας της γέννησης της Παρασκευή, επιμένουν να ομολογούν και έμπρακτα να ωφελούν. Τοιουτοτρόπως (και) εκείνη έγινε φωτεινό παράδειγμα, προέβαλε την πίστη, διάλεξε την ομολογία, απέρριψε την συνθηκολόγηση.
Τα πάντα επικαιροποιούνται στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι και αποκτούν την δυναμική του σήμερα και την αξία του εδώ. Πρέπει να μάθουμε ως χριστιανοί που θα εναποθέτουμε την εμπιστοσύνη μας, την ακεραιότητα μας, την ελπίδα και που θα απευθυνόμαστε έγκαιρα όταν μειώνεται η όραση των ματιών μας και έγκυρα όταν χάνεται το φως της ψυχής μας. Σε αντίθετη περίπτωση δεν ψάχνουμε Χριστό, αλλά θαυματοποιό και δεν θέλουμε Εκκλησία, αλλά θαυματομηχανή.
