Του Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Γενικοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Πέτρος γεννήθηκε στίς 24 Ἰουνίου 1866 καί ἦταν υἱός τοῦ ἱερέως Μπόγνταν Zimonjić. Φοίτησε στήν Θεο-λογική Σχολή τοῦ Τσερνόβιτσε καί ἐκάρη μοναχός, στίς 6 Σεπτεμβρίου 1895. Ἀκολούθησε ἡ χειροτονία του εἰς διάκονον καί πρεσβύτερον. Τό 1903, ἐκλέγεται Ἐπίσκοπος Ζαχουμίου καί Ἐρζεγοβίνης καί, τό 1920, Μητροπολίτης Δαμπροβοσνίας.

Μέ τό ξέσπασμα τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τόν συμβουλεύουν, γιά νά γλυτώ-σει τήν ζωή του, νά καταφύγει στό Βελιγράδι ἤ τό Μαυροβούνιο. Ἐκεῖνος μέ θάρρος ἀπαντᾶ: «Εἶμαι ὁ ποιμήν αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, πρᾶγ-μα πού σημαίνει ὅτι εἶμαι ὑποχρεωμένος νά μείνω ἐδῶ καί νά μοι-ρασθῶ τις δοκιμασίες μέ αὐτούς τούς ανθρώπους, ὅπως συνήθιζα νά μοιράζομαι τό καλό μαζί τους. Ἔτσι πρέπει νά μοιρασθῶ τό πεπρωμένο τοῦ λαοῦ μου καί νά μείνω κοντά του». Ὁ Μητροπολίτης Πέτρος ὑπερασπίζεται μέ συνέπεια καί ἀνδρεία τήν ὀρθό-δοξη πίστη μπροστά στήν γερμανική Γκεστάπο ἐπιμένοντας μάλι-στα στήν συνέχιση τῆς χρήσης τοῦ σερβικοῦ κυριλλικοῦ ἀλφάβητου ἀντί γιά ἀποδοχή τοῦ λατινικοῦ ἀλφάβητου. Ὁ Ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Πέτρος συλλαμβάνεται στίς 12 Μαῒου 1941. Φυλακίζεται ἀρχικά στίς φυλακές Beledija καί στήν συνέχεια μεταφέρεται στίς φυλακές Kerestinac, ὅπου τοῦ δόθηκε ὁ ἀριθμός 29781. Ἐδῶ, τοῦ ξυρίζουν τά γένεια καί τά μαλλιά καί τοῦ ἀφαιροῦν ὅλα τά  δια-κριτικά τοῦ Ἐπισκόπου. Ἀφοῦ ὑπέστη πολλά βασανιστήρια, μεταφέρεται στήν Koprivnica καί στήν συνέχεια στό στρατόπεδο συγκέντρωσης Γιασένοβατς. Ἐδῶ, ἀπό τίς φρικτές βασάνους, ἀφήνει τήν τελευταία του πνοή.

Τό τίμιο λείψανό του ἐρρίφθη στόν πύρινο φοῦρνο πού χρησιμοποιοῦσαν γιά τήν κατασκευή τούβλων.