Στίς 5 καί 6 τοῦ μηνός Αὐγούστου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ παγκοσμίως μία ἀπό τίς μεγαλύτερες γιορτές τῆς Χριστιανοσύνης. Στέκει προσκυνητικά προσευχομένη μπροστά ἀπό τό μεγαλεῖο τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πού λίγο χρόνο πρό τοῦ Πάθους Του ἔλαβε χώρα ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν Του Πέτρου, Ἰακώβου καί Ἰωάννου, μέ τή συμμετοχή βεβαίως τῶν Προφητῶν Μωϋσέως καί Ἠλιού. Συγκλονίζεται κάθε ψυχή σάν στέκεται μπροστά ἀπό αὐτό τό μεγαλεῖο τοῦ πρός τό ἑκούσιο Πάθος πορευομένου Κυρίου μας· καί τοῦτο τό βιώνει ἡ Ὀρθοδοξία ὄχι μόνο ὡς λαμπρό γεγονός Θεοφανείας καί ἑρμηνείας τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά καί ὡς κλήση προσωπική στόν καθένα γιά συμμετοχή σέ αὐτό τό μεγαλεῖο τοῦ οὐρανοῦ πού σκύβει στή γῆ γιά νά συνεπάρη μαζί Του καί τό πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπο.
Ἡ μορφή τοῦ Χριστοῦ μας ἀπαστράπτουσα ὡς ὁ ἥλιος καί τά ἐνδύματά Του λαμπρά ὡς τό φῶς σαγνεύουν βεβαίως καί συγχρόνως ὑποβάλλουν τήν κάθε ψυχή πού τυραννιέται μέσα σέ αὐτό τό καμίνι τῆς Κοινωνικῆς Σακχάρας. Κυρίως ὅμως ἐκφράζει κάθε ἀνθρώπινη λογική ἡ φωνή τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου πού ζητεῖ- σχεδόν ἀπαιτεῖ- ἀπό τόν Διδάσκαλό του νά μείνη μόνιμα σέ αὐτή τή σχέση κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Αὐτή εἶναι ἡ Θεολογία τῆς μετοχῆς τῆς κατά Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στό Ἄκτιστο Φῶς τῆς Ἁγιοτριαδικῆς Ζωῆς. Αὐτή τή Θεολογία ἐβίωσαν οἱ Πατέρες καί αὐτόν τόν πόθο ἔθεσαν ὡς ὕψιστο στόχο καί ἐφετό τῶν Χριστοπόθητων ἀσκήσεών τους, μέ πρωτοκορυφαῖο τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, Ἐπίσκοπο Θεσσαλονίκης.
Αὐτή τή λαμπρή καί ἁγία ἡμέρα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Νικόλαο Τσεπίση ἔζησε Λειτουργικά μετέχοντας τήν παραμονή τῆς Γιορτῆς στόν Ἑσπερινό τοῦ ἑορτάζοντος Ἱεροῦ Ναοῦ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σαρακήνας. Τόν πανέμορφο αὐτόν Ἱερό Ναό ἐφρόντισε ἀρχικῶς ὁ ἀείμνηστος Παν. Ἀρχιμ. κυρός Φίλιππος Τραγάκης καί κατόπιν προσέθεσε στούς κόπους τοῦ προκατόχου του τό μέγιστο μέρος τῆς ἁγιογραφίας τοῦ Ναοῦ ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Ἰάκωβος Παπαδόπουλος, Ἱεροκήρυκας σήμερα τῆς Μητροπόλεώς μας. Σήμερα, τό πηδάλιο αὐτῆς τῆς μικρῆς Ἐνορίας, μαζί μέ τόν πλησιόχωρο οἰκισμό τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, ἔχει στά χέρια του ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Χρῆστος Μήτσιου, Παιδαγωγός ἐξαίρετος καί Θεολόγος, ἀκούραστος κοινωνικός καί πνευματικός ἐργάτης τῆς Μητροπόλεώς μας. Ἔφερε εἰς πέρας τήν ἁγιογράφηση τοῦ Ναοῦ, περιέβαλε μέ πέτρα ἔξωθεν τόν Ἱερό Ναό καί τόν περίβολό του καί κυρίως μέ τά πνευματικά του παιδιά ἔδωσε ζωντάνια στόν τόπο. Πρόκειται γιά ἕναν ἐκλεκτό συνεργάτη τοῦ Μητροπολίτου μας στό Κοινωνικό Παντοπωλεῖο, γιά τό ὁποῖο ὑπερηφανεύεται ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία. Στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ μετεῖχαν ὁ Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς περιοχῆς Αἰδ. Οἰκ. π. Ἀθανάσιος Κοῦκος καί ὁ Αἰδ. Οἰκ. π. Γεώργιος Κυζιρίδης. Τά ἀναλόγια ἐκόσμησαν ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Ναοῦ κ. Ἀντώνιος Φρατζίδης καί μιά ἐκλεκτή ὁμήγυρις Πρωτοψαλτῶν καί Λαμπαδαρίων, μεταξύ τῶν ὁποίων οἱ Διδάσκαλοι τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Σωτήριος Δεσπότης, Πρωτοψάλτης Ἁγίας Βαρβάρας Τούμπας Θεσσαλονίκης καί κ. Δημήτριος Κεχαγιᾶς, Πρωτοψάλτης Ἁγίας Ἀναστασίας Κηφισίας Θεσσαλονίκης, ὡς καί πολύ φίλοι του ρέκτες τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Εἰλικρινῶς ἐγοήτευσαν τό Ἐκκλησίασμα καί ἀνάπαυσαν ψυχές.
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ
Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς ὁ Σεβασμιώτατος μέ τόν Διάκονό του ἐπεσκέφθησαν τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Πλατανοχωρίου, στόν ὁποῖον ὑπηρετεῖ εὐόρκως ἐπί σειρά ἐτῶν ὁ ἐκ τῆ Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους προερχόμενος Παν. Ἀρχιμ. π. Νήφων Καζάνας, ὁ φημισμένος σέ ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα γιά τά “Κουκούλια” του. Στίς λαμπρές Ἀκολουθίες μετεῖχαν ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Κυπριανός Στραζέρου καί ὁ Αἰδ. Οἰκ. π. Ἀστέριος Κοντός, κληρικοί τῆς Μητροπόλεώς μας. Νά σημειωθῆ ὅτι καί ὁ π. Νήφων εἶναι ἐκλεκτός συνεργάτης τοῦ Μητροπολίτου μας, καθώς μιά μικρή Ἐνορία τήν ἔχει ἀναδείξει οὐσιαστικά μέ τίς Ἀκολουθίες καί τήν παρουσία του σέ ἕνα Μοναστηράκι Ἀγάπης καί θυσίας τόσο πρός τόν Θεό, ὅσο καί πρός τούς Ἐνορῖτες του. Παρόντες καί ὁ Ἀντιδήμαρχος Ζερβοχωρίων κ. Χρῆστος Κομπόγιαννος καί ὁ Τοπικός Πρόεδρος κ. Ἀλέξανδρος Βογιατζῆς.
Ὁ Σεβασμιώτατος κηρύσσοντας τό μήνυμα τῆς ἡμέρας, τῆς μεγίστης αὐτῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς, στάθηκε στό πρῶτο ἀπό τά Κεκραγάρια τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Μεταμορφώσεως, ποίημα Κοσμᾶ τοῦ Μοναχοῦ. Πρόκειται γιά ἕναν μαργαρίτη ποιητικό πού προσφέρει οὐσιαστικά στόν ὁμιλητή τήν εὐκαιρία καί θεολογικά καί ἱστορικά νά προσεγγίση τό γεγονός: «Πρὸ τοῦ Σταυροῦ σου Κύριε, ὄρος οὐρανὸν ἐμιμεῖτο, νεφέλη ὡς σκηνὴ ἐφηπλοῦτο, σοῦ μεταμορφουμένου, ὑπὸ Πατρὸς δὲ μαρτυρουμένου, παρῆν ὁ Πέτρος σὺν Ἰακώβῳ καὶ Ἰωάννῃ, ὡς μέλλοντες συνεῖναί σοι, καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς παραδόσεώς σου, ἵνα θεωρήσαντες τὰ θαυμάσιά σου, μὴ δειλιάσωσι τὰ παθήματά σου, ἅ προσκυνῆσαι ἡμᾶς, ἐν εἰρήνῃ καταξίωσον, διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος». Δηλαδή: «Πρό τοῦ Σταυρικοῦ Σου θανάτου Κύριε, τό ὄρος Θαβώρ ἐπῆρε τή θέση τοῦ οὐρανοῦ, καί νεφέλη λαμπρά ἁπλώθηκε πάνω σέ αὐτό σάν σκηνή καί κατοικία Σου. Σύ δέ σάν μεταμορφώθηκες καί μαρτυρήθηκες ἀπό τόν Πατέρα Σου ὡς Υἱός Του, μαζί Σου ἦταν ὁ Πέτρος μαζί μέ τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, οἱ μαθητές Σου, γιατί ἐπρόκειτο νά εἶναι μαζί Σου καί κατά τόν καιρό τῆς Παράδοσης καί Σταύρωσής Σου ἀπό τούς ἀνόμους. Καί τοῦτο γιά νά δοῦν καί νά ἀπολαύσουν τά μεγαλεῖα Σου καί νά μήν δειλιάσουν μπροστά στά παθήματά Σου μπροστά ἀπό τόν Σταυρό. Αὐτά καταξίωσέ μας Κύριε νά προσκυνήσουμε εἰρηνικά, Σύ πού εἶσαι γεμάτος ἀπό μέγα ἔλεος!».
Αὐτή ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, δέν προσφέρεται μόνο ὡς βάθρο καί τίμια θεολογική σάλπιγγα στό Βυζαντινό ἀναλόγιο καί στήν πατερική Θεολογία. Πρόκειται γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ πού γίνεται φανερή στά ἀνθρώπινα, ὄχι γιά νά ἐπιδειχθῆ ἡ μεγαλωσύνη Του, ἄλλωστε δέν τό εἶχε ἀνάγκη! Τοῦτο τό γεγονός ἀπεδείκνυε καί ἀποδεικνύει ὅτι τή Μ. Πέμπτη καί Μ. Παρασκευή ὁ Θεός ἑκούσια πεθαίνει σάν ἄνθρωπος γιά νά ἀνεβάση τό παιδί Του στή δοξά Του, γιά νά τοῦ δώση τό ματωμένο χέρι Του τό Μ. Σάββατο καί νά τό συνεγείρη ἀπό τόν ταφό του! Καί κυρίως, αὐτή ἡ γιορτή, ἡ γεμάτη φῶς, συνιστᾶ οὐσιαστικά πρόκληση καί πρόσκληση στόν σκοτισμένο ἀνθρώπινο νοῦ νά μετάσχη στό ἀΐδιο φῶς τῆς Ἁγιοτριαδικῆς Θεότητος, τῆς θεανθρώπινης ζωῆς πού ὑποστασιάστηκε στό πρόσωπο καί μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας!
