Τήν τρίτη Κυριακή τοῦ Αὐγούστου ἔχει καθιερωθεῖ ὡς ἡ παγκόσμια ἡμέρα Φάρων τοῦ ἐνδόξου Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ μας.

Ἰδιαίτερα, γιά μᾶς τούς Ἕλληνες μέ τίς καταγάλανες θάλασσές μας, τά πελάγη μας, τίς χερσονήσους, τούς κόλπους καί τά λιμάνια, τά ἀκρογιάλια μας, τά νησιά καί τίς βραχονησῖδες μας, ἡ σημασία τῶν Φάρων ἔχει μεγίστη ἀξία καί σημασία. Καί βέβαια, οἱ Φάροι ἀποτελοῦν ἀκόμα καί σήμερα παρά τήν μεγάλη ἀνάπτυξη τῆς ναυτικῆς τεχνολογίας ἐξαιρετικά βοηθήματα στή ναυσιπλοΐα.

Εἰδικότερα, στό ἄκρο τῆς Πελοποννήσου, στή Μάνη, δεσπόζουν δύο ἱστορικοί πλέον Φάροι, ὁ ἕνας στό ἀκρωτήριο Ταίναρο καί ὁ ἄλλος στό Μαραθονῆσι στό Γύθειο. Τούς ἀτενίζουμε, τούς χαιρόμεθα, τούς ἐπισκεπτόμεθα καί οἱ ναυτικοί μας πολύ περισσότερο τούς ἀναζητοῦν.

Ἀλλ’ οἱ Φάροι σέ κάθε ἀκροθαλασσιά τῆς πατρίδος μας κρύβουν καί ἕνα ἔξοχο συμβολισμό. Ὁ κάθε ἀναμμένος Φάρος δηλώνει τήν παρουσία καί μαρτυρία τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ναί, εἴμαστε ἐκεῖ φύλακες τῶν θαλασσῶν καί τῶν νησιῶν μας.