Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσόπουλου, Θεολόγου – Κοινωνιολόγου
Η εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου θα ξημερώσει αύριο και θα λάβει πολλές μορφές τιμής. Άλλες θα είναι επάξιες της επετείου, οι περισσότερες όμως θα μας εκθέτουν σαν έλληνες του 21ου αιώνα και θα μας μειώνουν ως απόγονους σπουδαίων ηρώων. Άσχετα αν είπε ένας, πολλοί η και όλοι μαζί το ΟΧΙ, σημασία ότι και σήμερα συντηρεί την αναγκαιότητά του και διατηρεί την σπουδαιότητά του.
* * *
Η επέτειος φέρει την βαρύτητα της και προσφέρει τα διδάγματά της. Ο αγώνας ήταν άνισος και ανόμοιος σε όλα του. Οι εισβολείς κραύγαζαν με την μέθοδο των αριθμών, οι πρόγονοί μας μιλούσαν με την γλώσσα της αποφασιστικότητας, της αυτοθυσίας, της αυταπάρνησης. Νίκησε ο ελληνισμός, ήρθε η ελευθερία, κέρδισε η ειρήνη.
* * *
Δυστυχώς όμως ξεχάστηκαν τα παθήματα, ακυρώθηκε η αντίσταση, λησμονήθηκαν οι αγώνες. Τα κατάφεραν οι επιλογές μας, το κατάντησαν οι συνήθειες μας, το αμαύρωσαν οι ιδεοληψίες μας. Για κάθε λογής συμφέροντα ξεχάσαμε το “όχι” και γεμίσαμε από “ναι”. Συνθηκολογήσαμε με τα φθηνά πρότυπα και απαξιώνουμε την υγιή παραδείγματα.
* * *
Η ανάρτηση της σημαίας, η παρακολούθηση των παρελάσεων, η εξιστόρηση των γεγονότων δεν θεωρείται πλέον χρέος, καθήκον, ανάγκη. Είναι για αρκετούς εθνικισμός, αναχρονισμός, φασισμός. Η ιστορία στους καιρούς μας παλεύει μεταξύ λήθης και παραποίησης.
* * *
Αν και ελευθερωθήκαμε τότε, είμαστε υπόδουλοι σήμερα του διαδικτύου, της ανασφάλειας, των προκαταλήψεων. Αλληλοσκοτωνόμαστε ηθικά και πραγματικά. Για να μη ξαναζήσουμε εισβολές, κατοχές, ολοκαυτώματα και σφαγές οφείλουμε να απομονώσουμε τις φωνές τόσο του επικίνδυνου εθνομηδενισμού, όσο και της στείρας πατριδοκαπηλείας.
* * *
Καιρός λοιπόν να επικαιροποιήσουμε την άρνηση του 1940 και να την αναδείξουμε -ως λαός και ως άτομα- σε αρχή αγώνων, αποφάσεων και αλλαγών για ότι το χρειάζεται, το καλεί, το απαιτεί. Έχουμε υποχρέωση επίμονα να καλλιεργούμε την ειρήνη και έμπρακτα να αποστρεφόμαστε τον πόλεμο. Με τον τρόπο αυτό θα έχουμε τιμήσει τους προγόνους μας για την τότε ηρωική δράση και στάση τους και επάξια θα έχουμε τιμηθεί όλοι μας με το αγαθό της ελευθερίας σκέψης, βιωτής, έκφρασης.
