Την Κυριακή 27η Νοεμβρίου τ.έ, ΙΓ΄ Λουκά (Λουκ. ιη΄18-27), που στους Ιερούς μας Ναούς αναγινώσκεται η Περικοπή του πλουσίου νεανίσκου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ακολουθούμενος από τους Διακόνους του π. Νικόλαο Τσεπίση και π. Νικόδημο Κωτινούδη, επεσκέφθη την Ενορία Ζωοδόχου Πηγής (Αγίου Δημητρίου) Νέων Καλλινδοίων (πρώην Καλαμωτού), στην οποία εφημερεύει ο εκλεκτός Παν. Αρχιμ. π. Χρύσανθος Σαββίδης, πνευματικός άνθρωπος και λίαν δραστήριος, ο οποίος ομολογουμένως αναμορφώνει ημέρα με την ημέρα και το λατρευτικό και το πνευματικό υπόβαθρο της πονεμένης αυτής Ενορίας.
Τον υπεδέχθησαν ο π. Χρύσανθος και ο Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Ιωάννης Αποστολίδης, ο οποίος είναι συνάμα και Εκκλησιαστικός Σύμβουλος της Ενορίας. Ο Λαός του Θεού προσήλθε στην Ευχαριστιακή Σύναξη για να μετάσχη στο Ποτήριο της Ζωής και για να επικοινωνήση με τον Επίσκοπό του. Να σημειώσουμε ότι ο π. Χρύσανθος έχει κάνει ένα μεγάλο αγώνα για να χτίση και πάλι σε ορθές βάσεις την Ενορία αυτή, η οποία ταλαιπωρήθηκε κατά το παρελθόν πολύ και τώρα θεραπεύει τις πληγές της. Άλλωστε ο Αιδ. Οικ. π. Δημήτριος Δουμπρής, παπαδάσκαλος, ασθενής σήμερα στην οικία του και φροντιζόμενος από την άξια Πρεσβυτέρα του, είχε θέσει πρώτος τα θεμέλια.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος εστίασε στην Αποστολική Περικοπή της ημέρας (Εφεσ. β΄ 14-22), ένα θαυμάσιο κείμενο που ο Απόστολος των Εθνών Παύλος θεώρησε καλό να αναφερθή στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ως ενσαρκωτού της Ειρήνης ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο και επίσης ανάμεσα στον Ιουδαϊκό και Εθνικό κόσμο. Μάλιστα δε επέμεινε στην φρασεολογία του Μεγάλου Ταρσέως: «Ὁ Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Εφεσ. β΄ 14). Ο λόγος, λοιπόν, για την Ειρήνη και για την ενσάρκωση της Ειρήνης που είναι ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού.
Καταρχάς ο ομιλητής παρετήρησε ότι η Ειρήνη στις μέρες μας κατέστη το πιο δυσκολοθώρητο και επιθυμητό αγαθό. Τα μέσα μαζικής ενημερώσεως και ο ηλεκτρονικός και έντυπος τύπος καταγράφουν καθημερινά την απειλή του πολέμου που ζή ο σημερινός άνθρωπος, απειλή που γεμίζει τον κόσμο ανεστιότητα και ανασφάλεια. Άλλωστε το ότι μικροί και μεγάλοι λαοί εξοπλίζονται σαν αστακοί για να βρεθούν έτοιμοι την ώρα της κλαγγής του πολέμου, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η πολεμική αντάρα, το καθημερινό αλληλοφάγωμα των λαών και το χάος της ασυνεννοησίας που επικρατεί στους διεθνείς Οργανισμούς παρουσιάζει τον πίνακα της σημερινής κοινωνίας. Όσο και αν οι φιλήσυχοι λαοί αγωνιούν για το πότισμα του δένδρου της ειρήνης, τόσο τα φιλοπόλεμα κοράκια – λαοί προκαλούν, κλίμα που διαποτίζει όλη την ύπαρξή μας με απελπισία.
Τα ίδια πάνω – κάτω συμβαίνουν, παρετήρησε ο Επίσκοπος, και στο επίπεδο των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Εγωϊσμοί, μικρότητες, συμφέροντα, άλογα πάθη και κυρίως οίηση, ξιπάζουν το ανθρώπινο γένος και μολύνουν τις διαπροσωπικές σχέσεις, όσο κι αν έγινε της μόδας σήμερα να μιλάμε για ειρηνική συνύπαρξη των πάντων. Αποτέλεσμα, φευγατίζεται η Ειρήνη από τα φύλλα της καρδιάς και η ύπαρξη ευτελίζεται.
Στο σημείο αυτό ο ομιλητής υπενθύμισε την παρουσία στη διεθνή σκακιέρα των ‘’Μάγων της Πολιτικής’’, οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλουν μια διεθνή ειρήνη, απόλυτα βασισμένη στα συμφέροντά τους, καταφεύγοντας σε τεχνάσματα και πολιτικές δολοπλοκίες, νομίζοντας πως έχουν το δικαίωμα να χτίζουν ανερυθρίαστα στις πλάτες των ανύποπτων λαών τους ψεύτικους πύργους των κατορθωμάτων τους. Ξεχνούν όμως ότι οι διπλωματίες και η πολιτική όταν δεν έχουν αρχές και δεν λογαριάζουν την ηθική είναι καταδικασμένες να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα και οι τολμητίες να ξεντροπιάζονται χωρίς όρια. Άλλωστε και στις διαπροσωπικές σχέσεις οι ‘’καθώς πρέπει’’ συμβιβασμοί και η απόκρυψη των εσωτερικών μας προθέσεων οδηγεί μαθηματικά και πάλι στη σύγκρουση, παρά την ‘’ευπρέπεια’’ της εκφοράς λόγου και προθέσεων.
Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Πότε θα καταλάβη ο κόσμος ότι η Ειρήνη είναι αγιοπνευματικό δώρο και χάρισμα που εξαρτάται απόλυτα από Εκείνον, δηλαδή τον Δομήτορα του κόσμου που μπορεί να την προσφέρει και από κείνους που μπορούν να την δεχθούν, δηλαδή τους αγαθούς στην καρδιά και στο πνεύμα; Η Ειρήνη είναι ο ίδιος ο Θεός, ο Χριστός μας, χωρίς διαμεσολαβητές και μεσίτες! Είναι ο Μόνος που μπορεί να μας την εξασφαλίζη και να μας προικίση με αυτήν και εσωτερικά και κοινωνικά και παγκόσμια. Ο Χριστός είναι η Ειρήνη που μας συμφιλιώνει με τον εαυτό μας και έπειτα με τους έξω από εμάς, δηλαδή είναι Αυτός που μας χαρίζει την εσωτερική Ειρήνη, την προϋπόθεση για την εξασφάλιση κάθε μορφής άλλης έξωθεν Ειρήνης! Το ερώτημα, λοιπόν, που γεννάται σήμερα είναι, το κατά πόσον εμείς οι λεγόμενοι Χριστιανοί και Χριστιανικοί Λαοί έχουμε την πρόθεση να ζήσουμε την Ειρήνη και να υπακούσουμε στα κελεύσματα του Άρχοντα της Ειρήνης, του Κυρίου μας δηλαδή!»
