Του Πρωτοπρ. Αριστείδη Οικονόμου – Θεολόγου, Προϊσταμένου Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου Νικαίας Λαρίσης
Κάθε γιορτή πρός τιμήν τῆς Παναγίας μας εἶναι μεγάλη γιατί τό πρόσωπό της ἔχει στενότατο δεσμό μέ τόν Σωτῆρα μας Χριστό. Στό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας συνδέεται τό «κεφάλαιον τῆς Σωτηρίας μας».
Ὅσο μεγάλες θεολογικές γνώσεις καί ἄν κατέχει κανείς εἶναι δύσκολο νά ἐγκωμιάσει κατάλληλα καί ἐπαρκῶς ἄξια τό πρόσωπο τῆς Παναγίας Παρθένου. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἁγιότητα της, ὥστε εἶναι δύσκολο νά βρεί τίς λέξεις ἐκεῖνες πού εἶναι ἀντάξιες τῆς.
Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐκφράσεις λόγια κατάλληλα σ’ Αὐτήν πού χώρεσε ἐντός της τόν Ἀχώρητον Θεό; Ὅμως ἐμεῖς σήμερα δέν θά ποῦμε ἐγκώμια, διότι εἶναι καλύτερο νά ἀφήσουμε τούς ὑμνογράφους τῆς Ἐκκλησίας μας νά τό πράξουν κατάλληλα.
Θά βαδίσουμε ὅμως στά χνάρια τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καί θά ἱστορήσουμε τό γεγονός τῆς Εἰσόδου στόν Ναό τῆς τριετίζουσας Παναγίας Παρθένου. Θά μιλήσουμε γιά τούς συμβολισμούς καί τά θεολογικά νοήματα τῆς ἑορτῆς. Ὅπως ἡ Ἱερά Παράδοση μᾶς ἀναφέρει, ἡ Παναγία μας, ἦταν δῶρο καί προϊόν προσευχῆς τοῦ Θεοῦ στούς στείρους γονεῖς της Ἰωακείμ καί Ἄννα. Αὐτοί οἱ εὐσεβέστατοι γονεῖς καθοδηγούμενοι ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί σύμφωνα μέ τό προαιώνιο σχέδιο γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, τήν ἀφιερώνουν τήν μονάκριβή τους, ὡς ἀντίδωρον καί πάλιν στόν Ναό, ὡς ἀφιέρωμα στόν Θεό.
Αὐτή ἡ τριετίζουσα Κόρη ἔμελε νά γίνει τό μοναδικό δῶρο τῆς ἀνθρωπότητας πρός τόν Θεό, σέ ἀντιδιαστολή καί πρός ἐξισορρόπηση μιᾶς ἄλλης γυναίκας, τῆς Εὔας, πού ἔγινε ἡ αἰτία ἀπομακρύνσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί τόν Παράδεισο. Ἡ περίοδος παραμονῆς στόν Ναό τῆς Παναγίας μας γίνεται περίοδος ἱερᾶς μαθητείας στά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί προετοιμασίας ὥστε νά γίνει τό ἅγιο καί ἱερό σκεῦος πού θά χωρέσει καί θά λάβει σάρκα ἀνθρώπινη ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.
Κατά τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μόνη πού ἀξιώνεται, ὄχι μόνον νά εἰσέλθει ἐντός τοῦ Ναοῦ, ἀλλά καί εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων κατά παραχώρηση Θεοῦ, ἐκεῖ πού
φυλάσσονται τά Ἱερά του Ἰσραήλ: ἡ κιβωτός μέ τίς Δέκα Ἐντολές, ἡ χρυσή στάμνα μέ τό μάνα καί ἡ ράβδος ἡ βλαστήσασα τοῦ Ἀαρῶν. Ἐκεῖ σ’ αὐτόν τόν χῶρο μόνο ὁ Ἀρχιερεύς εἰσήρχετο μιά φορά τόν χρόνο τήν ἑορτή τοῦ Ἐξιλασμοῦ.
Αὐτό σημαίνει ὅτι μόνη αὐτή ἠξιώθη νά λάβει την χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους κατά παραχώρησιν ὥστε νά φανεῖ ὅτι ἔμελε νά γίνει ὁ πραγματικός Ναός τοῦ Θεοῦ πού θά κατοικήσει ὁ Θεός. Ἔμελε νά γίνει ἡ πάγχρυση Στάμνα πού ἐντός τῆς θά διαφυλάξει τήν οὐράνια τροφή τόν Χριστό μας, «τόν Οὐράνιον ‘Ἀρτον».
Ἔμελε νά γίνει ἡ ἐξανθήσασα ράβδος πού βλάστησε τό ρόδον τό εὔοσμον, τόν Χριστό μας.
Τό κοντάκιο τῆς ἑορτῆς μας λέγει: «ὁ καθαρώτατος Ναός τοῦ Σωτῆρος» σήμερον εἰάσγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου…»…. Στά ἅγια τῶν ἁγίων μας λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἡ Παναγία μας «ἔζησε τό πλήρωμα τῆς μυστικῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό, ἔζη μίαν ζωή ὡσάν εἰς τόν Παράδεισόν… λύπης ἀμέτοχον, ἀνωτέρα παθῶν.,παθών. Ἔζη μόνον τῷ Θεῷ». Ἡ ζωή της στόν Ναό εἶναι προετοιμασία δια τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ὅπου θά ἀκούσει τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ νά τῆς λέγει «Χαῖρε Κεχαριτωμένη».
Ὄντως ἔγινε ἡ μόνη ἐν γυναιξί καύχημα καί κλέος καί παρηγοριά τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί παρρησία μας ἡ Παναγία μας, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχουμε νά καυχηθοῦμε σέ τίποτα καί γιά τίποτα ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι, εἰμί μόνο γιά τήν Παρθένο μας. Καύχημα καί κλέος ἐπίσης ὅλων ἐκείνων τῶν γυναικῶν πού μιμοῦνται τήν ζωή της. Ἀλλά καί καύχημα κλέος ὅλων τῶν μητέρων πού μεγαλώνουν καί διδάσκουν τά παιδιά τούς ὅπως Ἐκείνη. Καύχημα καί κλέος ὅλων ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἡ Παναγία μας πού μᾶς χάρισε τέτοιον Υἱό Σωτῆρα καί Λυτρωτῆ μας καί παράδειγμα καί πρότυπο στήν ζωή μας. Ἀμήν!
Δοξαστικό Στιχηρῶν Ἑσπερινοῦ Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου
(Μέλος Κ. Πρίγγου)
Ἦχος πλ. δ’
Μετὰ τὸ τεχθῆναί σε, Θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου ἐν Ναῷ Κυρίου, τοῦ ἀνατραφῆναι εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὡς ἡγιασμένη. Τότε καὶ Γαβριὴλ ἀπεστάλη πρὸς σὲ τὴν πανάμωμον, τροφὴν κομίζων σοι. Τὰ οὐράνια πάντα ἐξέστησαν, ὁρῶντα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐν σοὶ σκηνῶσαν. Διὸ ἄσπιλε ἀμόλυντε, ἡ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς δοξαζομένη, Μήτηρ Θεοῦ, σῷζε τὸ γένος ἡμῶν.
Ακολουθεί η ηχητική ερμηνεία του δοξαστικού από τον Χορό Ψαλτών του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Νικαίας Λαρίσης:
