Του Πανοσιολ. Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Κοινωνιολόγου

Εορτή Θεομητορική ξημερώνει και η Εκκλησία μας άρχισε να υμνολογεί και τα λειτουργικά Της βιβλία να φυλλομετρεί. Όλα για την Υπεραγία Θεοτόκο. Την αφιερώνουν και Την εισοδεύουν οι υπέργηροι γονείς Της Ιωακείμ και Άννα στον Ναό. Δεν θέλουν να απαλλαγούν, να εκπληρώσουν επιθυμούν. Ότι ικέτευσαν και υποσχέθηκαν στον Θεό δεν το ξέχασαν, το χρέος τους δεν λησμόνησαν.

* * *

Δεν προβάλλουν καμία δικαιολογία λόγω της χαράς τους. Δεν διατυπώνουν  αίτημα να κρατήσουν περισσότερο μαζί τους την μονάκριβη κόρη τους.   Δεν δειλιάζουν στην  σκέψη ότι θα Την αποχωριστούν για πάντα. Στον ιερό τόπο αυτό με την πάροδο των χρόνων γίνεται Εκείνη εργαστήρι αγιότητας και πρότυπο αγνότητας.

* * *

Στις υποσχέσεις μας στον Θεό πρέπει να πρυτανεύει ο ρεαλισμός. Αυτές πρέπει να ταυτίζονται με τις δυνατότητες μας και να αντικατοπτρίζουν τις ικανότητες μας. Σε αντίθετη περίπτωση θα ταλανίζεται η συνείδησή μας ότι είμαστε υπόλογοι, επιλήσμονες και ανακόλουθοι. Σε ώρα ανάγκης μη δίνουμε θέση στον παρορμητισμό μας, ίσως οδηγηθούμε σε υπερβολές και να βρεθούμε σε αδιέξοδο. Όταν το τάμα μας έχει μέτρο και διαθέτει λογική, τότε και θα εκπληρωθεί έγκαιρα, άνετα και άριστα.

* * *

Ο ενθουσιασμός σε ώρα ανάγκης είναι κακός σύμβουλος. Ας παρακαλέσουμε τον Θεό για ότι θέλουμε, για ότι πονάμε, για ότι ανησυχούμε. Οφείλουμε όμως να γνωρίζουμε και το περιεχόμενο της δέησής μας. Όταν και στην Παναγία απευθυνόμαστε προσευχητικά, αυτό να γίνεται όχι με όρους συναλλαγής. Εκείνη την καρδιά μας θέλει, την μετάνοιά μας αναμένει, την αλλαγή μας επιθυμεί.