Του Πανοσ. Αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσοπούλου, Θεολόγου-Κοινωνιολόγου

          Τούτες τις ημέρες ευχές πολλές θα ακουσθούν, κηρύγματα αρκετά θα εκφωνηθούν, στοχασμοί ευάριθμοι θα εκφρασθούν, κείμενα δυσμέτρητα  θα καταγραφούν.  Η ιστορία θα  συγκεντρώσει για μια ακόμη φορά όλα αυτά και θα τα περάσει από δίπλα μας. Με κόπο αρκετό  θα ακουμπήσουν  το είναι μας.  Δύσκολα θα γίνουν της καρδιάς μας υπόθεση, της ψυχής μας απάντηση και της ύπαρξής μας νόημα. Τα λόγια μας και τα έργα μας ευνοούν πολλές και ποικίλες χριστουγεννιάτικες αντιθέσεις. Όσο δεν μας προβληματίζουν, θα υπάρχουν∙ όσο  δεν μας κλονίζουν, θα ταλαιπωρούν και όσο δεν μας αφυπνίζουν, θα κυριαρχούν.

            Παραμένουμε ξένοι με το γεγονός, αφού χάνεται το φως, απουσιάζει η ειρήνη, λιγοστεύει η αγάπη, παραμονεύει η σύρραξη. Γινόμαστε ολοένα πιο απόμακροι του Χριστού και τα γενέθλιά Του δεν τα τιμάμε όσο, όπως και όπου πρέπει. Επιτρέπουμε στο εμπόριο να προσδιορίζει τη στάση μας απέναντί τους και την κατανάλωση  να ορίζει τη θέση μας μέσα στο άγιο Δωδεκαήμερο.

           Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, τι σημαίνουν πλέον για εμάς  οι γιορτές που θα έρθουν. Αν θα μείνουμε στις κουβέντες, θα ευχαριστήσουμε τους άλλους. Αν περάσουμε σε πράξεις θα ευαρεστήσουμε τον νεογέννητο Ιησού. Δεν θα είναι πλέον μόνο στην Βηθλεέμ, αλλά και στην κοινωνία μας∙ δεν θα Τον δοξολογεί μόνο η Εκκλησία, αλλά και η βιωτή μας∙ δεν θα φαίνεται μόνο σε στολισμούς αλλά και στην ψυχή μας.

          Σαρκώνεται ο Θεός και γίνεται  στους   δάσκαλους  ο Διδάσκαλος, στους  πατέρες ο Πατέρας, στους σωτήρες ο Σωτήρας. Ας συμμετάσχουμε εκκλησιαστικά, ας  ετοιμασθούμε καρδιακά, ας γιορτάσουμε ουσιαστικά  τον ερχομό,  όχι απλά του Δασκάλου αλλά και του Πατέρα, όχι μόνο του Πατέρα, αλλά και του Σωτήρα.