Γκύζη | Δημήτρης Μανώλαρος

Παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, τελέστηκαν δύο χειροτονίες σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Γκύζη. Ο διάκονος Χαράλαμπος Τσοκάν που διακονεί στην Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Ζάλτσας χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και ο Φώτιος Μανκάριους έλαβε τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης και οι δύο από τα χέρια του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ωρεών, Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο νέος Διάκονος στον λόγο του σημείωσε “Στον Χριστό εναποθέτω τις ελπίδες μου, τους ανθρώπινους λογισμούς, τις αμφιβολίες, τα προβλήματα, τις δύσκολες στιγμές. Στην πορεία της ζωής μου μέχρι σήμερα ο Θεός ποτέ δεν με άφησε χωρίς να αισθάνομαι την παρουσία Του”, ενώ συγκινημένος μνημόνευσε τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο λέγοντας “Νιώθω ευλογημένος που βρέθηκα κοντά σε μία μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα. Με διδάξατε με την υπομονή, τις αρετές, την πλήρη αφοσίωση σας στον Χριστό και την μεγάλη σας πίστη.”

Στην αντιφώνησή του ο Θεοφιλέστατος κ. Φιλόθεος τόνισε την ταπείνωση που οφείλει να έχει κάθε άνθρωπος σε οποιονδήποτε βαθμό ιερωσύνης “Δεν πρέπει ποτέ, εμείς οι λειτουργοί των Μυστηρίων της Εκκλησίας, να θεωρήσουμε ότι είμαστε το κέντρο στη ζωή της Εκκλησίας. Ο Χριστός είναι στο κέντρο, ο Χριστός είναι εκείνος στον οποίο ανήκει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνησις. Γινόμαστε Ιερείς οχι για τον εαυτό μας, όχι για να λάβουμε κάποια θέση μέσα στην Εκκλησία, όχι για να καυχιόμαστε περιφέροντας το ένδυμα της ιερωσύνης δεξιά και αριστερά, ότι κάτι είμαστε, ότι κάτι γίναμε. Γινόμαστε Ιερείς προκειμένου να διακονίσουμε τον πιστό λαό του Θεού. Εύχομαι και στους δύο σας να είστε πάντοτε διακονούντες στις ανάγκες των ανθρώπων. Έχουμε πρότυπο τέτοιας ζωής που αναλώνεται στη διακονία του συνανθρώπου, το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου μας. Συμπλήρωσε ήδη 50 χρόνια στην ιερωσύνη και τον βλέπουμε να είναι διαρκώς δωσμένος στη διακονία του Θεού και τη διακονία του ανθρώπου.”

Με τη σειρά του, ο κ. Ιερώνυμος αφού ευχήθηκε για τη νέα χρονιά ανέφερε πως “μας δίνεται σήμερα η ευκαιρία να ευχηθούμε στους δύο κληρικούς να πορεύονται στο χώρο της Εκκλησίας προς ωφέλεια δική τους πνευματική αλλά και προς ωφέλεια δική μας. Να αποτελούν στήριγμα της κοινωνίας μας, η οποία διψάει, εχει πολλές ανάγκες, αλλά το ευχάριστο είναι ότι προστρέχει και πάλι στην αγκαλιά της Εκκλησίας μας μετά από δυσκολίες.”