Του Δρ. Σωτηρίου Μπαλατσούκα, Καθηγητού Αγιολογίας, Άρχοντος Πρωτονοταρίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Δ/ντου του Ιδιαιτέρου Γραφείου του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ιερωνύμου
Καταβασίες Εορτής Υπαπαντής του Κυρίου
(Μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου)
Ήχος Γ΄
«Χέρσον ἀβυσσοτόκον πέδον ἥλιος, ἐπεπόλευσέ ποτε· ὡσεὶ τεῖχος γὰρ ἐπάγη, ἑκατέρωθεν ὕδωρ, λαῷ πεζοποντοποροῦντι, καὶ θεαρέστως μέλποντι. ᾌσωμεν τῷ Κυρίῳ· ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται….»
Ακολουθεί η ηχητική ερμηνεία των Καταβασιών, από τον Χορό Ψαλτών του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νικαίας Λαρίσης:
Η Υπαπαντή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: Ένα από τα σημαντικότερα και σπουδαιότερα γεγονότα στο εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι η μεγάλη Δεσποτοθεομητορική εορτή της Υπαπαντής. Μετά από τις σαράντα ημέρες της ενανθρωπήσεως του Κυρίου μας, του Λόγου και Θεού μας, η Πάναγνη Θεοτόκος με τον δίκαιο Ιωσήφ φέρουν το βρέφος για να το εισαγάγουν, συμφώνως προς τον Ιουδαϊκό νόμο, στο Ιερό. Ο γηραιός Συμεών, όπως είχε προφητευθεί, διά του Αγίου Πνεύματος, παίρνει στα χέρια του τον Χριστό, και αναφωνεί: “Nῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα….”. Θεοπτία και μυστήριο αυτή η συνάντηση του γέροντος Συμεών με τον Χριστό. Μυσταγωγία και ανεκλάλητη χαρά για τον ίδιο. Ο πρεσβύτης Συμεών βιώνει την πληρότητα της σχέσης του με τον Θεό! Η ποιητική γλώσσα του υμνογράφου , μέσα από τη σχετική ακολουθία της Δεσποτικής και Θεομητορικής εορτής, μας μεταφέρει σε μια άλλη πνευματική ατμόσφαιρα, σε άδυτες υπερουράνιες καταστάσεις: “ἐπίγειον τὸ φαινόμενον, οὐράνιον τὸ νοούμενον”! Παράδοξα και ακατανόητα τα όσα διαδραματίζονται. Ο Απερίγραπτος και Αχώρητος, χωρά και βαστάζεται στην αγκαλιά του Γέροντα Συμεών: “ὁ ἀχώρητος χωρεῖται ἐν ἀγκάλαις τοῦ Πρεσβύτου”. Τούτο, όμως, ερμηνεύεται δια της απείρου θεϊκής αγάπης για το πλάσμα Του, τον άνθρωπο. Και αυτή η αγάπη καλεί όλους μας να συναντήσουμε τον Κύριο, όπως ο Άγιος Συμεών, να συνομιλήσουμε μαζί Του, να ανοίξουμε την καρδιά μας, να Τον εμπιστευτούμε, για να πορευθούμε στο δρόμο της σωτηρίας:
“Δεῦτε καὶ ἡμεῖς, ἄσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν, καὶ δεξώμεθα Αὐτόν, οὗ τὸ σωτήριον ὁ Συμεὼν ἑώρακεν “.
