Του Πανοσιολ. Αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσοπούλου, Θεολόγου-Κοινωνιολόγου
Η εκλογή ενός Ιεράρχη – η και Πρωθιεράρχη πολύ περισσότερο- δεν μπορεί και δεν πρέπει να θεωρηθεί ως μια αλλαγή διοικητή υπηρεσίας για διαχείριση θέσης και εξουσίας. Αν ήταν έτσι θα μιλούσαμε για διορισμό. Στην ουσία είναι ανάδειξη Πατέρα και Ποιμένα κλήρου και λαού με ότι αυτό συνεπάγεται και επιβάλλει.
Σήμερα, 7 Φεβρουαρίου 2023, συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια (2008-2023) από τότε που η Αρχιεπισκοπή Αθηνών απέκτησε τον Ποιμενάρχη της και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Πρόεδρό της. Ο από Θηβών και Λεβαδείας ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ο Β΄ εκλέγεται ως ο νέος κρίκος της αποστολικής διαδοχής στην Εκκλησία των Αθηνών από Αγίου Ιεροθέου του Αρεοπαγίτη μέχρι του πολύκλαυστου κυρού Χριστόδουλου.
Το χρονικό διάστημα του ως Προκαθήμενος είναι ικανό στο να μας δώσει το δικαίωμα να αποτιμήσουμε, να υπογραμμίσουμε, να αξιολογήσουμε τη δράση του και την προσφορά του. Όχι γιατί το έχει ανάγκη εκείνος, αλλά γιατί το απαιτεί η ιστορία∙ αυτή που φιλοξενεί τα έργα και παρατηρεί τα πεπραγμένα του καθενός μας, ιδίως όσων έχουν θέση εξέχουσα και συνάμα ρόλο διακονίας.
Δεν ζητά το βιβλίο της ζωή μας μόνο πυκνογραμμένες και ευανάγνωστες σελίδες, αλλά και χρήσιμες για να διδάξουν, να χαρίσουν, να ωφελήσουν. Όλες μαζί αυτές θα συνθέσουν της καλής απολογίας το βιβλίο ενώπιον των ανθρώπων τώρα και στον Κύριο αργότερα. Ο Μακαριώτατος κ. Ιερώνυμος ανταποκρίνεται διαρκώς στις ανάγκες και στις συνθήκες του σήμερα όχι με λόγια αλλά με πράξεις, όχι με ευχολόγια αλλά με πρωτοβουλίες, όχι με θριαμβολογίες αλλά με διάκριση. Χωρίς διάθεση ανούσιας υπερβολής και στείρας φιλοφρόνησης, καταγράφονται όσα φαίνονται και βλέπουμε.
Αισθητή είναι η φιλανθρωπική δράση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής. Η ανάληψη νέων πρωτοβουλιών πιστοποιούν και κοινοποιούν το ενδιαφέρον του για το δοκιμαζόμενο από την οικονομική και όχι μόνο κρίση ποίμνιό του. Ταυτόχρονα, το έργο που παρέλαβε από τον προκάτοχό του χαρισματούχο κυρό Χριστόδουλο το διατήρησε αυτό που του έπρεπε και το βελτίωσε όσο αυτό του άρμοζε. .
Ο λόγος του πάντα λιτός, αληθινός, παραμυθητικός, Είναι αυτό που ζητούν οι καιροί μας, μαζί με εκείνες τις δράσεις που θα ανακουφίσουν την φτώχεια και θα την απαλύνουν δυστυχία του λαού, ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνότητας. Μίλησε ευθαρσώς κατά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, πλησίασε του μετανάστες ακόμα και εκεί που σιτίζονται, δεν ζήτησε την «πράσινη κάρτα» τους, αλλά το πρόσωπό τους για να τους συναντήσει άμεσα και πατρικά.
Η ολόθυμη, πολυεπίπεδη και έμπρακτη στήριξη των αποφάσεων του Οικουμενικού Πατριάρχη Κ. κ.Βαρθολομαίου -παρά τα κατά καιρούς σύννεφα- δείχνουν τον ειλικρινή και καρδιακό σεβασμό του στην Μητέρα Εκκλησία.
Κατέγραψε την εκκλησιαστική περιουσία και την διαχρονική δωρεά στο κράτος, δεν είναι μόνο μια κοπιαστική και ανεκτίμητη εκδοτική προσφορά, αλλά και ουσιαστικός αντίλογος σε όσους θελήσουν να διεκδικήσουν την εναπομείνασα στο μέλλον, έχοντας λησμονήσει τι πήραν και τι άρπαξαν κατά το παρελθόν με διάφορους τρόπους και ποικίλες προφάσεις. Η σύσταση του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμόρφωσης (με πανελλήνια πλέον παρουσία) αντανακλά την ανησυχία του αν και πως επιμορφώνεται ο Ιερός Κλήρος και τα στελέχη του εκκλησιαστικού έργου.
Η ιερατική και η επισκοπική εμπειρία του πολλών δεκαετιών έχουν σφραγίδα εγγύησης και απόδειξη ευθύνης. Σίγουρα δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι, ούτε και έχουμε πρόθεση αγιοποιήσεως. Μικρή σταχυολόγηση από όλα συνέβησαν στη διαρρεύσασα δεκαπενταετίαεπιχειρήθηκε. Το αλάνθαστο άλλωστε ανήκει στον Θεό και στους τεμπέληδες. Η μνημόνευση του ονόματός του στις Ιερείς Ακολουθίες ξεφεύγει από την συνήθεια και τον τύπο. Καταφεύγει στην ελπίδα ότι, θα του χαρίσει ο Κύριος χρόνια πολλά για να δείξει έργο ολοκληρωμένο, μεστό καρπών και ευλογιών.
