Του πανοσ. Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Κοινωνιολόγου
Αρκετοί υπήρξαν διαχρονικά εκείνοι οι οποίοι όχι μόνο δεν πίστεψαν στο γεγονός της του Χριστού Ανάστασης, αλλά πολύ περισσότερο -και προκειμένου να δικαιολογήσουν την ιδεοληψία τους- ανέπτυξαν θεωρίες εντελώς προσωπικές, άρα και αίολες. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς (τον ακούσαμε στο αποστολικό ανάγνωσμα της λαμπριάτικης Θείας Λειτουργίας) αναφερόμενος στην Ανάσταση του Κυρίου βεβαιώνει ότι, Εκείνος όχι μόνο αναστήθηκε, αλλά και επί σαράντα ολόκληρες ημέρες συναναστράφηκε με τους μαθητές Του, έφαγε μαζί τους και τους έδωσε κατευθυντήριες γραμμές για την μετέπειτα πορεία και δράση τους (Πραξ. α,2-8). Ήξερε με την πανσοφία Του τις αντιρρήσεις που θα υπήρχαν και φρόντισε να κατοχυρώσει εκείνους και να στερεώσει εμάς.
Η βεβαίωση ότι ήταν ζωντανός δεν αφορούσε αποκλειστικά και μόνο όσους Τον είδαν τότε και Τον συναναστράφηκαν εκεί. Έχει σίγουρα αποδέκτες αμέτρητους στο διάβα των αιώνων που θελημένα ή αθέλητα προσπαθούσαν να αμφισβητήσουν τη Θεότητά Του. Οι αδιάψευστες μαρτυρίες τους αποστομώνουν. Χρειάζεται όμως ευρύτητα πνεύματος και θέληση καλή ώστε να αποδεχθούν την αλήθεια, να ελευθερωθούν από την προκατάληψη και να πιστέψουν ότι πράγματι: ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Νόμιζαν ότι, αν και όποτε κατέρριπταν την αλήθεια αυτή, τότε και όλο το οικοδόμημα που λεγόταν “Χριστός” θα αποδεικνύονταν συνονθύλευμα προσωπικών απόψεων μερικών. Θα ήταν ο Ιησούς ένας αγαπιστής στην καλύτερη περίπτωση και λαοπλάνος στη χειρότερη. Η ανθρωπότητα είχε δει και ξαναείδε αμέτρητους τέτοιους τύπους ανθρώπων. Θεό όμως που να παθαίνει, να σταυρώνεται και να ανασταίνεται δεν είχε δει, ούτε και θα ξαναδεί. Αυτό τους κόστισε πολύ. Ήταν και παραμένουν εγκλωβισμένοι εκούσια σε ιδεολογίες που απαιτούσαν, επέβαλαν και διέδιδαν πως ο Θεός παραμένει νεκρός, άφαντος έως και ανύπαρκτος. Η παρουσία Του, μετά απ’ όσα συνέβησαν τότε στην Αγία Γη, έκανε δύσκολη τη ζωή τους.
Οι άνθρωποι ήθελαν -και ίσως θέλουν- τον Θεό τόσο ιδιωτικό ώστε να τους εξασφαλίζει υγεία, δόξα, προνόμια. Κάθε τόπος και καιρός διαθέτει τους συμφεροντολόγους, τους ψευδολόγους, τους αερολόγους. Αρκετοί ήταν αυτοί που φιλοσοφώντας για τον Θεό και πολυλογώντας για την παρουσία Του έφτασαν σε αδιέξοδο επειδή ήταν η λογική τους πεπερασμένη και η αντίληψή τους περιορισμένη. Ξέχασαν ότι αφορά το Θείο κινείται μεταξύ μυστηρίου και θαύματος. Το έδειξε ο Κύριος στην επίγεια ζωή Του και την Ανάστασή Του.
Aνέλαβε ο Ιησούς την ευθύνη Του απέναντι στο ανθρώπινο γένος και εκπλήρωσε το καθήκον Του ως στοργικός Πατέρας. Μας διδάσκει και εμάς να συμπεριφερθούμε ανάλογα σε ώρες προβλημάτων, σε καιρούς κρίσεων, σε στιγμές ανάγκης. Βέβαια λόγος γίνεται για ευθύνη και ποτέ για αρρωστημένη ευθυνοφοβία, για καθήκον και όχι στείρα καθηκοντολογία.
Ο συνειδητός χριστιανός δέχεται την Κυριακή Ανάσταση όχι ως ένα τέχνασμα προβολής Του, ούτε ως πράξη εντυπωσιασμού . Είναι συγκεκριμένη αλήθεια που προφητεύτηκε και που επαληθεύτηκε. Η Έγερση Του αφορά την ψυχή μας και όχι τα έθιμα του λαού, την υπενθύμιση του ημερολογίου ή την καμπάνα της Εκκλησίας. Χαιρόμαστε, πανηγυρίζουμε, γιορτάζουμε ότι:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!
