Ἡ ἁγία Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου, μεστὴ θείων βιωμάτων καὶ ὑμνολογικοῦ πλούτου, κορυφώνεται κατὰ τὸ Ἅγιον καὶ Μέγα Σάββατον, ὅπου τὰ προοίμια τῆς χαρᾶς.
Κατῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ κατώτατα μέρη τοῦ ᾅδου, «συνέτριψε πύλας χαλκᾶς»,καὶ «σὺν ἑαυτῷ τὸν Ἀδάμ» ἐξήγειρε καὶ ἀνέστησε καὶ «ἐξ ᾊδου πάντας» ἠλευθέρωσε. Ἡ πεπτωκυῖα φύσις τοῦ Ἀδὰμ ἀνανεοῦται καὶ συνανίσταται μὲ τὴν Ἀνάστασι τοῦ Ζωοδότου καὶ συμπανηγυρίζει, καὶ εὐλογεῖ τὸν Κύριον τῆς Δόξης.
Τὸ κοσμοσωτήριον αὐτὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως κομίζει «ὁ ἀστράπτων ἐν τῷ τάφῳ Ἄγγελος» στὶς Μυροφόρες ποὺ ἔτρεξαν «λίαν πρωί» στὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου γιὰ νὰ θρηνήσουν τὸν «ἐμπτυσμοὺς καὶ μάστιγας καὶ ραπίσματα καταδεξάμενον» Κύ-ριον τῆς δόξης.Ὅμως τὸν θρῆνον διαδέχθηκε ἡ χαρά· «θρήνου ὁ καιρὸς πέπαυται».
«Ἴδετε ὑμεὶς τὸν τάφον καὶ ἤσθητε»!
Διὰ τοῦτο σύμπασα ἡ κτίσις μπροστὰ εἰς τὸ ἐπιτελούμενο Μυστήριο κατέχεται ἀπὸ θάμβος καὶ «προσκυνεῖ Πατέρα καὶ τὸν τούτου Υἱόν τε καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα, τὴν ἁγίαν Τριάδα ἐν μιᾷ τῇ οὐσίᾳ, σὺν τοῖς Σεραφεὶμ κράζοντες τὸ Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ, Κύριε».
Ἐξἄλλου, πολὺ σοφὰοἱ Πατέρες μᾶς ὑπενθυμίζουν τὸν δοξολογητικὸ ὕμνο τῶν Τριῶν Παίδων τὴν ἡμέρα αὐτή, οἱ ὁποῖοι καλοῦν «πάντα τὰ ἔργα Κυρίου», τοὺς Ἀγγέ-λους, τὸν ὑλικὸ κόσμο,τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, κάθε τι ποὺ περιέχει ζωὴ καὶ ὑπόστασι, τοὺς ἀνθρώπους, ζῶντες καὶ κεκοιμημένους, εἰς ὕμνησιν τοῦ Κυρίου, ποὺ ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κατέστησε υἱὸ καὶ κληρονόμο τῆς Βασιλείας Του· «Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰώνας».
Ἡ βασιλεία τῆς ζωῆς καὶ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως ὑπογραμμίζεται ἀπὸ τὸν θρίαμβο τῆς ζωοφόρου Ἀνοίξεως, ἡ ὁποία εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας εἶναι ἰδιαιτέρως αἰσθητὴ καὶ μοναδική. Ἕνα κομμάτι γῆς ἀνέγγιχτο ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἐπέμβασι, τὶς ἡμέρες αὐτὲς τῶν θείων Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως παίρνει μίαν ἄλλη διάστασι, καὶ μεταφέρει στὶς καρδίες τῶν Μοναχῶν καὶ τῶν λαϊκῶν, ποὺ ἀθρόα προσέρχονται στὰ Μοναστήρια τοῦ Ἄθω, φῶς, χαρὰ καὶ εἰρήνη «οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου τού-του», ἀλλ᾿ἐξ ἑνὸς κόσμου ὑπερβατοῦ καὶ ἀκαταλήπτου.
Εὐχόμεθα δὲ αὐτὸ τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ καταυγάση τὰ πέρατα τῆς ποικίλως καὶ δεινῶς χειμαζομένης οἰκουμένης, εἴτε δι᾿ἀσθενειῶν, εἴτε διὰ πολέμων ἀδίκων.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ
καὶ ἀδελφοκτόνων, εἴτε δι᾿ ἄλλων ποικίλων δυσκολιῶν καὶ νὰ μεταφέρη στὶς καρδιὲς τῶν ἁπανταχοῦ ἀνθρώπων τὸ μήνυμα τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ· «θαρσεῖτε, Ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον», καὶ «ἰδοῦ, Ἐγὼ μεθ᾿ὑμῶν εἰμι πάσας τὰςἡμέρας»!
Χριστὸς ἀνέστη!
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος
καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.
Αναστάσιμα Ευλογητάρια
Ήχος Πλ. Α΄
(Μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου. Κατ΄εκτέλεση των εκάστοτε χορών της Μ.τ.Χ.Ε.)
• Εὐλογητὸςεἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
ΤῶνἈγγέλων ὁ δῆμος, κατεπλάγηὁρῶν σε, ἐννεκροῖςλογισθέντα, τοῦ θανάτου δὲΣωτήρ, τὴνἰσχὺνκαθελόντα, καὶσὺνἑαυτῷτὸνἈδὰμἐγείραντα, καὶἐξᾍδου πάντας ἐλευθερώσαντα.
• Εὐλογητὸςεἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
Τί τὰ μύρα, συμπαθῶςτοῖςδάκρυσιν, ὦ Μαθήτριαικιρνᾶτε; ὁ ἀστράπτωνἐντῷτάφῳἌγγελος, προσεφθέγγετοταῖςΜυροφόροις. Ἴδετεὑμεῖςτὸντάφονκαὶᾔσθητε· ὁ Σωτὴργὰρἐξανέστητοῦ μνήματος.
• Εὐλογητὸςεἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
Λίαν πρωΐ, Μυροφόροι ἔδραμον, πρὸςτὸμνῆμά σου θρηνολογοῦσαι· ἀλλ’ ἐπέστη, πρὸςαὐτὰς ὁ Ἄγγελος, καὶεἶπε· θρήνου ὁ καιρὸςπέπαυται, μὴκλαίετε, τὴνἈνάστασινδέ, Ἀποστόλοιςεἴπατε.
• Εὐλογητὸςεἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
Μυροφόροι γυναῖκες, μετὰ μύρων ἐλθοῦσαι, πρὸςτὸμνῆμά σου, Σῶτερ, ἐνηχοῦντο. Ἀγγέλουτρανῶς, πρὸςαὐτὰςφθεγγομένου· Τί μετὰνεκρῶν, τὸνζῶντα λογίζεσθε; ὡςΘεὸς γάρ, ἐξανέστητοῦ μνήματος.
Δόξα… Τριαδικὸν
Προσκυνοῦμεν Πατέρα, καὶ τὸν τούτου Υἱόν τε, καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ἐν μιᾷ τῇ οὐσίᾳ, σὺν τοῖς Σεραφείμ, κράζοντες τό· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, Κύριε.
Καὶ νῦν … Θεοτοκίον
Ζωοδότην τεκοῦσα, ἐλυτρώσω Παρθένε, τὸν Ἀδὰμ ἁμαρτίας, χαρμονὴν δὲ τῇ Εὔᾳ, ἀντὶ λύπης παρέσχες, ῥεύσαντα ζωῆς, ἴθυνε πρὸς ταύτην δέ, ὁ ἐκ σοῦ σαρκωθείς Θεὸς καὶ ἄνθρωπος.
Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ’)
(Ακολουθεί η ηχητική ερμηνεία του τροπαρίου από τον Χορό Ψαλτών του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νικαίας Λαρίσης)
